دولت چهاردهم وارث مشکلات بسیاری است از ناترازی آب و انرژی تا کسری بودجه و حتی جنگ؛ حمله رژیم صهیونیستی و جنگ دوزاده‌روزه نیز ریشه در چندین سال تنش و خصومت فزاینده بین تهران و تل‌آویو دارد تا این‌که در بامداد روز جمعه ۲۳ خرداد و در زمانی که هنوز یک‌سال از عمر دولت مسعود پزشکیان سپری نشده بود، رخ داد و آسیب‌های اقتصادی و روانی آن کم نبود هرچند هنوز هم بخشی از جامعه نگران تکرار آن هستند.
از این منظر قصد ما در این نوشتار این نیست که بگوییم دولت مسعود پزشکیان در مشکلاتی چون ناترازی انرژی، کم‌آبی و مشکلات مشابه، مقصر است یا کوتاهی کرده بلکه نقد ما از این منظر است که ایشان در هیچ زمینه‌ای راهکار ایجابی ندارد و همواره راهکارهای سلبی را پیشنهاد می‌کند.
به‌عنوان نمونه در ناترازی انرژی تنها اقدامی که روزانه انجام داد، قطع برق مشترکان صنعتی و خانگی در تابستان بود و این اقدام، به‌عنوان یک گام سلبی برای مدیریت انرژی لازم است اما مسعود پزشکیان درخصوص رفتن به سمت تولید برق خورشیدی، افزایش ظرفیت نیروگاه‌های فعلی یا ساخت نیروگاه‌های جدید، هیچ کاری انجام نداد آن هم در شرایطی که دولت توقع دارد مردم در بخش‌های مولد سرمایه‌گذاری کنند و سرمایه‌گذاری جدید به‌معنی افزایش مصرف و تشدید ناترازی است!
رییس‌جمهور در نشست توسعه عدالت آموزشی در سنندج گفت: هم‌اکنون ایران با بحران‌های طبیعی همچون کمبود بارش و منابع آبی روبه‌رو است و این بحران‌ها می‌تواند پیامدهای جدی برای تأمین منابع آبی داشته باشد.
رییس‌جمهوری با تاکید براین‌که کشور نیاز به مدیریت بهتر در این حوزه‌ها دارد، تصریح کرد: اگر باران نبارد، احتمالاً از آذرماه باید در تهران آب جیره‌بندی شود و اگر باز هم نبارد، دیگر آب نداریم و باید تهران را خالی کنیم.
رییس دولت چهاردهم ضمن بیان مسائل مختلف اقتصادی و اجتماعی کشور، تأکید کرد: مشکلات کنونی، از جمله گرانی و تورم، ناشی از اقدامات نادرست در داخل کشور است و ربطی به تحریم‌های خارجی است.
پزشکیان با اشاره به وضعیت نگران‌کننده اقتصادی و عملکرد نامناسب برخی ارگان‌ها، گفت: گرانی و تورم تقصیر مجلس و دولت است. برخی از مسئولین انتظاراتی دارند اما وقتی منابع مالی محدود است، پروژه‌ها نیمه‌تمام می‌مانند.
در همین زمینه روز گذشته مدیرکل آبفای تهران با اشاره با کاهش ذخیرها سدهایی که آب پایتخت را تأمین می‌کنند و همچنین کاهش بی‌سابقه نزولات آسمانی طی چند سال اخیر، گفت: تمام استثناهایی که ممکن است در یک اقلیم برای تأمین آب رخ دهد، امسال در تهران اتفاق افتاده است.
این سخن مدیرکل آبفای تهران تأییدی بر این است که هشدار مسعود پزشکیان، کاملاً درست است و در چنین شرایطی لازم است همه ارکان حاکمیت و همچنین مردم کنار هم باشند اما درخصوص این سخنان مسعود پزشکیان به‌ویژه اگرهایی که گفت: چند نکته را لازم به طرح می‌دانیم؛
نخست این‌که وی تلویحاً جیره‌بندی در صورت نباریدن آب و تخلیه تهران درصورت استمرار کم‌آبی را «مدیریت بهتر» تعریف کرد در حالی‌که این شیوه مدیریت، شیوه سلبی است و گاه از سر ناچاری لازم است اما لازم است شیوه‌های ایجابی هم در دستور کار دولت باشد.
دوم این‌که رییس‌جمهوری گفتند اگر خشک‌سالی در استان تهران ادامه داشته باشد، باید تهران را خالی کنیم و احتمالاً منظورشان این است که مردم از تهران بروند، سوال اینجاست که به کجا ؟ آیا جایی که خواهند رفت، مشکل آب ندارد ؟ آیا رییس‌جمهوری آگاه نیستند که از ۳۱ استان کشور ۳۰ استان با مشکلات ناشی از کم‌آبی هم در بخش شرب و هم در بخش کشاورزی و حتی فرونشست زمین دست به گریبان هستند به‌جز استان گیلان ؟ آیا ساکنان چند میلیونی تهران را می‌خواهد به گیلان بیاورد؟ ادارات و وزارت‌خانه‌ها را چطور ؟ دولت چه امکانات حمایتی برای خانوارهای فقیر درنظر گرفته است تا تهران را تخلیه کنند ؟
البته همه ما می‌دانیم که جهان و همچنین ایران در معرض شدیدترین نوع گرمایش زمین هستند و موضوع تغییرات اقلیم و به‌هم خوردن الگوی بارش امری نیست که قابل کتمان باشد یا از دست کسی برای آن کاری ساخته برآید و دولت چهاردهم هم از این نظر، کاملاً آچمز است اما چرا اصرار بر تولیدات کشاورزی آب‌بَر دارد و همچنین وقتی منابع فعلی کفاف نیاز را نمی‌کند، چرا بر فرزندآوری تأکید دارد ؟
نکته آخر این‌که اگرهای مسعود پزشکیان برای ساکنان پایتخت مایه‌ی نگرانی است، ضمن این‌که جیره‌بندی آب و خالی کردن تهران نیز راهکار اصولی برای مقابله با این مشکل نیست و لازم است طرحی جدید برای تأمین آب مردم پایتخت درنظر بگیرند
∎