در کلامی ژرف‌نگرانه و راهگشا، امام علی (علیه‌السلام) نسخه‌ای بی‌بدیل برای رهایی از اضطراب‌ها و تنهایی‌های وجودی انسان تجویز می‌کنند. ایشان «کتاب» را نه صرفاً یک ابزار برای کسب دانش، بلکه یک «مأمن و پناهگاه» برای روح معرفی می‌نمایند. در جهانی که دوستی‌ها، موقعیت‌ها و دلخوشی‌ها همگی در معرض زوال و تغییر قرار دارند، انس با کتاب نوعی آرامش درونی و پایدار را به ارمغان می‌آورد که به عوامل بیرونی وابسته نیست. این همنشینی، یک گفتگوی بی‌منت و همیشگی با خردمندان تاریخ، یک سفر بی‌پایان به عوالم ناشناخته و یک پناهگاه امن در برابر آشفتگی‌های ذهن است؛ از این رو، کسی که به این گنجینه دست یابد، هرگز طعم واقعی فقدان آرامش را نخواهد چشید.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

مَن تَسَلّی بِالکُتُبِ لَم تَفُتهُ سَلوَةٌ .

هر کس با کتاب ها آرام گیرد، هیچ آرامشی را از دست نداده است.

غرر الحکم : ج ٥ ص ٢٣٣ ح ٨١٢٦