به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، روستای لتگاه، امروز به الگویی زنده از اقتصاد مقاومتی و خوداتکایی تبدیل شده است. داستان این روستا، داستان همتی مردمی است که بدون اتکا به نفت و دولت، خودجوش و با تکیه بر سرمایه کوچک و عزمی بزرگ، پا به عرصه تولید گذاشتند.می‌توان گفت که آن‌ها از دل یک نیاز محلی، یک صنت ملی آفریدند. درحال حاضر در لتگاه دیگر نمی‌توان بیکار پیدا کرد. کوچه پس کوچه‌های این روستا، با آهنگ هماهنگ دستگاه‌های جوراب‌بافی پر شده است. لتگاه اکنون به یکی از قطب‌های اصلی تولید جوراب در غرب کشور تبدیل شده و سهمی از بازار ایران را در اختیار دارد.خبرنگار تسنیم در سفر به روستای لتگاه، با برخی از تولیدکنندگان این  صنعت دریک گفت‌وگو صمیمانه به بیان موفقیت‌ها و دشواری‌های مسیر تولید پرداختند.

حمیدرضا یادگاری،مالک جوراب بافی پازین با بیان اینکه فعالیت خود را در سال 1384 با سرمایه اولیه 13 میلیون تومان و به صورت کاملاً خانوادگی همراه با همسرم آغاز کرده ام، گفت:درحال حاضر کارگاه با 9 دستگاه فعال، روزانه حدود سه هزارو960 جفت جوراب تولید می‌کند .

وی درمورد حوزه فروش خود افزود: محصولات این واحد پس از بسته‌بندی کامل، به صورت عمده و از طریق واسطه‌ها به بازارهای استان‌هایی مانند تبریز،مشهد و ایلام ارسال می‌شود. استان‌های همدان و تهران از قطب‌های اصلی این صنعت محسوب می‌شوند.تخمین زده می‌شود که تولیدکنندگان جوراب‌باف لتگاه، حدود 20 تا 30 درصد از بازار جوراب کشور را در اختیار دارند.

یادگاری با بیان اینکه جوراب‌های وارداتی از چین و ترکیه که از نظر شکل ظاهری و قیمت رقابت‌پذیر هستند. عنوان کرد: رقیب اصلی ما جوراب‌های وارداتی از چین است،که از حجم این واردات در چهار تا پنج سال گذشته کاسته شده و صادرات محصولات این واحد به کشورهای عراق و افغانستان انجام می‌گیرد.

وی با اشاره به چالش‌های متعددی از جمله افزایش شدید قیمت مواد اولیه و نبود حمایت‌های دولتی در زمینه تبلیغات، اعطای وام و پوشش هزینه‌ها اظهار کرد: صنعت جوراب‌بافی با وجود بیش از 60 سال سابقه در منطقه، همچنان برندی مظلوم است و آنچنان که شایسته است پیشرفت نکرده است.

این تولید کننده با اشاره به دهمین نمایشگاه توانمندسازی صنایع کوچک، متوسط و خوشه های صنعتی بیان کرد: برگزاری نمایشگاه‌ها را فرصتی برای رونق تولید است. متاسفانه دراین وضعیت نامناسب اقتصادی،حداقل 50 درصد از واحدهای تولیدی هم‌صنف در لتگاه یا نیمه‌تعطیل هستند یا ازتولید چندشیفتی به تک‌شیفت کاهش فعالیت داده‌اند.

وی با تاکید بر نقش مؤثر واسطه‌ها در افزایش قیمت نهایی محصول عنوان کرد:  سود خالص تولیدکننده برای هر جفت جوراب معمولی در حال حاضر حدود 1500 تومان است. متاسفانه افزایش نجومی و غیرقابل پیش‌بینی قیمت مواد اولیه به گونه‌ای است که تنها در 40 روز گذشته از 145 هزار تومان به 180 هزار تومان رسیده است.

