به گزارش شهدای ایران: بچه‌ها را خيلي دوست داشت. گاهي هندوانه مي‌گرفت، رويش عکس بچه مي‌کشيد، بغل مي‌کرد مي‌داد دست ما و مي‌گفت: «اينم بچه!» و همگی مي‌خنديديم. 

يعني اوايل خيلي شوخي مي‌کرد و بگو بخندش به‌راه بود. اهل عکس گرفتن و خوش بودن و اين‌طور چيزها بود.


ولي يکهو حالش کلاً از اين‌رو به آن‌رو شد و روحيه‌اش به دلايلي عوض شد. من اين را مي‌فهميدم. اما دليل تغييراتِ دايي را آن موقع نفهميدم. 

تا اينکه بعدها شنيدم در همان حالت‌هاي خاص و خلسه، بهش گفته‌اند که: «کمتر شوخي کن!» ظاهراً فايل صوتي، الان هم هست؛ توي نوار تکرار مي‌کند و مي‌گويد: «گفته‌اند شوخي‌ت رو کم کن» ظاهراً اين توصيه ائمه(ع) به او بوده. لذا ديگر مثل قبل نبود.

گرمي ارتباط ما کمتر شد و کمتر با کسي جوش مي‌خورد. نه اينکه بداخلاقي کند؛ نه! بيشتر توي حال خودش بود.

برگرفته از کتاب «سه ماه رویایی» زندگینامه شهید کاظم عاملو

راوی: محمد حسن حمزه