طرفداری | برانکو زبتس (Branko Zebec) زاده 17 می 1929 در شهر زاگرب یوگسلاوی سابق و کرواسی امروزی است. او در پست‌های هافبک چپ و دفاع چپ بازی می‌کرد. او فوتبال را از 14 سالگی در سال 1943 در گرادانسکی زاگرب شروع کرد و از همان روزهای نخست، درخشان بود. او سپس در دیگر باشگاه‌های کروات در یوگسلاوی همانند پوستار زاگرب، لوکوموتیو زاگرب و بوراک زاگرب بازی کرد. صعود با لوکوموتیو، از سطح سوم به سطح دوم، حاصل درخشش زبتس در ترکیب این باشگاه بود. در سال 1951، این بازیکن چپ‌پا راهی پارتیزان بلگراد شد تا این باشگاه را به سطح متفاوتی برساند. سرعت بالای زبتس در پارتیزان، مورد توجه کادرفنی این باشگاه قرار گرفت زیرا برانکو توانست تا 100 متر را در 11 ثانیه طی کند، اتفاقی که از دونده‌های حرفه‌ای برمی‌آید.
این بازیکن تا سال 1959، عضوی از تیم طلایی پارتیزان بلگراد یوگسلاوی بود که توانست تا در رقابت‌های اروپایی نیز عملکرد خوبی داشته باشد. او در چهار بازی جام باشگاه‌های اروپا برای تیمش بازی کرد و عضوی مهم برای غلبه بر اسپورتینگ لیسبون در نخستین گام بود. او در دیدار برگشت مرحله یک‌چهارم نهایی تورنمنت برابر رئال مادرید، یک پاس گل داد و درخشید. 131 بازی و 39 گل که شامل سه قهرمانی در جام حذفی یوگسلاوی می‌شد، حاصل ماجراجویی برانکو در پارتیزان بود. او در سال 1959 راهی باشگاه ستاره سرخ شد تا با پیوستنش به تیم رقیب پارتیزان، خشم هواداران تیم سابقش را برانگیزد. او دو فصل در ستاره سرخ حضور داشت و با آمار کلی 29 بازی و شش گل، یک قهرمانی در لیگ برتر یوگسلاوی را تجربه کرد. حضور در آلمانیا آخن که از سال 1961 تا 1965 ادامه داشت، تجربه بعدی زبتس در فوتبالش بود. او در این باشگاه آلمانی، آمارهای 20 بازی و چهار گل در فصل 62-1961، 30 بازی و یک گل در فصل 63-1962، 38 بازی و یک گل در فصل 64-1963 و 20 بازی در فصل 65-1964 را به ثبت رساند.
نخستین بازی ملی زبتس برای تیم ملی کرواسی در سال 1951 برابر سوئیس با بریس این بازیکن همراه بود. او در ادامه، عضوی از کاروان المپیک یوگسلاوی در سال 1952 شد و در نخستین گام، دروازه تیم المپیک هند را چهار بار باز کرد. بریس برابر شوروی و گلزنی برابر دانمارک، با هفت گل به عنوان آقای گل المپیک 1952 برسد. تیم یوگسلاوی با وجود درخشش هافبک چپ خود، مدال نقره المپیک را به دست آورد. او در ادامه موفق به حضور در لیست نهایی کشورش برای جام جهانی 1954 شد و در سه بازی این تورنمنت، تنها گل تأثیرگذار یوگسلاوی برابر برزیل را به ثمر رساند تا این کشور راهی مرحله یک‌چهارم نهایی تورنمنت شود. برانکو در جام جهانی 1958 نیز حضور داشت و به عنوان کاپیتان یوگسلاوی، در چهار بازی آن به میدان رفت. این بازیکن در یورو 1960 نیز حضور داشت اما تنها در دیدار نیمه نهایی برابر فرانسه بازی کرد و در نهایت به نایب قهرمانی آن رسید. دیدار برابر لهستان در سال 1961، آخرین بازی ملی زبتس بود. 59 بازی، 10 گل و یک پاس گل، آخرین آمار این بازیکن در رده ملی بود.
