صاحب‌خبر - به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، حجت الاسلام «سید ابوالفضل حسینی» در یادداشتی با عنوان «لبخند دشمن، پیش درآمد خنجر از پشت» با تأکید بر پند گرفتن از بدعهدی ها و پیمان شکنی های دشمنان، بی اعتمادی به آنها را ریشه در آموزه های دینی و سخنان بزرگان اسلامی دانسته که متن کامل آن در ذیل می آید:
 
امروز نیز زمزمه‌ای تازه به گوش می‌رسد که «می‌توان بدون اعتماد، با احتیاط تعامل کرد»؛ اما آیا تجربه‌ی تلخِ برجام و عهدشکنی‌های پی‌درپی آمریکا ، در جریان مذاکرات و حتی جنگ ۱۲روزه، نشانه‌ی روشن همان تعامل بی‌ثمر نیست؟
 
مؤمن عاقل دوباره از یک سوراخ گزیده نمی ‌شود.
تعامل بی‌پایه با دشمن توبه‌ ناپذیر، دیگر احتیاط نیست؛ بلکه ساده‌دلی است.
 
1.اعتماد، خط قرمز در برابر دشمنی مستمر
قرآن کریم بارها نسبت به اعتماد کورکورانه به دشمن هشدار داده است:
 «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِیَاءَ…» (مائده/51)
 
این آیه، نهی از ولایت‌پذیری و تکیه‌ی عمیق بر بیگانگان است.
 و نیز می فرماید: «وَلَا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ یَرُدُّوكُمْ عَن دِینِكُمْ…» (بقره/217)
این بیان الهی، استمرار دشمنی و فتنه‌گری آنان را آشکار می‌سازد.
پس بی‌اعتمادی به آمریکا از احساسات یا تعصّب نیست؛ بلکه ریشه در منطق قرآن و تجربه‌ی تاریخی ملت ایران دارد
 
2.عقلانیت نبوی؛ عبرت از تجربه‌ها
 «العاقلُ مَنِ اتّعَظَ بتجارِبِه»پیامبر اعظم (ﷺ) فرمودند:
انسان عاقل کسی است که از تجربه‌های خود پند گیرد.
 
ایران اسلامی از تجربه‌ی برجام و بدعهدی‌های آمریکا درس گرفته است؛ پس عقلانیت اقتضا می‌کند که تعامل، تجربه‌ محور باشد نه احساس‌ محور.
اما این تعامل باید بر پایه‌ی قدرت ملی ، هوشیاری سیاسی  و اتکای درونی شکل گیرد، نه با اعتماد ساده‌دلانه به دشمن قسم‌خورده.
 
3.دیپلماسی هوشمند در گام دوم انقلاب
 
مقام معظم رهبری (مدّظله‌العالی) در بیانیه‌ی گام دوم انقلاب، سه محور بنیادین را تبیین فرموده‌اند:
1.تکیه بر توان داخلی و نگاه از درون
2.بی‌اعتمادی به دشمنان بدعهد غربی
3.تعامل عزتمند با جهان بر پایه‌ی منافع و کرامت ملت ایران
 
رهبر انقلاب تصریح فرمودند: «آمریکا در دشمنی با ملت ایران کوتاه نخواهد آمد، مگر هنگامی که از عظمت و پیشرفت ما مأیوس شود».
 
بنابراین، پایان دشمنی در مذاکره‌ی بی‌ثمر نیست؛ بلکه در قوی‌شدن ملت و استقلال حقیقی اوست.
 
نتیجه‌گیری: تعامل بدون اعتماد، تجربه‌ای خاموش
ملت ایران اهل گفت‌ و گو و تعامل است؛ اما تعامل عزتمند نه وابسته و تحقیرآمیز.
اعتماد به دشمن عهدشکن، همچون سپردن شمشیر  به دستی است که بارها بر این ملت تاخته است.

راه آینده‌ی ملت ایران، در اتکا به خود، وحدت درونی و پایبندی به ارزش‌های انقلاب اسلامی است؛ نه در تکرار تجربه‌ی شکست‌خورده‌ی اعتمادسازی با دشمنان قسم‌خورده.
 
انتهای پیام/∎​