به گزارش خبرنگار ایرنا، خورشید هنوز روی اسکلهها و کوههای اطراف بندرعباس خودنمایی نکرده بود که خیابانهای شهر از صدا و حرکت پر شد؛ بلوار امام خمینی، شریان اصلی شهر، پر از خودروهای شخصی بود که با سرعت کم میان خودروهای دیگر میلغزیدند. بلوار ساحلی با نسیم دریا همراه بود، اما صدای بوقها و لاستیکها هیچ نشانی از آرامش نداشت.
اتوبوسهای شهری بندرعباس انگشتشمار بودند؛ بیشتر آنها مسیرهای کوتاه یا سرویس کارکنان صنایع غرب شهر را پوشش میدادند و برای استفاده عمومی، گزینه ایدهآلی نبودند، تاکسیها هم پراکنده و محدود حرکت میکردند و بسیاری از شهروندان ترجیح میدادند با خودروی شخصی خود، حتی برای مسافتهای کوتاه، جابجا شوند.
دهقانی کارمند شهرداری بندرعباس، صبح زود در حالی که نگاهی به خیابانهای شلوغ میانداخت، گفت: گاهی برای رسیدن به محل کارم نیم ساعت یا بیشتر در ترافیک گیر میکنم، اتوبوس و تاکسی هم که اصلا گیر نمی آید. احساس میکنم تمام روز فقط حرکت میکنم ولی به هیچ جا نمیرسم.
ساعتها اول صبح، خیابانهای منتهی به صنایع غرب، بلوار ساحلی و مرکز شهر با ترافیک سنگین پر میشدند؛ کارکنان ادارات و صنایع، والدین و دانشآموزان، همه به یکباره به سمت محلهای کاری و تحصیلی خود میرفتند. ظهرها نیز با پایان کلاسهای مدارس و دانشگاهها، مرکز شهر و مسیرهای اصلی دوباره مملو از خودروهای شخصی میشد.
رنجبر، دانشجوی دانشگاه هرمزگان نیز میگوید: هر روز نیم ساعت در گرما منتظر اتوبوس میمانم؛ اگر دیر بیاد، مجبورم تاکسی اینترنتی بگیرم که خیلی گرونه. واقعا گاهی دیگر نمیدانم مسیرم رو چطور مدیریت کنم.
خانم کرمی هم از دشواریهای رفتوآمد پیاده و با دوچرخه میگوید: دوچرخه یا پیادهروی واقعا امکانپذیر نیست، آفتاب و رطوبت بعد از چند دقیقه انسان را خسته و عرقکرده میکند؛ اگر مسیرهای سایهدار و ایمن وجود داشت، مردم بیشتر به حمل ونقل عمومی روی میآوردند.
کلاف سردرگم حمل ونقل عمومی بندرعباس
اتوبوسهای شهری بندرعباس محدود و قدیمی هستند، تعداد ناوگان کم، خطوط محدود و فرسودگی اتوبوسها باعث شده بیشتر مردم از خودرو شخصی استفاده کنند؛ تنها اتوبوسهای موجود، سرویس کارکنان صنایع غرب شهر را پوشش میدهند و برای رفت وآمد روزمره مردم گزینه چندان مناسبی نیستند.تاکسیها نیز در مسیرهای محدودی فعال هستند و ساعات زیادی از روز در مسیرها دیده نمیشوند.
احمدی، راننده تاکسی با ناراحتی میگوید: ماشین من مدل ۸۹ است و قطعاتش کم پیدا میشود، هزینه تعمیرات هر ماه بیشتر میشود، ولی مجبورم با همین ماشین کار کنم. مسافران هم گاهی شکایت دارند، ولی چارهای ندارم.
نتیجه این وضعیت، ازدحام و تراکم در خیابانها، افزایش مصرف سوخت و آلودگی هوا، و فشار روانی بر شهروندان است؛ رانندگان، مسافران و حتی عابران پیاده، همه به نوعی تحت تاثیر این کمبود ناوگان و شلوغی خیابانها قرار میگیرند.
در دل این وضعیت، صفر صادقیپور، معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری هرمزگان، دیدگاه جامع و یکپارچهای ارائه داد.
وی گفت: بندرعباس شهری است که رشد جمعیت، توسعه ساختوسازها و نقشهای اقتصادی و گردشگری آن باعث شده فشار زیادی بر شبکه معابر وارد شود؛ مشکل امروز شهر ناشی از تصمیمگیری جزیرهای گذشته است و بدون نگاه هماهنگ میان دستگاهها نمیتوان انتظار داشت مشکلات ترافیکی به شکل اصولی برطرف شود.
