طرفداری | مارکو وراتی که ۱۱ سال در پاری سن ژرمن بازی کرد، توانست عنوان‌های داخلی بسیاری به دست آورد، هرچند هرگز موفق به فتح لیگ قهرمانان اروپا نشد. حالا وراتی یکی از ستارگان لیگ ستارگان قطر است و برای باشگاه الدحیل به میدان می‌رود.
به گزارش مارکا، این بازیکن ایتالیایی در مصاحبهٔ جدید خود، پیرامون مسائل جالبی صحبت کرده است.
سؤال: چرا در قطر احساس راحتی می‌کنید؟
خیلی اینجا را دوست دارم. البته اینجا مثل لیگ‌های اروپایی، مثل اسپانیا، فرانسه یا ایتالیا نیست، اما کیفیت زندگی بالاست و من از اینکه می‌توانم به پسرهای جوان اینجا برای رشد لیگ کمک کنم خوشحالم. البته من با توپ همیشه خوشحالم، حتی اگر روی ساحل باشد.
سؤال: آیا به تمرین در بعد از ظهر عادت کرده‌اید؟
بله، دوستش دارم، چون هوا زود تاریک می‌شود. از حدود ساعت ۴ عصر، شب است. اگر صبح تمرین کنیم، روز خیلی کوتاه می‌شود، برای همین تمرین عصرها را ترجیح می‌دهم.
سؤال: بپردازیم به باشگاهی که ۱۱ سال در آن بودید، یعنی پاری سن ژرمن. فکر می‌کنید چرا این تیم امسال بدون امباپه قهرمان لیگ قهرمانان شد، در حالی که با او نتوانسته بود به این مهم دست یابد؟
این‌طور دیدن ماجرا منصفانه نیست. ما با کیلیان به نیمه نهایی و فینال رسیدیم، اما نتوانستیم ببریم. از آن طرف، رئال مادرید با بازیکنان بزرگش چندین بار قهرمان شد. در هر حال من فکر نمی‌کنم پاری سن ژرمن به‌خاطر رفتن کیلیان قهرمان شده باشد. امباپه خیلی به رشد باشگاه کمک کرد؛ همان سال آخر، حدود ۵۰ گل زد.
سؤال: سال اول حضورش در رئال مادرید عالی بود، اما حالا به اوج رسیده است. او را چطور می‌بینید؟
او باید خودش را وفق می‌داد، اما همان سال هم گل‌های زیادی زد و هم عنوان آقای گلی و هم کفش طلا را برد. امسال هم نشان می‌دهد که می‌تواند حتی بهتر از قبل باشد. در حال حاضر هیچ بازیکنی در جهان مثل او نیست.
سؤال: این پرسش را هزار بار از شما پرسیده‌اند: با بازیکنانی مثل راموس، نیمار، مسی در یک تیم بودید، اما قهرمان لیگ قهرمانان نشدید و حالا پاریس بدون آن‌ها قهرمان شده است. پاسخ شما همیشه چیست؟
فوتبال به همین دلیل زیباست. اینکه بازیکنان بزرگ بخری، لزوماً به معنی پیروزی نیست. آن پاری سن ژرمن پروژه‌ای جدی بود و کمک زیادی به رشد باشگاه کرد. از نظر فردی ستاره‌های زیادی داشتیم، اما به عنوان تیم، چیزی کم داشتیم. و این در فوتبال امروز خیلی اهمیت دارد. در بازی‌های بزرگ ستاره‌ها می‌توانند تفاوت بسازند، اما این همیشه کافی نیست.
سؤال: این پاری سن ژرمن را چطور می‌بینید؟
تیمی فوق‌العاده دارند که همه با هم حمله و دفاع می‌کنند. دو مدافع کناری مثل نونو و حکیمی هم هستند که با وجود مدافع بودن، مشارکت پررنگی در حملات دارند.
سؤال: آیا تفاوت اصلی حضور لوئیز انریکه است؟
او مربی سطح بالایی است. از همان لحظه‌ای که دمبله بیرون می‌رود و بازیکن دیگری وارد می‌شود و تیم کوچک‌ترین لطمه‌ای نمی‌بیند، این را می‌فهمید.
سؤال: سخت‌ترین چیز در بازی مقابل رئال مادرید چه بود؟
توضیحش سخت است. وقتی فکر می‌کردی کارشان تمام است، دوباره زنده می‌شدند. تیمی که حتی اگر کمتر از ۳۰ درصد مالکیت توپ را داشت، باز هم می‌توانست تو را نابود کند. تیم‌های دیگر برای پیروزی به توپ نیاز دارند، اما رئال نه. خیلی عمل‌گرا بودند؛ ۱۰ دقیقه خوب بازی می‌کردند و ۳ گل می‌زدند، در حالی که تو ۸۰ دقیقه خوب بازی کرده بودی و فقط یکی زده بودی. تیمی که بلد بود رنج بکشد و مطمئن بود پیروزی در نهایت از راه می‌رسد.
سؤال: در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو خیلی اذیتت شدید؛ درست است؟
ورزشگاهی بزرگ و زیباست. وقتی فکر می‌کردی رئال مُرده است، دوباره زنده می‌شد. این فقط یک‌بار اتفاق نیفتاد، بارها نشان داده‌اند که چنین ذهنیتی دارند.