به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، ملیحه اسماعیلی، معاون پژوهش مدرسه علمیه ریحانه الرسول(س) با اشاره به فرآیند تربیت در حوزه علمیه گفت: در دیدگاه‌های تربیتی حوزه‌های علمیه، ورود به فضای طلبگی به معنای پذیرش نقش امامت در جامعه تلقی می‌شود. بر این اساس، طلبه در جایگاهی قرار می‌گیرد که نه تنها برای خانواده یا محله، که در ترازی عالی‌تر، امامی برای متقیان، خواهد بود، چنان که در آیه شریفه «وَ جَعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماماً» بر آن تأکید شده است.
وی افزود: برای دستیابی به این هدف متعالی، فرآیند تربیت طلبه باید به گونه‌ای طراحی شود که استعدادهای وی در ابعاد چهارگانه معرفت، معنویت، مهارت و هویت‌شناسی به مرحله فعلیت برسد. در این مسیر، دستیابی به مقام اجتهاد به عنوان یک ضرورت اساسی مورد توجه است.
وی بیان کرد: در یک تقسیم‌بندی دقیق، طلبه در سه سطح تعریف می‌شود: طلبه مقدماتی، که تسلط نسبی بر علوم پایه دارد؛ طلبه فاضل که بر این علوم کاملاً مسلط است و توانایی تدریس آن‌ها را دارا می‌باشد؛ و طلبه مجتهد که علاوه بر تسلط و صاحب‌نظری در علوم پایه، از قدرت استنباط مسائل تمدنی بر مبنای این علوم برخوردار است.
وی ادامه داد: نحوه آموزش در این فرآیند نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. اگر روش، صرفاً آموزش‌محور باشد، محصول نهایی در بهترین حالت، یک طلبه فاضل خواهد بود. اما اگر روش، پژوهش‌محور باشد، می‌توان به تربیت طلبه مجتهد امیدوار بود. یکی از راه‌های تحقق آموزش پژوهش‌محور، به کارگیری معلومات قبلی طلبه و ارجاع دادن او به دانسته‌های گذشته برای حل مسائل جدید است.
اسماعیلی تصریح کرد: یکی از ویژگی‌های بارز امام جامعه، اقتدار است. طلبه برای دستیابی به این روحیه، باید میان فقه و تفقه- یعنی اندیشه‌ای عمیق در معارف دینی - جمع کند تا به اقتدار علمی و عملی دست یابد.
معاون پژوهش مدرسه علمیه ریحانه الرسول(س) اضافه کرد: در این مسیر، شخصیت و سیره علمی مرحوم شهید مرتضی مطهری به عنوان الگویی کامل از یک طلبه دارای اقتدار علمی و عملی معرفی می‌شود. تأسی به روش ایشان، راه را برای تفقه در دین و تولید علم برای طلاب هموار می‌سازد.
وی گفت: بر این اساس، حوزه‌های علمیه با بازنگری در روش‌های تربیتی خود، بیش از پیش بر پژوهش‌محوری و پرورش قدرت استنباط و تفقه در طلاب، به منظور تربیت امامان شایسته برای جامعه اسلامی تأکید می‌ورزند.
انتهای پیام