زبتس پس از پایان فوتبالش تصمیم گرفت تا در کلاس‌های مربیگری شرکت کند. او پیش‌تر دانشجوی ممتاز رشته ریاضی و فیزیک بود و حتی به بورسیه تحصیلی نیز رسید اما ادامه فوتبال، او را از پیشرفت تحصیلی دور کرد. بنابراین، زبتس تصمیم گرفت تا از دانش ریاضی خود در فوتبال بهره برده و مربیگری را در دینامو زاگرب، به شیوه جدیدی شروع کند. قهرمانی در جام فیرزکاپ، نخستین آورده زبتس در مربیگری بود که با یک کامبک بسیار تاریخی در بازی نیمه نهایی برابر فرانکفورت، به دست آمد. او در سن 39 سالگی، با توصیه زلاتکو چاکوفسکی، هدایت باشگاه بایرن مونیخ را در بوندسلیگا برعهده گرفت. قهرمانی دوگانه آلمان یعنی بوندسلیگا و جام حذفی، نتیجه حضور زبتس بر روی نیمکت این باشگاه بود. او توانست تا ستارگان بایرن در آن فصل همچون فرانتس بکن باوئر و گرد مولر را به بهترین فرم‌شان برساند و بایرن را پس از 37 سال، بر بام فوتبال آلمان قرار دهد. او یک فصل دیگر در باواریا حضور داشت و سپس در تیم‌های اشتوتگارت، هایدوک اشپیلت و براونشوایگ کار کرد. او به همراه براونشوایگ به قهرمانی در جام اینترتوتو رسید.
این مربی در سال 1978، هدایت باشگاه هامبورگ را برعهده گرفت و توانست تا با از میان برداشتن تیم سابقش، هایدوک اشپیلت و رئال مادرید، غول فوتبال اروپا، به فینال جام باشگاه‌های فصل 80-1979 اروپا برساند. شکست برابر ناتینگهام فارست باعث شد تا حسرت قهرمانی در اروپا بر دل زبتس بماند. او به همراه هامبورگ در بوندسلیگا نیز نتایج بسیار درخشانی را گرفت و آن‌ها را قهرمان فصل 79-1978 این لیگ کرد. هدایت باشگاه‌های دورتموند و فرانکفورت، تجربیات بعدی زبتس در مربیگری بود. او در سال 1984، برای مدت کوتاهی به دینامو زاگرب بازگشت و سپس مربیگری را رها کرد. اعتیاد به نوشیدن الکل، آفت بزرگی در زندگی زبتس بود و عمر بازی و مربیگری‌اش را به صورت محسوسی کاهش داد. نقطه اوج مشکلات زبتس در هامبورگ بود که او به جز چرت‌زدن در هنگام بازی‌های تیمش، در میان دو نیمه یکی از مسابقات هامبورگ، به خیال پایان بازی، از شاگردانش خواست که به منزل رفته و برای بازی بعدی آماده شوند. ادامه مصرف الکل باعث شد تا زبتس به دیابت مبتلا و در ادامه مجبور به جراحی لوزالمعده شود. گفته می‌شود حتی در یک مورد، اتوبوس حامل اعضای هامبورگ توسط پلیس متوقف شد و درصد الکل در هر میلی لیتر خون زبتس، 3.25 درصد اندازه‌گیری شد.
همان‌طور که یک روزنامه‌نگار آلمانی می‌گفت، زبتس به شیوه نظامی در تمرینات تیمش عمل می‌کرد و اگر بازیکنان را سرباز یک تیم بدانیم، زبتس افسر آن‌ها بود. با این وجود، او در تمرینات، نظم و انضباط را با رابطه دوستانه با بازیکنان تیمش همراه می‌کرد تا علاوه بر جدی گرفتن اصول، نیروی انسانی را از خود دور نکند. حتی بزرگترین بازیکنان تیم‌های تحت هدایت زبتس نیز از او حساب می‌بردند و حاضر بودند تا برای به موقع رسیدن در تمرینات تیم، یک هلیکوپتر را اجاره کنند! او علاوه بر آن‌که به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ یوگسلاوی و کرواسی شناخته می‌شود، یکی از بهترین مربیان این کشورها نیز بود. بازیکنان بزرگی چون کوین کیگان، بکن باوئر، پل برایتنر و سایرین، از شدت تمرینات زبتس سخن می‌گفتند و آن را به نوعی صیقل درست بدن‌شان می‌دانستند. مرگ زبتس در تاریخ 26 سپتامبر 1988، در سن 59 سالگی، بسیار عجیب بود؛ او روزی با دوستانش در حیاط خانه خود مشغول لذت‌بردن از باربی کیو و خوردن کباب بود که به ناگاه، یک تکه کباب در گلویش گیر می‌کند تا با وجود تلاش‌های اطرافیان، او بر اثر خفگی ناشی از خوردن همین کباب، دار فانی را وداع گوید. گفته می‌شود که زبتس در آغوش کراسنودار رورا، یکی از بازیکنان افسانه‌ای دینامو زاگرب، جان باخت.
