معمایی که دل‌ها را روشن و امید را زنده نگه می‌دارد
حوزه/ دعا رحمت خدا را بر انسان نازل می‌کند و قلب او را زنده و روشن می‌سازد. حتی اگر خواسته‌ها ظاهراً برآورده نشود، دعا آرامش، امید و اتصال به خدا را به همراه دارد و وسیله‌ای برای رشد معنوی و تربیت روح است.
صاحب‌خبر - به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی در یکی از سخنرانی های خود به موضوع «اثرات دعا در زندگی روزمره» اشاره کرده است که تقدیم شما فرهیختگان می شود. دعا، رحمت الهی را بر انسان نازل می‌کند و او را در معرض لطف و عنایت خداوند قرار می‌دهد. ممکن است در ظاهر، انسان نتیجه‌ی مورد انتظارش را از دعا نبیند. مثلاً فرزندش بیمار باشد و با وجود دعاهای بسیار، بهبود نیابد یا حتی از دنیا برود، یا مشکلی در زندگی داشته باشد و با دعا ظاهراً آن مشکل برطرف نشود. اما نباید گمان کند که دعایش بی‌اثر بوده است. دعا در هر حال، اثر خود را دارد؛ چراکه رحمت خدا را به سوی انسان جذب می‌کند، حتی اگر اجابت ظاهری در میان نباشد. یکی از آثار عمیق دعا این است که «حیات قلب» را در انسان زنده می‌کند. دعا، دل را بیدار و باطِن انسان را روشن می‌سازد. نشاط درونی، آرامش روحی و امید به زندگی، همه از برکات دعا هستند؛ چه خواسته‌ی انسان برآورده شود و چه نشود. اثر دیگر دعا، برقراری ارتباط و گفت‌وگو با خداست. دعا در حقیقت نوعی مناجات و گفت‌وگوی عاشقانه میان بنده و پروردگار است. انسان در هنگام دعا، به منبع قدرت، رحمت و حکمت متصل می‌شود و همین اتصال، امید را در جان او زنده نگه می‌دارد. بنابراین نباید نگاه انسان به دعا، نگاهی صرفاً «ابزاری» یا «کلیدی برای گشودن مشکلات» باشد؛ بلکه نگاه درست به دعا، نگاهی «انسان‌ساز» است. دعا، فراتر از برآورده شدن حاجات، وسیله‌ای برای تربیت روح، رشد معنوی و نزدیک شدن به خداوند است. برای شنیدن و دانلود صوت اینجا را کلیک کنید∎