طرفداری | کارلو آنچلوتی، سرمربی تیم ملی برزیل، ممکن است در اردوی پیش رو با وظیفه‌ای دشوار به‌عنوان میانجی مواجه شود. وینیسیوس جونیور و رافینیا، دو بازیکن ملی‌پوش برزیلی، پس از پیروزی ۲ بر ۱ رئال مادرید مقابل بارسلونا در دیدار ال‌کلاسیکو، درگیری لفظی شدیدی داشتند.
وینیسیوس که به‌وضوح عصبانی بود، پس از تعویض در نیمه دوم بازی، با خشم به ژاوی آلونسو، سرمربی بارسلونا، تاخت. او با عصبانیت به سمت تونل رفت، اما پس از سوت پایان بازی بار دیگر در زمین حاضر شد و در حالی که تنش‌ها میان بازیکنان دو تیم بالا گرفته بود، درگیری‌ها شدت یافت. این اولین‌بار نیست که رقابت‌های باشگاهی به تیم ملی سرایت کرده و مشکلاتی ایجاد می‌کند. در ادامه، به بررسی دقیق‌تر هفت مورد از درگیری‌های جدی میان هم‌تیمی‌های ملی می‌پردازیم.
۱. جان تری و وین بریج
این مورد تا حدی به یک جنجال ملی تبدیل شد. هنگامی که شایعات رابطه جان تری با ونسا پرونسل، نامزد سابق وین بریج، هم‌تیمی پیشین او در چلسی، منتشر شد، رسانه‌های زرد به شدت به این موضوع پرداختند. در آن زمان، بریج به منچسترسیتی منتقل شده بود و در یک حرکت به یاد ماندنی در شروع دیدار از دست دادن با تری خودداری کرد. فابیو کاپلو، سرمربی وقت انگلیس، بازوبند کاپیتانی را از تری گرفت، اما او همچنان به تیم ملی دعوت می‌شد.
۲. جان تری و ریو فردیناند
باز هم جان تری! این بار ماجرا بسیار تلخ‌تر بود. تری و فردیناند، به‌عنوان دو مدافع میانی برجسته دوران خود که در دو تیم قدرتمند انگلیس افتخارات زیادی کسب کرده بودند، می‌توانستند زوجی موفق برای تیم ملی باشند. آن‌ها ۳۵ بار در کنار هم بازی کردند، اما پس از اتهام توهین نژادی تری به آنتون، برادر کوچک‌تر فردیناند، که منجر به جریمه و محرومیت او شد، دیگر هرگز در یک خط دفاعی قرار نگرفتند.
فردیناند در زندگی‌نامه خود در سال ۲۰۱۴ نوشت:
به نظر من جان تری یکی از بزرگترین احمق‌هاست. او به‌عنوان کاپیتان انگلیس و هم‌پست من در دفاع، می‌توانست با پذیرش اشتباه خود و توضیح اینکه کلماتش در اوج عصبانیت گفته شده و توهین نژادپرستی نبوده، همه را از دردسر نجات دهد. فکر می‌کنم حقیقت همین بود. من و آنتون این توضیح را می‌پذیرفتیم، اما او هرگز چنین فرصتی به ما نداد. من هرگز درباره این موضوع با او صحبت نکرده‌ام. دیگر با او حرف نمی‌زنم و حتی پس از سه سال، نمی‌توانم رنجی که به خانواده‌ام وارد کرد را ببخشم یا فراموش کنم.
با وجود رقابت میان بازیکنان شش تیم بزرگ در دوران طلایی فوتبال انگلیس، تری و فردیناند در وظایف ملی تعصبات باشگاهی را کنار می‌گذاشتند. فردیناند درباره رابطه‌اش با تری پیش از این ماجرا گفت:
ما دوستان خوبی برای هم نبودیم، اما رفیق‌های فوتبالی بودیم. با این حال، او فقط نظاره‌گر بود که برادرم به خاطر اشتباه او چه رنجی کشید. این همانند یک خیانت بود. او سعی کرد از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند.
۳. جرارد پیکه و سرخیو راموس
اینکه تیم ملی اسپانیا در اوج رقابت‌های خصمانه رئال مادرید و بارسلونا، به‌ویژه در دوران مربیگری پپ گواردیولا و ژوزه مورینیو، به یک قدرت جهانی تبدیل شد، خود معجزه‌ای کوچک است. نمونه‌های متعددی از کینه میان بازیکنان دو تیم ال‌کلاسیکو وجود دارد، اما دشمنی میان پیکه و راموس از همه آشکارتر بود. آن‌ها توانستند کینه‌ها را تا حدی کنار بگذارند و خط دفاعی قدرتمندی تشکیل دهند و احترامی متقابل میانشان وجود داشت، اما تنش میان آن‌ها برای هر ناظری قابل تشخیص بود.