این تولید کننده با اشاره به نوسانات و ناترازی برق توضیح داد: متاسفانه این ناترازی برق باعث شد چهار یا پنج عدد موتور دستگاه‌های ما بسوزد و خراب شود  که برای تعمیر آنها مجبور شدم قطعه را از تهران تهیه کنم.

پس از شنیدن صحبت‌های آقای یادگاری از او خداحافظی کردیم و به سراغ تولیدی دیگری رفتیم. آقای مهدی مختاری که مدیرعامل یک تعاونی خصوصی است، با سابقه 15 ساله در صنعت خیاطی و به دلیل رکود در آن بازار، در سال 1395 با خرید چهار دستگاه، فعالیت در حوزه تولید جوراب را آغاز کرده است. که دلیل این تغییر را رونق نسبی بازار جوراب و گرایش به استفاده از ماشین‌آلات بافت ایرانی عنوان کرد.

وی افزود: به تدریج و با توسعه کار، در همان سال اقدام به تأسیس یک شرکت تعاونی به صورت خصوصی و خانوادگی نمودم. که درحال حاضر این واحد تولیدی با 35 دستگاه فعال، روزانه هشت هزار جفت جوراب تولید می‌کند. این ظرفیت تولید به طور میانگین به 240هزار جفت در ماه می‌رسد.

مدیرعامل این شرکت تعاونی، انگیزه اصلی از تشکیل تعاونی را تعامل بیشتر با ادارات و دریافت حمایت‌های دولتی دانست. افزود: متاسفانه از سال 95 تاکنون هیچ گونه حمایت، تسهیلات یا امکاناتی از هیچ نهاد دولتی دریافت نکرده‌ایم. اگرچه ادارات برای ثبت تعاونی استقبال می‌کنند، اما پس از ثبت و طی کردن فرآیندهای طولانی، اعلام میکنند که بخشنامه یا امکانات خاصی برای حمایت وجود ندارد.

وی درادامه، با صراحت بیان کرد: به نوعی دولت به دنبال آمارسازی است، برای ثبت تعاونی همه مسئولان مربوطه می‌آیند گزارش می‌گیرند، عکس می‌گیرند و خبررسانی می‌کنند، اما در عمل هیچ گونه خدماتی ارائه نمی‌دهند.

مختاری اظهار کرد: تنها طرح حمایتی ارائه شده به این تعاونی، اعطای یک کارت اعتباری است تا از سوی یک شرکت اعتباری برای خرید نخ به صورت اعتباری بوده است. متاسفانه این طرح نیز دردسرهای خودش را دارد و به دلیل حاشیه سود بالا برای تولیدکننده مقرون به صرفه نیست.

وی درخواست کرد:اگر امکان داشت تا دولت سازوکاری ایجاد کند تا ما مستقیماً و بدون واسطه از کارخانه‌های چین نخ وارد کنیم.این امر در کیفیت و قیمت نهایی محصول نقش بسیاری دارد.

این تولید کننده با اشاره به برندسازی محصول خود گفت: در حوزه برندسازی و بسته‌بندی در مقایسه با رقبای خارجی ضعف زیادی داریم و این امر توان رقابت در بازارهای بزرگتر را از ما گرفته است.همچنین در این صنعت با حذف واسطه‌ها و امکان واردات مستقیم نخ با ارز ترجیحی میتوان گام موثری برداریم.

روستای لتگاه ثابت کرده که مردم ایران با تکیه بر همت و خلاقیت خود می‌توانند معجزه بیافرینند. این روستا امروز نه تنها یک قطب اقتصادی، که یک الگوی اجتماعی موفق است. با این حال، این موفقیت شکننده است. حفظ و توسعه این دستاورد بزرگ ملی، نیازمند نگاه ویژه و حمایت هوشمندانه مسئولان از چنین قطب‌های تولیدی است. لتگاه می‌تواند با برداشتن موانع پیش رو، نه تنها برای ایران که برای منطقه نیز ببافد.

انتهای پیام/