طرفداری | توماس روسیچکی (Tomáš Rosický) زاده چهار اکتبر 1980 در شهر پراگ جمهوری چک است. او در پست هافبک نفوذی بازی می‌کرد. پدر توماس، جیری روسیچکی، فوتبالیست بود و در باشگاه اسپارتا پراگ بازی می‌کرد؛ از این رو، ژن فوتبالی در این خانواده باعث شد تا توماس، خیلی زود به فوتبال روی آورد و از سه سالگی در کوچه‌های پراگ به این ورزش مشغول شود. دریبل بین 10 مخروط در 12 ثانیه، نخستین رکورد توماس در تمرینات فوتبال بود. او در هفت سالگی خود، پس از درخشش در یک تورنمنت فوتبالی در پراگ، جایزه توپ تانگوی آدیداس را دریافت کرد. روسیچکی در سال 1986 به تیم‌های پایه کمپرسوری پراگ پیوست و پس از دو سال به تیم‌های پایه اسپارتا پراگ منتقل شد. او در سال 1998 به تیم اصلی اسپارتا رسید و در مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذفی جمهوری چک، نخستین بازی خود را برابر بوبی برنو انجام داد. حضور در پنج بازی و قهرمانی در لیگ برتر چک، ثمره نخستین فصل روسیچکی در اسپارتا بود.
نخستین بارقه‌های پیشرفت فوتبالی روسیچکی در فصل 00-1999 رقم خورد، جایی که توماس برای نخستین بار در لیگ قهرمانان اروپا برابر تیم‌هایی مثل بارسلونا، هرتابرلین و پورتو به میدان رفت و موفق به گلزنی برابر اسپارتاک مسکو و ویلم تیلبورگ هلند شد. 36 بازی، هفت گل و هفت پاس گل در این فصل برای روسیچکی به ثبت رسید و او به دومین قهرمانی پیاپی در چک رسید. در لیگ قهرمانان اروپای فصل 01-2000، این بازیکن دروازه آرسنال و شاختار دونتسک را باز کرد و توانایی‌های خودش را به همگان نشان داد. او تا نیمه این فصل، 22 بازی، پنج گل و چهار پاس گل را به ثبت رساند. روسیچکی که در سال 1999، استعداد برتر سال فوتبال جمهوری چک شده بود، در نقل و انتقالات ژانویه 2001، خریدارهای بسیاری را داشت. 25 میلیون مارک آلمان، مبلغی بود که باشگاه دورتموند برای جذب روسیچکی به طرف مقابل، ارائه کرد؛ پیشنهادی که پس از پذیرفته‌شدن توسط اسپارتا پراگ، گران‌ترین فروش تاریخ فوتبال جمهوری چک شد.
نخستین بازی این بازیکن برای دورتموند، دیدار هفته 20 بوندسلیگا برابر مونیخ 1860 بود. او پس از این مسابقه تا پایان فصل، عضوی ثابت از ترکیب دورتموند بود و در 15 بازی برای این باشگاه، شش پاس گل داد. او در فصل 02-2001، نخستین گلش با پیراهن دورتموند را در هفته سوم بوندسلیگا برابر وولفسبورگ تجربه کرد. ادامه ماجراجویی روسیچکی در این فصل با گلزنی برابر هانزاروستوک، انرژی کوتبوس، کلن و هامبورگ در لیگ و دیناموکیف در لیگ قهرمانان اروپا همراه بود. 49 بازی، شش گل و 19 پاس گل در این فصل، نقش پررنگ روسیچکی در قهرمانی دورتموند در بوندسلیگا را نشان می‌دهد. او در پایان فصل، عنوان برترین بازیکن تیم را به دلیل تلاش‌هایش در راه کسب این قهرمانی، دریافت کرد. از دیگر اتفاقات مهم این فصل، صعود دورتموند به فینال جام یوفا و 90 دقیقه بازی این بازیکن در دیدار برابر فاینورد که منجر به نایب قهرمانی تیمش شد، بود. این بازیکن در فصل 03-2002، هم‌چنان در لیگ قهرمانان اروپا و بالاخص دیدار برابر آرسنال درخشید و بار دیگر دروازه این باشگاه را باز کرد. او در این فصل، علاوه بر گلزنی برابر آرسنال، دروازه آیندهوون در لیگ قهرمانان و هامبورگ، کایزرسلاترن، وولفسبورگ و انرژی کوتبوس را در بوندسلیگا باز کرد و به آمار کلی 39 بازی، شش گل و 10 پاس گل رسید. او سه فصل دیگر در دورتموند باقی ماند و به آمارهای 26 بازی و سه گل در فصل 04-2003، 29 بازی، چهار گل و چهار پاس گل در فصل 05-2004 و 30 بازی، پنج گل و شش پاس گل در فصل 06-2005 رسید.