راموس در سال ۲۰۱۷ اظهار داشت:
وقتی جرارد پیکه به رئال مادرید، باشگاه ما، نماد ما و رنگ‌های ما حمله می‌کند، این موضوع اثرگذار است. چنین مسائلی قابل پیشگیری هستند و نباید رخ دهند، اما گاهی اوقات وقتی همه چیز آرام است، پیکه نیاز دارد جنجال ایجاد کند و هیاهویی به زندگی‌اش اضافه کند.
۴. مائورو ایکاردی و ماکسی لوپز
مائورو ایکاردی و ماکسی لوپز، دو بازیکن آرژانتینی، به دلیل مسائل شخصی و حرفه‌ای دچار اختلافات شدیدی شدند. مشکل اصلی از رابطه عاطفی ایکاردی با واندا نارا، همسر سابق لوپز، آغاز شد که در زمان دوستی این دو بازیکن در تیم سمپدوریا شکل گرفت. این رابطه که به عنوان خیانت به لوپز تلقی شد، باعث ایجاد تنش و جنجال‌های رسانه‌ای شد و روابط حرفه‌ای آن‌ها را تحت تأثیر قرار داد. این اختلافات به حدی بود که ایکاردی با وجود استعدادش، از حضور مداوم در تیم ملی آرژانتین محروم شد، زیرا برخی بازیکنان و کادر فنی به دلیل این مسائل شخصی از همکاری با او خودداری کردند.
۵. تدی شرینگهام و اندی کول
شرینگهام و کول سال‌ها در منچستریونایتد هم‌تیمی بودند و نقش کلیدی در سه‌گانه تاریخی این تیم در فصل ۹۹-۱۹۹۸ داشتند. درگیری آن‌ها ریشه در تیم ملی انگلیس داشت. کول به یاد می‌آورد که در یک بازی دوستانه مقابل اروگوئه در سال ۱۹۹۵، شرینگهام هنگام تعویض او از وی روی برگرداند. کول به دیلی تلگراف گفت:
نادیده گرفته شدن در کنار زمین در اولین بازی ملی‌ام توسط او باعث شد احساس شرمندگی کنم. فکر می‌کنم در آن بازی توپ را به تیر زدم، اما نمی‌توانستم آن لحظه را فراموش کنم. ما هرگز صحبت نکردیم، مگر اینکه قرار بود بحث دیگری بینمان باشد. در تمام مدت حضورمان در منچستریونایتد، حتی یک کلمه با هم رد و بدل نکردیم.
۶. کریم بنزما و ماتیو والبوئنا
والبوئنا پس از متهم شدن بنزما در ماجرای ادعایی اخاذی با نوار جنسی اظهار داشت:
هرگز ندیده‌ام کسی به خاطر علاقه به من، ویدیویی را رایگان از بین ببرد! نباید با مردم مثل احمق‌ها رفتار کرد.
دادگاهی در ورسای، بنزما را به دلیل همدستی در اقدام به اخاذی علیه هم‌تیمی‌اش در تیم ملی فرانسه مجرم شناخت. این جنجال باعث شد بنزما سال‌ها از تیم ملی دور بماند و از ترکیب فرانسه برای یورو ۲۰۱۶ و جام جهانی ۲۰۱۸ کنار گذاشته شود. او سرانجام برای یورو ۲۰۲۱ به تیم ملی بازگشت.
۷. رابین فن پرسی و کلاس یان هونتلار
رقابت سالم برای کسب جایگاه در تیم می‌تواند انگیزه‌بخش باشد، اما به نظر نمی‌رسد این موضوع در مورد فن پرسی و هونتلار صدق کند. این دو در طول سال‌های حضور در تیم ملی هلند، انزجار آشکاری نسبت به یکدیگر داشتند. رود گولیت، اسطوره فوتبال هلند، توضیح داد:
از زمان جام جهانی ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی، تنش میان آن‌ها وجود داشت. این وضعیت در یورو ۲۰۱۲ شعله‌ور شد و همه چیز به هم ریخت. مشکلات نه‌تنها حل نشد، بلکه در بازی مقابل قزاقستان، هونتلار دوباره جنجال به پا کرد و درگیری قدیمی‌اش با فن پرسی بار دیگر بالا گرفت.
این ماجرا در بازی مقدماتی یورو ۲۰۱۶ مقابل قزاقستان به اوج رسید، زمانی که هونتلار به دلیل امتناع فن پرسی از پاس دادن به او خشمگین شد. در نهایت، تیم ملی هلند نتوانست به یورو ۲۰۱۶ صعود کند، که خود درسی است درباره اهمیت انسجام تیمی.