محمد توکلی، سردبیر انصاف نیوز:
آقای محمودیان از چهره‌های منتقد نظام حکمرانی کشور که برای نگاه انتقادی‌اش در این سال‌ها گرفتاری‌های غیرمنصفانه‌ای را متحمل شده است در گفت‌وگویی با انصاف نیوز به رویکرد «دعوا نکنیم» رئیس جمهور انتقاد داشته و گفته است:
موضوع اصلی در سیاست توازن قوا و قدرت است. وقتی یک جریانی قدرت کافی را نداشته باشد حتی اگر رئیس جمهور بشود هم جایی که می‌گوید دعوا نکنیم به این معناست که باید تسلیم بشویم…در این معادله به شکل طبیعی آنها که صاحب قدرت بیشتری باشند هم فقط تسلیم طرف مقابل را خواهند خواست.
پرسشی که می‌توان از مهدی محمودیان در این باره پرسید این است که اگر سیاست را عرصه‌ی توازن قوا و قدرت می‌دانید و به واقع معتقدید که جریان با قدرت کمتر در این معادله تسلیم خواهد بود چگونه توجیه‌گر و مدافع تقابل با جریانی هستید که به وضوح قدرت بیشتری دارد؟
حمایت و دفاع این فعال سیاسی از اعتراضات خیابانی امر قابل کتمانی نیست و تصویری که از او در یادها مانده فردی است که در پی تقابل مستقیم با نظام سیاسی است. آیا محمودیان تصور می‌کند که اهالی خیابان در معادله‌ی قدرت در عرصه‌ی سیاست توانی بیشتر از حاکمیت دارند؟
نمی‌توان از یک‌سو در مقاطعی مثل سال‌های 88، 96، 98 و 1401 در کنار اهل خیابان ایستاد و آن مسیر را مسیر صحیح دانست و از طرف دیگر مدعی شد که در سیاست باید توازن قوا و قدرت را در نظر گرفت. بدیهی‌ست که مردمانی که در آن سال‌ها به خیابان آمده‌اند توان و قدرت کمتری دارند.
روشن است که آنچه در نقد حضور خیابانی گفته می‌شود به معنای فراموشی و نادیده گرفتن حق اعتراض آنها نیست و در این باره نه تنها منتقدان آن روش بلکه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (اگر به اجرای بدون تنازل اصول آن توجه شود) هم در کنار آقای محمودیان و دوستانش قرار دارد.
دستاورد حضور میانه‌روها در قدرت در همین یک سال و چند ماه اخیر قابل شمارش است که توقف اجرای مصوبه‌ی مجلس درباره‌ی حجاب در صدر آنهاست.
موضوعی که از نگاه اهل خیابان «خط قرمز نظام» خوانده می‌شد اما سیاست «دعوا نکنیم» رئیس جمهور پزشکیان فضا را به سمتی بردی که امروز طیفی از «انقلابی‌ها» نیز مدافع توقف آن مصوبه شده‌اند.
پرسش دیگری که با این مقدمه می‌توان از این منتقد عملکرد نظام پرسید این است که دستاورد حضور خیابانی در سال‌های 88، 96، 98 و 1401 چه بود و آیا تا به حال به هزینه – فایده آن فکر شده است؟
در پایان ذکر این نکته هم ضروری به نظر می‌آید که حضور مهدی محمودیان و امثال او در بیرون زندان فضایی را ایجاد می‌کند که دیدگاه‌های آنها نقد شود و گفت‌وگو شکل بگیرد. دیگر منتقدانی که در محدودیت‌هایی هستند نیز به این سوی زندان‌ها بازگردند ان‌شاءالله!
انتهای پیام