تیم ملی فوتبال بریتانیا
تیم ملی بریتانیا فقط در بازی‌های دوستانه و سایر بازی‌های تشریفاتی بازی کرده است. تنها جایی که بریتانیا در یک تورنمنت بزرگ فوتبال به طور کلی شرکت کرده است، بازی‌های المپیک تابستانی است که توسط تیم فوتبال المپیک بریتانیای کبیر نمایندگی می‌شود ، که علیرغم نامش می‌تواند شامل بازیکنان ایرلند شمالی نیز باشد که می‌توانند نماینده تیم‌های بریتانیا یا ایرلند باشند.
یک تیم فوتبال بریتانیا به طور منظم در مسابقات فوتبال تابستانی یونیورسیاد شرکت می‌کند .
ایرلند شمالی
وقتی اولین انجمن فوتبال جهان، انجمن فوتبال (FA)، در سال ۱۸۶۳ تشکیل شد، حوزه جغرافیایی آن مشخص نبود: هیچ مشخصه‌ای وجود نداشت که آیا فقط انگلستان، تمام بریتانیا، امپراتوری بریتانیا یا حتی کل جهان را پوشش می‌دهد. این سوال زمانی پاسخ داده شد که انجمن فوتبال اسکاتلند (SFA) در سال ۱۸۷۳ تأسیس شد.
سومین اتحادیه ملی فوتبال، اتحادیه فوتبال ولز (FAW) در سال ۱۸۷۶ و چهارمین اتحادیه، اتحادیه فوتبال ایرلند (IFA)، در سال ۱۸۸۰ تأسیس شدند. بنابراین، فوتبال با انجمن‌ها و تیم‌های ملی جداگانه برای هر یک از کشورهای بریتانیا یا « ملل اصلی » توسعه یافت.
مسابقات بین‌المللی نماینده بین انگلیس و اسکاتلند از سال ۱۸۷۲ برگزار می‌شد و کشورهای میزبان در سال ۱۸۸۶ هیئت بین‌المللی فوتبال (IFAB) را برای هماهنگی مسابقات بین تیم‌های خود تشکیل دادند. فیفا در سال ۱۹۰۴ توسط انجمن‌های غیربریتانیایی تشکیل شد و تا سال ۱۹۱۳ کشورهای میزبان در فیفا و فیفا در IFAB بودند. در سال ۱۹۲۱، تقریباً همزمان با تقسیم ایرلند ، اتحادیه فوتبال ایرلند (FAI) از IFA جدا شد و اختیارات آن را به چالش کشید.
در سال ۱۹۲۳، توافقی بین IFAB و فیفا به این معنی بود که FAI نماینده ایالت آزاد ایرلند و IFA ایرلند شمالی خواهد بود ؛ همچنین، فیفا موافقت کرد که روابط بین کشورهای میزبان خارج از حوزه اختیارات آن باشد. انگلیس و اسکاتلند به طور جداگانه در بازی‌های بین‌المللی مقابل تیم‌های مختلف اروپایی بازی کردند، اما کشورهای میزبان در سال ۱۹۲۸، در اختلاف بر سر آماتور بودن، از فیفا خارج شدند و تا سال ۱۹۴۶ به آن نپیوستند و سه جام جهانی اول را از دست دادند .
انگلیس تنها کشور میزبان بوده که در سطح بین‌المللی به موفقیت بزرگی دست یافته و قهرمان جام جهانی ۱۹۶۶ شده است. اسکاتلند به هشت دوره جام جهانی و سه دوره مسابقات قهرمانی اروپا راه یافته است، اما هرگز از مرحله گروهی هیچ تورنمنت بین‌المللی فراتر نرفته است. ولز در سال ۲۰۱۶ به نیمه نهایی مسابقات قهرمانی اروپا رسید و ولز دو بار در سال‌های ۱۹۵۸ و ۲۰۲۲ به فینال جام جهانی راه یافته است، در حالی که ایرلند شمالی از سال ۱۹۸۶ به فینال جام جهانی راه نیافته است .
این موضوع گاهی اوقات به عنوان استدلالی به نفع یک تیم ملی واحد بریتانیا مطرح می‌شود: بر اساس تحلیل آماری. در ژوئن 2006، تخمین زده شد که یک تیم ملی بریتانیا یک سوم شانس بیشتری برای پیروزی در جام جهانی 2006 نسبت به انگلیس در ابتدای مسابقات داشته است. مخالفان این طرح استدلال می‌کنند که هویت‌های فوتبالی موجود هواداران تیم‌های ملی نباید صرفاً برای کسب شانس بیشتر برای موفقیت قربانی شوند.
حمایت محدودی از ایجاد یک تیم ملی دائمی بریتانیا وجود داشته است. اگرچه اغلب ماهیت فرضی دارد، چنین پیشنهادی توسط وزرای برجسته دولت، از جمله جک استراو و تونی بنکس ارائه شده است . در ژوئیه 2014، پس از عملکرد ضعیف انگلیس در جام جهانی 2014 ، لارنس رابرتسون، نماینده محافظه کار، طرحی را در همان روز ارائه داد و خواستار تشکیل یک تیم فوتبال بریتانیا شد
گردآوری مطلب از آقای سلتیک