فرارو- اخیرا اکران فیلم سینمایی «پسر نجار» (The Carpenter’s son) در سینماهای جهان آغاز شده است.
به گزارش فرارو، این فیلم روایت زندگی حضرت عیسی نیست، بلکه نگاهی خیال پردازانه به دورانی نوجوانی او دارد. در حالی که «مصائب مسیح» ساخته «مل گیبسون» تصویری خشن از او را نشان می‌دهد، فیلم «پسر نجار» بر ایجاد ترس و فشار روانی تاکید دارد و چهره‌ای جدید اما خیالی از عیسی را نشان می‌دهد.
متن اصلی الهام بخش فیلم کتاب «انجیل کودکی توما» است، انجیلی از قرون دوم میلادی که دوران کودکی حضرت عیسی تا دوازده سالگی‌اش را روایت می‌کند. داستان با صحنه‌ای تیره و تار از تولد پسری به نام عیسی در دوران رم باستان آغاز می‌شود، سپس به سال ۱۵ میلادی می‌رود، جایی که عیسی تبدیل به نوجوان شده و حالا با جلوه‌های متفاوتی از ترس و قداست روبرو است، از محله جذامیان گرفته تا محل به دارآویختن گناهکاران. پدر خانواده به نام یوسف تلاش می‌کند تا پسرش را از وسوسه‌ها و گناهان دور کند. در این میان غریبه‌ای مرموز ناگهان ظاهر می‌شود، دختری با چهره معصوم که به دنبال عیسی می‌گردد اما چهره حقیقی خود را خیلی زود آشکار می‌کند؛ چهره‌ای به نام شیطان.
تصویری متفاوت از نبرد خیر و شر
نقش آفرینی «نیکلاس کیج» یکی از نقاط قوت این اثر است. او با چهره‌ای فرسوده و درگیر تردید تصویری انسانی از پدر را نشان می‌دهد، پدری که نه قدیس و نه گناهکار، بلکه انسانی سرگشته میان ایمان و فروپاشی است.
آنچه «پسر نجار» را از سایر آثار مذهبی جدا می‌کند، جسارت در عبور از مرزهای سینمایی و ژانری است. در واقع فیلم دنیای خاکستری و تیره‌ای را به مخاطب نشان می‌دهد که به پرسش‌های بنیادین در مورد ایمان و شیطان می‌پردازد. با این حال شیطان نه موجودی شاخدار و غول‌پیکر بلکه دختری زیباست که ممکن هر کس را فریب دهد. با این وجود فیلم از نظر ریتم مشکلاتی دارد، دو پرده نخست کند پیش می‌روند و پر از تمثیل‌ها و نمادهایی که گاه مخاطب را گیج می‌کند. در حالی که در پرده سوم هیجان به اوج می‌رسد و حس اضطراب به بیننده منتقل می‌شود.
«پسر نجار» در سکانس‌های پایانی جایی که عیسی با وسوسه‌ها روبرو می‌شود تصویری متفاوت از نبرد خیر و شر را ارائه می‌دهد. در واقع این صحنه‌ها تصویرگرد پیروزی اخلاقی او در برابر وسوسه‌هاست. در نهایت «پسر نجار» فیلمی درباره قداست و تاریکی است، اثری که نه برای ستایش بلکه برای پرسش شناخته شده است.