دهه‌ها پیش از ظهور خودروهایی مانند توئینگو RS و آبارث ۵۰۰، شرکت فورد تلاش کرد تا به‌تنهایی و در سکوت وارد بازار خودروهای کوچک اسپرت (Mini-GTI) شود. این تلاش با معرفی مدل فورد اسپرت‌کا (Ford SportKa) صورت گرفت که نسخه‌ای اسپرت از مدل معمولی فورد کا بود.
در اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰ و اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰، فورد در اروپا با مشکل «تصویر خسته‌کننده» در میان محصولات خود مواجه بود. در آن دوران، مدل‌های هیجان‌انگیزی مانند کوگر، پوما، و اسکورپیو از خط تولید اروپا خارج شده بودند و محصولات موجود محدود به مدل‌های عمومی‌تر فوکوس، فیستا، موندیو و کا می‌شدند.
فورد برای جذاب کردن مدل اسپرت‌کا اقدامات زیادی انجام داد. جالب توجه است که نسخه کانورتیبل (کروکی) این خودرو، یعنی استریت‌کا (StreetKa)، زودتر از مدل اسپرت‌کا رونمایی شده بود.
به جای نصب یک موتور حجیم، فورد از یک فرمول قدیمی و کارآمد استفاده کرد: یک موتور ۱.۶ لیتری ۸ سوپاپ، با توان خروجی ۹۵ اسب بخار. این توان در ترکیب با وزن بسیار کم خودرو (تنها ۹۳۵ کیلوگرم) و یک شاسی بسیار خوش‌ساخت، و گیربکس ۵ سرعته، عملکردی کارآمد و هیجان‌انگیز را ارائه می‌داد.
طراحی تخم مرغی هم که یکی دیگر از جذابیت های اصلی این مدل برای مصرف کنندگان بود.
اسپرت‌کا از نظر ظاهری نیز دارای مجموعه‌ای از تغییرات مخصوص بود: سپرها و چراغ‌های مه‌شکن خاص، رینگ‌های اختصاصی، تزئینات داخلی متفاوت و چراغ دنده عقب منحصر به فرد که باعث شد این خودرو جذاب و متفاوت به نظر برسد. این خودرو به دلیل هندلینگ عالی، به عنوان یک خودروی «بسیار سرگرم‌کننده» شناخته می‌شود.