صادقیپور افزود: این مسئله محدود به یک نهاد خاص نیست؛ شهرداری، پلیس راهور و سایر سازمانهای خدماترسان باید همزمان و هماهنگ در این حوزه نقشآفرینی کنند.
وی به محدودیت ناوگان عمومی اشاره کرد و گفت: با شرایط اقلیمی بندرعباس و گرمای طولانیمدت سال، مردم به خودروی شخصی عادت کردهاند. اتوبوسهای شهری محدود و خطوط تاکسی پراکنده هستند، تقویت ناوگان حملونقل عمومی، ایجاد زیرساختهای مناسب و ارائه خدمات مطلوب میتواند اعتماد عمومی را افزایش دهد و فشار روی خیابانها را کاهش دهد.
معاون استاندار هرمزگان همچنین به بازنگری در ساختار شهرسازی اشاره و بیان کرد: برخی طرحهای گذشته مانند بلوار ساحلی در زمان خود مفید بودند، اما امروز شرایط متفاوت است؛ دیگر امکان توسعه بیرویه معابر وجود ندارد بلکه باید با روشهای علمی، اصلاح مسیرهای موجود و بهکارگیری فناوریهای هوشمند، جریان تردد را بهینه کنیم.
وی آموزش و فرهنگسازی را رکن کاهش ترافیک دانست و گفت: اگر از دوران مدرسه فرهنگ رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و استفاده از حمل ونقل عمومی آموزش داده شود، در آینده شاهد شهری منظمتر خواهیم بود، بخشی از بودجههای عمرانی باید به آموزش عمومی اختصاص پیدا کند، چراکه بدون اصلاح نگرش شهروندان، هیچ طرح فیزیکی بهتنهایی اثرگذار نخواهد بود.
صادقیپور تاکید کرد: با برنامهریزی دقیق، بودجهگذاری موثر و همراهی مردم، میتوانیم بندرعباس را شهری آرامتر، منظمتر و زیستپذیرتر کنیم، هدفمان این است که حرکت در این شهر، تجربهای دلپذیر و روان، نه یک تلاش خستهکننده در میان ترافیک سنگین باشد.
زندگی روزمره در بندرعباس و فشار ترافیک سنگین شهری بر مردم
محمدی، کارمند یکی از ادارات، میگوید: گاهی یک ساعت برای مسیر خانه تا محل کار صرف میکنم. تاکسیها یا گیر نمیآیند یا قیمت بالایی دارند؛ روزمرگی در بندرعباس واقعا سخت شده است.
ازدحام خودروهای شخصی، کمبود اتوبوس و پراکندگی تاکسیها، تاثیر مستقیم بر آرامش و سلامت روان شهروندان دارد؛ خیابانهای شلوغ، بوقهای ممتد، گرما و رطوبت، تجربه روزمره رفتوآمد را به مبارزهای روزانه تبدیل کرده است.
کارشناسان امور شهری بر نوسازی و گسترش ناوگان اتوبوسرانی با اولویت مسیرهای عمومی و مناطق پرجمعیت، جایگزینی خودروهای قدیمی با مدلهای کممصرف و ایمن، بهبود مدیریت تاکسیها از طریق سامانههای هوشمند، ایجاد مسیرهای دوچرخه و پیادهروهای سایهدار و ایمن و آموزش و فرهنگسازی برای استفاده از حملونقل عمومی تاکید دارند.
یک فعال محیطزیست نیز میگوید: اگر شهر بتواند مسیرهای دوچرخه و پیادهرو را گسترش دهد و اتوبوسهای کممصرف بیاورد، نه تنها زندگی مردم راحتتر میشود، بلکه کیفیت هوا و سلامت شهر هم بهتر خواهد شد.
بندرعباس ظرفیت تبدیل شدن به شهری با حملونقل عمومی مدرن و پایدار را دارد. با نوسازی ناوگان، توسعه خطوط اتوبوسرانی، مدیریت هوشمند ترافیک و همراهی مردم، زندگی روزمره شهروندان میتواند روان و دلپذیر شود. بحران فعلی نتیجه کمبود اتوبوس، فرسودگی تاکسیها، ضعف زیرساخت و مدیریت ناقص است و تنها با برنامهریزی جامع و هماهنگی میان دستگاهها میتوان از آن عبور کرد.
همانطور که صادقیپور معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری هرمزگان تاکید کرد: بندرعباس باید به شهری تبدیل شود که حرکت در آن، نشانه جریان زندگی و نه تلاش خستهکننده در میان ترافیک باشد.