خبرگزاری حوزه| واژه «عمه» در ذائقه فرهنگی و زبان عامیانه، گاه با تصویرهایی شوخ و نمادهای طنزآمیز همراه است؛ اما در آیینه تاریخ اهل‌بیت علیهم‌السلام، چهره حقیقی عمه‌ها جلوه‌ای از تعهد، معرفت و ایستادگی در مسیر ولایت است.
از حضرت صفیه(س)، عمه پیامبر اکرم(ص) که از نخستین مدافعان نهضت توحیدی بود، تا حضرت حکیمه خاتون(س)، عمه امام عصر(عج) که در سامان‌دهی جریان امامت و هدایت یاران نقشی محوری ایفا کرد، همه آنان در صحنه‌های حساس تاریخ دین، نقش‌هایی الهام‌بخش برای زنان و مردان مؤمن داشته‌اند.
در میان این بزرگ بانوان، نامی جوان و درخشان می‌درخشد؛ حضرت فاطمه معصومه(س)، عمه امام جواد(ع) که زیارتش هم‌سنگ زیارت حضرت زهرا(س) دانسته شده و هجرت الهی‌اش از مدینه تا قم، نقطه عطفی در تاریخ ولایتمداری و نشر معارف اهل‌بیت(ع) به شمار می‌رود.
اما اوج شکوه و درخشش مقام عمه، در وجود ملکوتی حضرت زینب کبری(سلام‌الله‌علیها) به کمال می‌رسد. بانویی که با حلم، فصاحت، عبادت و شجاعت خود، بزرگ‌ترین رسالت تاریخی را پس از عاشورا بر دوش کشید و با پیام‌رسانی نهضت حسینی، خونِ امامِ شهید را در رگ‌های باور امت تا ابد جاری ساخت.
از آغاز خلقت تا امروز، هیچ بانویی در حلم و بردباری و بلاغت چون زینب کبری(س) شناخته نشده است و اوست که با رفتار و گفتارش مفهوم عمه‌بودن را از نسب خانوادگی به ساحتی از مسئولیت، شجاعت و پیام‌آوری ایمان ارتقا داد.
به این مناسبت، هم‌زمان با فرخنده میلاد حضرت زینب کبری(سلام‌الله‌علیها)، این روز خجسته به همه «عمه‌جان‌ها» تبریک گفته می‌شود و امید است روزی با عنوان «روز عمه» در تقویم رسمی کشور ثبت شود تا یادگاری ماندگار از این الگوی جهانی ایمان و ایثار باشد
نورالهدی مازارچی