خرید بزرگ آرسنال در نقل و انتقالات تابستانی 2006، توماس روسیچکی بود که با 10 میلیون یورو راهی لندن شد. نخستین بازی این بازیکن برای تیم جدیدش در مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا برابر دینامو زاگرب رقم خورد. گلزنی برابر ویگان، بولتون و منچستر سیتی در لیگ برتر، هامبورگ در لیگ قهرمانان و بریس برابر لیورپول در جام حذفی، از مهم‌ترین لحظات این هافبک اهل جمهوری چک در نخستین فصل همکاری با آرسنال بود. در پایان همین فصل، روسیچکی جایزه برترین بازیکن فصل تیمش را دریافت کرد. فصل 08-2007 با گلزنی این بازیکن برابر تیم سابقش یعنی اسپارتا پراگ شروع شد و با مصدومیت زانو و از دست دادن مسابقات قابل توجهی از فصل، به پایان رسید. 24 بازی و هفت گل در کارنامه این فصل روسیچکی به ثبت رسید. ادامه مصدومیت روسیچکی، فصل 09-2008 را از این بازیکن گرفت تا او بدون حتی یک بازی، فصل را به پایان برساند. آرسن ونگر، سرمربی وقت آرسنال، نبود روسیچکی را همانند «از دست دادن تابلوی لبخند مونالیزا» می‌دانست. او در فصل 10-2009 به فوتبال بازگشت و توانست تا با گلزنی برابر منچستر سیتی، اورتون و بولتون، آمار خود را به 33 بازی، سه گل و پنج پاس گل برساند.
این بازیکن، شش فصل دیگر در آرسنال حضور داشت و به آمارهای 34 بازی، یک گل و پنج پاس گل در فصل 11-2010، 38 بازی، دو گل و چهار پاس گل در فصل 12-2011، 16 بازی، سه گل و یک پاس گل در فصل 13-2012، 39 بازی، سه گل و یک پاس گل در فصل 14-2013، 24 بازی، سه گل و دو پاس گل در فصل 15-2014 و یک بازی در فصل 17-2016 رسید. روسیچکی که بیش از 100 بازی این فصول را به دلایل مصدومیت‌های مختلف، از دست داده بود، در سال 2016، تصمیم گرفت تا بعد از سال‌ها حضور در جمع توپچی‌ها به تیم سابقش یعنی اسپارتا پراگ بازگردد. او پس از بازگشت به تیم نخستین خود، در یک مسابقه فصل برابر ملادا بولساف به میدان رفت و پس از مصدومیت در این بازی، کل فصل را از دست داد. او در فصل 18-2017 نیز فقط در 12 بازی با پیراهن تیمش به میدان رفت و به یک گل برابر کاروینا رسید. مصدومیت‌های متعدد، عملکرد فنی روسیچکی را مختل کرده بود تا این بازیکن در سال 2018، تصمیم سخت خود را برای خداحافظی از دنیای فوتبال، بگیرد. یک بازیساز قهار، کوتاه‌ترین توضیح برای توصیف سبک بازی روسیچکی است؛ او تکنیک و پابه‌توپ درجه یک خود که شامل پاس‌های بیرون پای بی‌نقصش می‌شد، لقب «موتزارت کوچک» را از اهالی فوتبال دریافت کرد.
روسیچکی در رده‌های پایه جمهوری چک، حضور کاملاً فعالی داشت و در تمامی رده‌های سنی، از زیر 15 سال تا زیر 21 سال، بازی کرد. نخستین بازی این بازیکن برای تیم ملی بزرگسالان جمهوری چک، دیدار برابر جمهوری ایرلند در سال 2000 بود. او خیلی زود خود را به تیم ملی کشورش تحمیل کرد و در یورو 2000، دو بازی کرد. این بازیکن در یورو 2004، حضور موثرتری را تجربه کرد و با چهار بازی تا مرحله نیمه نهایی آن پیش‌روی کرد. در سال 2006، روسیچکی به نخستین حضورش در تاریخ جام‌های جهانی رسید و در دیدار نخست خود برابر تیم ملی آمریکا، بریس کرد. او در دو بازی دیگر جام جهانی، موفق به ثبت گل یا پاس گلی نشد. پس از عدم حضور در یورو 2008 به دلیل مصدومیت، او در یورو 2012 حضور داشت و با بازوبند کاپیتانی کشورش، در دو بازی از چهار بازی ممکن به میدان رفت. آخرین قاب‌های روسیچکی در تیم ملی چک به یورو 2016 بازمی‌گردد که این بازیکن در دو بازی به میدان رفت و یک پاس گل را به ثبت رساند؛ دیدار برابر کرواسی در این تورنمنت، آخرین بازی ملی این بازیکن بود. 106 بازی ملی، 23 گل و 10 پاس گل، حاصل این ماجراجویی روسیچکی در دنیای فوتبال بود. مصدومیت‌های روسیچکی باعث شد تا این بازیکن به موسیقی روی آورد و در گروه راک «تری سستری»، نوازنده گیتار الکتریک شود. او در 12 سالگی و در مصدومیت‌های نخستین ورزشی خود، آهنگ «We Are The Champion» را با گیتار زد.
