شناسهٔ خبر: 75717908 - سرویس علمی-فناوری
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه اطلاعات | لینک خبر

تئوری‌هایی که به هم خورد؛ سرعت انبساط جهان کاهش یافت!

گروهی از اخترشناسان بر این باورند که انبساط جهان ممکن است دیگر شتاب‌دار نباشد و حتی وارد مرحله‌ «کاهش سرعت» شده باشد.

صاحب‌خبر -

به گزارش «اطلاعات آنلاین» به نقل از ارث، پژوهشگران با بازبینی دقیق داده‌های مربوط به انفجارهای ستاره‌ای موسوم Ia  که سال‌ها مبنای محاسبه سرعت انبساط کیهان بوده‌اند دریافته‌اند که روشنایی استاندارد این انفجارها به سن ستارگان میزبانشان وابسته است.

گروهی از اخترشناسان به سرپرستی پروفسور «یانگ‌ووک لی» از دانشگاه یانسه کره‌جنوبی در پژوهشی تازه اعلام کرده‌اند که انبساط جهان ممکن است دیگر شتاب‌دار نباشد و حتی وارد مرحله‌ «کاهش سرعت» شده باشد.

تیم تحقیقاتی با استفاده از داده‌های بیش از ۳۰۰ کهکشان میزبان ابرنواختر و با دقت آماری بسیار بالا (۹۹.۹۹۹ درصد) نشان داده است که پس از تصحیح سنی، داده‌ها با مدلی که در آن «انرژی تاریک» به‌ جای ثابت بودن، به‌تدریج در زمان تغییر می‌کند، سازگاری بیشتری دارد. بر پایه این مدل، جهان ممکن است در عصر کنونی وارد مرحله کاهش شتاب شده باشد.

پژوهشگران تاکید می‌کنند که برای اثبات قطعی این فرضیه باید سن کهکشان‌های میزبان هزاران ابرنواختر دیگر نیز اندازه‌گیری شود. تلسکوپ رومن ناسا و رصدخانه روبین در دهه آینده داده‌های لازم را برای آزمودن این ایده فراهم خواهند کرد.

به گزارش «اطلاعات آنلاین» به نقل از ارث، پژوهشگران با بازبینی دقیق داده‌های مربوط به انفجارهای ستاره‌ای موسوم Ia  که سال‌ها مبنای محاسبه سرعت انبساط کیهان بوده‌اند دریافته‌اند که روشنایی استاندارد این انفجارها به سن ستارگان میزبانشان وابسته است.

گروهی از اخترشناسان به سرپرستی پروفسور «یانگ‌ووک لی» از دانشگاه یانسه کره‌جنوبی در پژوهشی تازه اعلام کرده‌اند که انبساط جهان ممکن است دیگر شتاب‌دار نباشد و حتی وارد مرحله‌ «کاهش سرعت» شده باشد.

تیم تحقیقاتی با استفاده از داده‌های بیش از ۳۰۰ کهکشان میزبان ابرنواختر و با دقت آماری بسیار بالا (۹۹.۹۹۹ درصد) نشان داده است که پس از تصحیح سنی، داده‌ها با مدلی که در آن «انرژی تاریک» به‌ جای ثابت بودن، به‌تدریج در زمان تغییر می‌کند، سازگاری بیشتری دارد. بر پایه این مدل، جهان ممکن است در عصر کنونی وارد مرحله کاهش شتاب شده باشد.

پژوهشگران تاکید می‌کنند که برای اثبات قطعی این فرضیه باید سن کهکشان‌های میزبان هزاران ابرنواختر دیگر نیز اندازه‌گیری شود. تلسکوپ رومن ناسا و رصدخانه روبین در دهه آینده داده‌های لازم را برای آزمودن این ایده فراهم خواهند کرد.