فرارو-  آلنوش طِریان یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های علمی ایران معاصر است. او که از اولین زنان فیزیک‌دان ایرانی است تاثیر مهمی بر رشد علم نجوم در ایران داشته و به همین دلیل به «مادر نجوم ایران» معروف است.

زندگی آلنوش طریان

به گزارش فرارو، آلنوش طریان از پدر و مادری ارمنی که یکی متولد جلفای اصفهان و دیگری متولد تهران بود به دنیا آمد. پدرش، آرتو طریان، در مسکو به تحصیل تئاتر پرداخته بود و یکی از مهم‌ترین و اولین مراکز آموزشی هنرهای دراماتیک را در ایران بنیان نهاده بود. مادرش نیز که در رشته ادبیات در سوئیس تحصیل کرده بود، نخستین زن ایرانی بود که دست به دکلمه اشعاری از ادبیات فارسی زد.

خانواده طریان از عاشقان ایران بودند و در طول زندگی خود از هیچ خدمتی به ایران فروگذار نکردند. خود آلنوش نیز پس‌از تحصیل در دانشگاه سوربن، درحالی‌که شرایط تدریس در دانشگاه سوربن را داشت، ترجیح داد که به ایران بازگشته و در ایران خدمت کند.

آلنوش طریان در ابتدا به تشویق پدر و مادرش قصد تحصیل در رشته ادبیات را داشت. بااین‌حال، در ادامه ترجیح داد که مسیر دیگری را برای زندگی علمی خود انتخاب کند. او پس‌از به اتمام رساندن تحصیلات ابتدایی‌اش در یکی از مدارس ارامنه در ایران، برای ادامه تحصیل ابتدا به دبیرستان انوشیروان دادگر و سپس به دانشگاه تهران رفت. پس‌از اخذ مدرک کارشناسی از دانشگاه تهران، به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن به تحصیل در رشته فیزیک پرداخت.

طریان، پس‌از به پایان رساندن تحصیلاتش در پاریس، باوجوداینکه شرایط مناسبی برای اقامت و تدریس در فرانسه داشت، به‌خاطر عشقش به ایران، به کشورش بازگشت و بلافاصله در دانشگاه تهران، مشغول تدریس شد. در ابتدا به‌عنوان دانشیار رشته ترمودینامیک در دانشگاه تهران مشغول به کار شد و در ادامه برای اولین‌بار در تاریخ ایران در دانشگاه تهران به تدریس فیزیک ستارگان پرداخت.

طریان به‌مدت 4 ماه نیز به‌عنوان نماینده ایران به آلمان رفت و پس‌از انجام یک دوره مطالعاتی، مجددا به ایران بازگشت. فعالیت‌های جدی و مهم طریان باعث شد که او در نهایت به ریاست گروه تحقیقات خورشیدی موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران برسد.

در نهایت آلنوش طریان در سال 1358 و بعداز 32 سال خدمت بی‌وقفه و تربیت دانشجویان بسیاری، خودش را بازنشسته کرد. او به‌سبب علاقه بسیار زیادی که به علم و همچنین به افرادی که در راستای کسب علم تلاش می‌کنند داشت، بنابر وصیت‌نامه‌ای، خانه‌اش را به دانشجویانی اهدا کرد که محلی برای اسکان ندارند.

بعد از انقلاب 57، آلنوش طریان باوجوداینکه خودش را از خدمت بازنشسته کرده بود، اما بارها به‌وسیله مسئولین وقت ایران مورد تجلیل قرار گرفت. بااین‌حال خود طریان ترجیح داد که سال‌های باقی‌مانده زندگی‌اش را از دانشگاه دور باشد.

طریان سال‌های پایانی عمرش را در خانه سالمندان سپری کرد و در نهایت نیز در 14 اسفند سال 1389 دار فانی را وداع گفت. طریان، هرگز ازدواج نکرد و همچنین هیچ فرزندی نداشت.