به گزارش «اطلاعات آنلاین» به نقل از ارث، گروهی از پژوهشگران مؤسسه علوم و فناوری کره (KIST) به سرپرستی «کی-هیون ریو» موفق شده‌اند موتوری طراحی کنند که در آن هیچ سیم مسی به کار نرفته و تمام رسانایی از طریق کابل‌های نانولوله‌ای کربنی انجام می‌شود. این نانولوله‌ها، استوانه‌هایی از گرافن در ابعادی چند نانومتر هستند که رسانایی بالا و وزن اندک را هم‌زمان فراهم می‌کنند.
موتور آزمایشی این تیم با ولتاژ ۳ ولت کار می‌کند و توانست یک خودروی کوچک مدل را در مسیر کوتاهی به حرکت درآورد. هدف از این پروژه، کاهش وزن و مصرف انرژی در سامانه‌های الکتریکی خودروها و هواپیماهاست، در حالی که می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای در فرایند تولید را نیز کاهش دهد.
کابل‌های جدید ساختار «هسته-پوشش» دارند؛ هسته‌ای رسانا از نانولوله‌های هم‌راستا که با لایه‌ای عایق پوشانده شده است.
پژوهشگران با استفاده از روشی موسوم به «بلور مایع لیتوتروپیک» توانستند نظم و جهت‌گیری نانولوله‌ها را افزایش دهند تا هزاران رسانای بسیار ریز مانند یک سیم پیوسته عمل کنند.
این پژوهش گامی مهم به سوی جایگزینی فلزات سنگین با ساختارهای دقیق کربنی در سامانه‌های انتقال برق محسوب می‌شود. چنین تغییری می‌تواند وزن و مصرف انرژی خودروهای برقی را کاهش دهد و حتی تأثیر زیست‌محیطی صنعت خودروسازی را کمتر کند. پژوهشگران همچنین تاکید کرده‌اند که ورقه‌ها و کابل‌های نانولوله‌ای را می‌توان بازیافت و دوباره ریسندگی کرد، که چشم‌اندازی برای تولید پایدار در آینده فراهم می‌آورد.
به گزارش «اطلاعات آنلاین» به نقل از ارث، گروهی از پژوهشگران مؤسسه علوم و فناوری کره (KIST) به سرپرستی «کی-هیون ریو» موفق شده‌اند موتوری طراحی کنند که در آن هیچ سیم مسی به کار نرفته و تمام رسانایی از طریق کابل‌های نانولوله‌ای کربنی انجام می‌شود. این نانولوله‌ها، استوانه‌هایی از گرافن در ابعادی چند نانومتر هستند که رسانایی بالا و وزن اندک را هم‌زمان فراهم می‌کنند.
موتور آزمایشی این تیم با ولتاژ ۳ ولت کار می‌کند و توانست یک خودروی کوچک مدل را در مسیر کوتاهی به حرکت درآورد. هدف از این پروژه، کاهش وزن و مصرف انرژی در سامانه‌های الکتریکی خودروها و هواپیماهاست، در حالی که می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای در فرایند تولید را نیز کاهش دهد.
کابل‌های جدید ساختار «هسته-پوشش» دارند؛ هسته‌ای رسانا از نانولوله‌های هم‌راستا که با لایه‌ای عایق پوشانده شده است.
پژوهشگران با استفاده از روشی موسوم به «بلور مایع لیتوتروپیک» توانستند نظم و جهت‌گیری نانولوله‌ها را افزایش دهند تا هزاران رسانای بسیار ریز مانند یک سیم پیوسته عمل کنند.
این پژوهش گامی مهم به سوی جایگزینی فلزات سنگین با ساختارهای دقیق کربنی در سامانه‌های انتقال برق محسوب می‌شود. چنین تغییری می‌تواند وزن و مصرف انرژی خودروهای برقی را کاهش دهد و حتی تأثیر زیست‌محیطی صنعت خودروسازی را کمتر کند. پژوهشگران همچنین تاکید کرده‌اند که ورقه‌ها و کابل‌های نانولوله‌ای را می‌توان بازیافت و دوباره ریسندگی کرد، که چشم‌اندازی برای تولید پایدار در آینده فراهم می‌آورد.