به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ در رویدادی تاریخی که روز پنجشنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۴ برابر با ۶ نوامبر ۲۰۲۵ در شهر سمرقند به ثبت رسید، منشور کوروش کبیر بهعنوان یکی از نخستین منشورهای حقوق بشر جهان، بهطور رسمی در چهلوسومین کنفرانس عمومی یونسکو به تصویب رسید. این سند با اجماع کامل کشورهای عضو، بهعنوان نمادی از اصول آزادی، عدالت، مدارا و احترام به تنوع فرهنگی شناخته شد.
پیشنهاد مشترک ایران، تاجیکستان و عراق
این قطعنامه به پیشنهاد مشترک جمهوری اسلامی ایران، تاجیکستان و عراق ارائه شد و با حمایت گسترده کشورهای عضو یونسکو به تصویب رسید. در متن قطعنامه، منشور کوروش بهعنوان «سندی بنیادین در تاریخ تمدن بشری» توصیف شده است که آموزههای آن باید در برنامههای آموزشی، فرهنگی و حقوق بشری یونسکو نهادینه شود.
احمد پاکتچی، سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران در یونسکو، و حسن فرطوسی، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران، با حمایت حسین سیمایی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و رئیس کمیسیون ملی یونسکو، نقش کلیدی در طرح و تصویب این سند ایفا کردند. تلاشهای مستمر این هیأت، زمینهساز ثبت جهانی منشور کوروش شد.
کشورهای حامی تصویب این ابتکار تاریخی
کشورهای مصر، عراق، کلمبیا، هند، نیجریه، الجزایر، پاکستان، بنگلادش، کنیا، سنگال، ارمنستان و لهستان از جمله دولتهایی بودند که در روز تصویب، حمایت خود را از این ابتکار تاریخی اعلام کردند. این حمایتها نشاندهنده پذیرش جهانی ارزشهای نهفته در منشور کوروش است.
این اقدام در راستای مأموریت یونسکو برای گسترش صلح، گفتوگوی بینفرهنگی و پاسداشت میراث انسانی ارزیابی شده و با اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد، بهویژه هدف ۱۶ (صلح، عدالت و نهادهای قوی) و هدف ۱۷ (مشارکت برای تحقق اهداف) همراستا است. منشور کوروش بر ترویج جامعهای فراگیر و مبتنی بر همکاری فرهنگی تأکید دارد.
تأکید بر ارزشهای تمدن ایرانی
فرطوسی در جریان این رویداد در سمرقند اظهار داشت: تصویب این قطعنامه، تنها یک موفقیت ملی نیست، بلکه تأییدی جهانی بر واقعیتی تاریخی است؛ اینکه احترام به انسان و تنوع فرهنگی، از دل تمدن ایرانی به جهان معرفی شده است.
منشور کوروش؛ پژواک انسانیت در زبان یونسکو
این نخستین بار است که یک سند باستانی ایرانی در سطح جهانی بهعنوان منشوری در پیوند با حقوق بشر شناخته میشود. اکنون، پس از گذشت بیش از ۲۵ قرن، منشور کوروش در یکی از بزرگترین مجامع جهانی طنینانداز شده است؛ با پیامی دربردارنده روح همزیستی، احترام به تنوع فرهنگی و حقوق بشر.
........
پایان پیام/