طرفداری | دومین حضور ۹۰ دقیقه‌ای سرژ اوریه در ورزشگاه بنیان‌ دیزل هم تصویری متفاوت از ستاره سابق تاتنهام و کاپیتان تیم ملی ساحل‌عاج ارائه نکرد.

سرژ اوریه، مدافعی با رزومه‌ای سنگین که انتظار می‌رفت با قدرت بدنی، نفوذهای سرعتی و پاس‌های عمقی‌اش سمت راست پرسپولیس را زنده کند، مقابل تراکتور تنها به انجام وظایف پایه‌ای دفاعی بسنده کرد؛ نه خبری از اوورلپ‌های انفجاری بود و نه از بازی‌سازی و ارسال‌های خطرناک. در فوتبال مدرن، مدافعان کناری موتور اصلی پیشروی تیم و یکی از کانال‌های اصلی خلق موقعیت هستند؛ اما اوریه در شرایطی نمایشی معمولی و محافظه‌کارانه ارائه داد که پرسپولیس او را دقیقا برای ارتقای همین بخش از بازی جذب کرده بود. او مقابل تراکتور بیشتر نقش یک مانع دفاعی را داشت تا یک عنصر تهاجمی و عملاً فقط مسیر نفوذ اسماعیلی‌فر را بست، بدون آن‌که چیزی به فاز هجومی سرخ‌پوشان اضافه کند.

این در حالی است که یکی از اولویت‌های اوسمار ویرا پس از بازگشت به پرسپولیس، احیای بازی در کناره‌هاست؛ بخشی که با وجود اسامی بزرگ و بازیکنان سرعتی، هنوز کارایی لازم را ندارد. پرسپولیس این روزها بیش از آن‌که از عرض زمین و بازی ترکیبی به گل برسد، روی تمام‌کنندگی علیپور و شوت‌های از راه دور تکیه دارد؛ آماری که نشان می‌دهد تیم هنوز از ظرفیت کیفی خود، به‌ویژه از نیم‌فضاها و کانال‌های کناری، استفاده نکرده است. اوریه شاید ستاره‌ای با گذشته درخشان باشد، اما پرسپولیس به ستاره‌ای «امروز آماده» نیاز دارد؛ نه صرفاً چهره‌ای با سابقه در سطح اروپا. دور از انتظار نیست اگر خیلی زود‌تر از تصور، کادرفنی سرخ‌ها مجبور به تصمیمی سخت درباره جایگاه او در ترکیب اصلی شود؛ تصمیمی برای انتخاب بین نام بزرگ و کارآمدی واقعی در زمین.