کتاب، حاصل هزاران سال تجربه، اندیشه و احساس انسان‌هاست. هر برگ آن، گوشه‌ای از تاریخ روح بشر را روایت می‌کند؛ از نخستین خطی که بر خاک و سنگ نقش شد تا کتاب‌های امروزی که در فرمت‌های دیجیتال به دست ما می‌رسند. کتاب یعنی تداوم زندگی ذهنی انسان، یعنی گفت‌وگوی بی‌پایان میان نویسنده و خواننده در طول قرن‌ها.
روز کتاب و کتاب‌خوانی یادآور مسئولیتی است که همه‌ی ما در برابر دانایی و فرهنگ داریم. جامعه‌ای پویا و بالنده، جامعه‌ای است که شهروندانش اهل مطالعه باشند؛ مردمانی که به جای تکرار و تقلید، پرسش می‌پرسند، تحلیل می‌کنند و خود به آفرینش اندیشه می‌پردازند. کتاب زمینه‌ساز رشد فکری، قدرت گفت‌وگو و توان تصمیم‌گیری‌ست؛ هر صفحه‌ی آن پنجره‌ای است به آینده‌ای روشن‌تر.
خواندن کتاب، تمرینی برای اندیشیدن است. در میان هیاهوی زندگی، دقایقی که با کتاب سپری می‌شوند، لحظاتی‌اند از جنس سکوت و آگاهی. کتاب همان دوستی است که هیچ‌گاه خسته نمی‌شود از شنیدن پرسش‌هایت، و هر بار که به سراغش می‌روی، پاسخی تازه و نگاهی نو برایت دارد.
در دنیای کتاب، زمان مفهوم دیگری می‌یابد: تو می‌توانی با اندیشمندانی سخن بگویی که قرن‌ها پیش زیسته‌اند و از تجربهٔ آن‌ها پلی بزنی به آینده‌ای که هنوز نیامده است.
کتاب‌خوانی نه تنها به رشد ذهن و مهارت‌های فردی کمک می‌کند، بلکه تأثیر مستقیم در نظم، آرامش و عمق فرهنگی جامعه دارد. ملتی که قدر کتاب را بداند، از ابتذال و سطحی‌نگری فاصله می‌گیرد و به سوی اصالت و پیشرفت واقعی گام برمی‌دارد. هر کتاب خوانده‌شده، جرقه‌ای از روشنایی است که چراغ دانایی را در جان انسان روشن‌تر می‌کند.
در عصر دیجیتال، کتاب شکل‌های تازه‌ای یافته است؛ از نسخه‌های چاپی تا کتاب‌های صوتی و الکترونیکی، اما ارزش جوهری‌اش ـــــ یعنی فرصت اندیشیدن و سفر ذهنی در جهان معنا ـــــ همچنان پابرجاست. فناوری شکلِ مطالعه را تغییر داده است، اما روح مطالعه، همان نیاز انسانی به فهمیدن و بالیدن را حفظ کرده است.
خواندن کتاب، شرافتی است برای ذهن؛ و هدیه‌ای است برای روح. هیچ چیز، جای ورق زدن، بو کردن صفحات تازه‌ی کتاب و غرق شدن در دنیای واژه‌ها را نمی‌گیرد. روز کتاب و کتاب‌خوانی، روزی برای احترام به نویسندگان، مترجمان، معلمان و تمام کسانی است که چراغ دانایی را زنده نگه می‌دارند.
در روز کتاب و کتاب‌خوانی، بیایید دست‌کم یک کتاب را دوباره در آغوش بگیریم. کتابی که شاید مدتیست روی میزمان خاک خورده، یا عنوانش را مدتهاست در ذهن داریم. آغاز دوباره‌ی خواندن، شاید چیزی بیش از یک تصمیم کوچک باشد؛ شاید نقطه‌ی آغاز تغییری بزرگ در نگاه ما به زندگی و جهان باشد.
زیرا هر کتاب، پنجره‌ای تازه است به دنیایی تازه و هر خواننده، مسافرِ سفری بی‌پایان در مسیر دانایی.