با وجود آتش‌بس توافق شده، حملات روزانه اسرائیل به اراضی لبنان با شدت ادامه یافته و زندگی هزاران تن را به مخاطره انداخته است. این حملات که ارتش اسرائیل آن‌ها را «پیشگیرانه» توصیف می‌کند، فراتر از واکنش‌های دفاعی، لایه‌ای از اهداف استراتژیک را آشکار می‌کند. رژیم صهیونیستی با تمرکز بر تضعیف حزب‌الله، نه تنها به دنبال تخریب زیرساخت‌های نظامی این گروه است، بلکه تلاش می‌کند توازن قدرت در مرز شمالی خود را به نفع خود تغییر دهد. این حملات، پیامی چندلایه به لبنان و جامعه بین‌المللی ارسال می‌کند.
یکی از برجسته‌ترین اهداف این استراتژی، ارسال پیام اطمینان به ساکنان شمال سرزمین‌های اشغالی است؛ «امنیت شما تضمین‌شده است». مقامات اسرائیلی، از جمله وزیر دفاع یسرائیل کاتس، بارها تأکید کرده‌اند این عملیات برای «اجرای حداکثری» آتش‌بس و جلوگیری از هرگونه تهدید علیه جوامع شمالی طراحی شده است. با حفظ پنج پایگاه نظامی در تپه‌های جنوب لبنان – از جمله نقاط استراتژیک نزدیک به شهرک‌های اسرائیلی مانند شلمی و متولا – رژیم صهیونیستی نه تنها حضور خود را تثبیت کرده، بلکه به شهروندان خود این اطمینان را می‌دهد که هیچ خلأ امنیتی وجود نخواهد داشت. این رویکرد که با ادعای بازسازی زیرساخت‌های حزب‌الله توسط نیروهای رادوان توجیه می‌شود، درواقع ابزاری برای آرام‌سازی افکار عمومی داخلی اسرائیل است؛ جایی که ترس از حملات موشکی حزب‌الله، پس از جنگ ۲۰۲۴، همچنان زخم‌های عمیقی بر جا گذاشته است.
همزمان، این حملات با ممانعت از بازگشت آرامش به جنوب لبنان و ناراضی نگه‌داشتن ساکنان محلی گره خورده است. تخریب گسترده روستاهایی چون تیر دبّه، عیطه الجبل و زوطر الشرقیه – که طبق گزارش‌های عفو بین‌الملل، بیش از ۶۷درصد سازه‌ها در مناطقی مانند مارون الرأس نابود شده – نه تنها بازگشت آوارگان را دشوار می‌کند، بلکه حس ناامنی و خشم را در میان شیعیان جنوب لبنان تداوم می‌بخشد.
سازمان ملل متحد این اقدامات را «نقض آشکار» قطعنامه ۱۷۰۱ دانسته و هشدار داده چنین تخریبی، صلح مداوم را تهدید می‌کند. رژیم صهیونیستی با این شیوه، حزب‌الله را در موقعیتی قرار می‌دهد که نتواند به وعده‌های بازسازی عمل کند؛ بدین ترتیب، نارضایتی محلی را به ابزاری برای تضعیف مشروعیت سیاسی این گروه تبدیل می‌کند و بازگشت به زندگی عادی را به گروگان می‌گیرد.
در نهایت، فشار بر دولت بیروت برای جدی‌گرفتن توافق کاخ بعبدا در خلع سلاح حزب‌الله، هدف راهبردی دیگری است که این حملات را هدایت می‌کند. توافق کاخ بعبدا، امضاشده در اکتبر ۲۰۲۴، بر خلع سلاح کامل حزب‌الله در جنوب لبنان و اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ تأکید داشت، اما اجرای آن با موانع جدی روبه‌رو شده است.
نخست‌وزیر لبنان، نواف سلام و رئیس‌جمهور، جوزف عون باوجود تمایل به مذاکرات مستقیم با اسرائیل، با مقاومت حزب‌الله مواجه‌اند که خلع سلاح را مشروط به توقف حملات و خروج کامل نیروهای اشغالی می‌داند.
حملات مداوم اسرائیل که طبق گزارش‌های الجزیره، بیش از ۷۰ غیرنظامی را از زمان آتش‌بس کشته، بیروت را به اجبار به اقدام قاطع‌تر وامی‌دارد. این فشار، نه تنها از طریق تخریب اقتصادی جنوب لبنان -که کشاورزی و تجارت مرزی را نابود کرده – اعمال می‌شود، بلکه با هشدارهای دیپلماتیک همراه است؛ جایی که واشنگتن به عنوان میانجی، بر ضرورت خلع سلاح تأکید می‌کند.
خبرنگار: نیک‌پندار