روزبه دلاور| تیم ملی راگبی زنان ایران با کسب عنوان نایب‌قهرمانی در مسابقات راگبی آسیا ۲۰۲۵ در مسقط عمان بار دیگر تاریخ‌سازی کرد.
به گزارش روزنامه اعتماد، این نخستین‌باری است که دختران راگبی‌باز کشورمان موفق به صعود به فینال یک دوره مسابقات آسیایی می‌شوند. ملی‌پوشان ایران در مسیر فینال که به صورت دوره‌ای برگزار شد، تیم‌های قدرتمندی ازجمله لبنان، اردن، کره‌جنوبی و ازبکستان را پشت سر گذاشتند. هر چند در دیدار نهایی با نتیجه ۱۷ بر ۷ مغلوب ازبکستان شدند اما این عملکرد درخشان، نشان‌دهنده رشد چشمگیر این رشته در بخش زنان است. این دستاورد، ادامه‌دهنده مسیر موفقیت‌‌آمیز دو سال گذشته است که تیم زنان برای اولین‌بار مدال برنز آسیا را کسب کرده بود، اما آیا به این رشته ورزشی آن‌طور که باید توجهی می‌شود؟ به همین به بهانه با زهره عینی، مربی تیم ملی راگبی گفت‌وگویی ترتیب دادیم که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید.
سطح مسابقات چطور بود؟
سطح مسابقات امسال خیلی بالاتر از دو سال پیش بود که ما شرکت کرده بودیم اما خب تیم ما در اردوهای بلندمدتی شرکت داشت برعکس دو سال پیش که یک یا دو اردو داشتیم اما امسال نزدیک به سه ماه در اردو بودیم. تمریناتی برگزار کردیم تا به سطحی که مدنظر کادرفنی بود، نزدیک شوند و اختلاف بین نفرات اصلی و ذخیره هم خیلی تفاوتی نداشت. این موضوع خیلی به ما کمک کرد ضمن اینکه بچه‌هایمان باتجربه‌تر شده بودند. همین‌ها باعث شده بود باتوجه به قوی‌تر شدن سایر تیم‌ها، ما بهتر نتیجه بگیریم.
چند تا تیم شرکت داشتند؟
پنج تا تیم بودیم، ما و ازبکستان و اردن و لبنان و کره‌جنوبی. در کل تیم‌های آقا در این سطح بیشتر هستند و در سید یک برای خانم‌ها 10 تا تیم هست که ما با دومی در این رقابت‌ها به سید یک صعود کردیم. تعداد مسابقات راگبی زیاد است اما خب بعضی تیم‌ها فقط در بعضی مسابقات شرکت می‌کنند مثل تیم ایران که در دو سال اخیر در تورنمنتی حضور نداشت!
برای اولین‌بار بود که دختران ایرانی فینالیست می‌شوند؟
بله. ما سومی را داشتیم و حالا هم یک پله صعود کردیم.
این تیم چند سال است که تشکیل شده است؟
از سال ۱۳۸۷ تیم ملی زنان راگبی تشکیل شده و من ۱۲ سال کاپیتان بودم و الان هم افتخار این را داشتم که به عنوان مربی کنار تیم ملی باشم.
به لحاظ امکانات و رسیدگی شرایط راگبی زنان ایران چطور است؟
از لحاظ امکانات هم نبود اسپانسرها و محدودیت باعث شده دیده نشویم وگرنه راگبی یکی از رشته‌های پرطرفدار و یک رشته المپیکی به حساب می‌آید. در چند سال اول شکل‌گیری راگبی در ایران زیرنظر فدراسیون اداره می‌شد که رسیدگی‌ها بهتر بود اما از وقتی زیرنظر فدراسیون انجمن‌های ورزشی که سی تا چهل زیرمجموعه دارد رفته قطعا رسیدگی‌ها نسبت به یک فدراسیون کمتر است. راگبی که یک رشته المپیکی است اصلا نباید زیرنظر انجمن‌ها باشد و باید یک فدراسیون اختصاصی داشته باشد چون با نتایجی که خانم‌ها می‌گیرند با یک سرمایه‌گذاری بلندمدت قطعا حرفهای زیادی برای آینده خواهیم داشت.
رقابت‌های لیگ زنان ایران چه شرایطی دارد؟
هر سال برگزار می‌شود حالا یا به صورت لیگ یا قهرمانی کشور. اسپانسرهایی هم برای لیگ هستند اما خب اینها می‌آیند تا تبلیغات‌شان دیده شود اما از لحاظ رسانه‌ای و پوشش خبری از بس ضعیف است که خیلی کمتر اسپانسرها رغبت می‌کنند تا سرمایه‌گذاری کنند.
می شود بگویید در این چند سال به عنوان مربی یا بازیکن چقدر از راگبی درآمد داشتید؟
ما که الان فقط مربیگری می‌کنیم اما واقعا در راگبی هیچ پولی نیست و فقط عشق است. به عنوان بازیکن و مربی هیچ مبلغ قراردادی نداریم! اگر اسپانسری هم جذب شود در حد هزینه‌های اردو است.
برای این عنوان تاریخی پاداشی در نظر گرفتند؟
گفتند تقدیر می‌کنیم اما فعلا که تازه برگشتیم! اما دو سال پیش که سوم شدیم در مراسم تجلیل از قهرمانان حتی اسم ما نبود و از تیم ما تقدیری هم نشد! در این 14 سال اگر درآمدی از جاهای دیگر داشتم خرج این رشته کردم! مثلا خودم فوتبالیست هم هستم و می‌دانم قرارداد مالی فوتبالیست‌ها به چه شکل است و 10 سال هم در لیگ برتر به طور حرفهای فوتبال بازی کردم و با تیم‌های شن سای ساوه و بم قهرمان لیگ برتر هم شدم، اصلا قابل قیاس نیست. با قرارداد یک بازیکن فوتبال می‌شود دو تا سه اعزام خوب برای راگبی داشت. ما قبل از حضور در این مسابقات اصلا بازی تدارکاتی نداشتیم!
کفش و لباس را که انجمن می‌دهد؟
لباس را بله چون تیمی است و باید متحد باشیم خودشان می‌دهند اما کفش که خودمان می‌خریم اگر اورجینال باشد حداقل 20 میلیون پولش می‌شود.
چطور نتوانستید ازبکستان را در فینال شکست بدهید؟
روز قبلش ازبکستان را شکست داده بودیم اما از بس که بچه‌ها کم به مسابقات اعزام شده بودند، چون اسم فینال روی بازی با ازبکستان آمد، باعث شد بچه‌ها دچار استرس شوند و کم‌تجربگی در این سطح باعث ایجاد فشار شد و نتوانستیم نتیجه بگیریم.
بهترین بازیکن ما در این تورنمنت چه کسی بود؟
میانگین سنی تیم ما ۲۳ سال بود و واقعا همه عالی کار کردند. نصف بچه‌های ما اولین تجربه‌شان بود و فکر می‌کنم همه آنها در این مسابقات پدیده بودند.
برنامه تیم برای آینده چیست؟
قرار است جلسه‌ای برگزار کنند و برنامه‌ریزی کنیم برای هدف بعدی. قطعا می‌خواهیم در سید یک شرکت کنیم.
صحبت پایانی؟
تشکر از شما و امیدوارم توجهات بیشتری به این رشته شود تا با ورود اسپانسرها این رشته پیشرفت بیشتری در کشورمان داشته باشد.