سیدمسعود رضوی در اطلاعات نوشت: وزیر میراث فرهنگی جناب دکتر صالحی امیری از صدور مجوز ساخت و ساز در حریم و بستر رودخانه‌ها و پیکره‌های آبی (بخوانید مسیل ها) به صراحت سخن گفته‌اند و طی شرایطی سهل و ممتنع مجوز بخشیده‌اند تا بساز و بفروش‌ها و دلالان، ته مانده آب و زمین بایر و دایر انفال را هم تباه کنند.
آن‌ها که قصد ساخت و ساز دارند یادشان باشد که:
به جویی که یک روز بگذشت آب/ نسازد خردمند ازو جای خواب
لذا بعداً مثل عزیزانی که متاسفانه در سیل‌های غم‌انگیز دروازه قرآن شیراز و مشهد داغدار و بی‌خان ومان شدند گلایه نکنند. وزارت میراث باید گزارش ارزیابی صدور مجوز بارگذاری و ساخت و ساز در حریم و بستر رودخانه‌ها و پیکره‌های آبی را، با قید تاریخ و کمیسیون مربوطه در دولت و بررسی‌های کارشناسی مطرح و منتشر کنند. طبعاً طبق قانون باید مجوزهای وزارت نیرو که متولی رود و آبها و سازمان حفاظت از محیط زیست که نگاهبان طبیعت ایران است حتما موجود باشد و منتشر شود. در این صورت وزرای مربوطه و کل دولت باید بفرمایند با این طرح چه بر سر باقی مانده طبیعت آبی خاکی و سبز ایران خواهد آمد؟ چه مشکلی از گردشگری و محیط زیست حل می‌شود و چه آورده و نفعی برای اقتصاد مملکت و ملت دارد؟ اگر انتفاع دیگری در املاک هست بفرمایید!
همچنین از سوی وزیر خارجه مطلبی درباره دیپلماسی استانی مطرح شده که بسیار نامانوس و گنگ و مبهم و حتی نگران کننده به نظر می‌رسد. در کشورهای فدرال هم دو موضوع سیاست خارجی و دفاع ملی اموری هستند که به طور کامل در انحصار دولت – فدرال - هستند و دولت‌های مستقر و برگزیدۀ ایالتی هیچ صلاحیت و حقی درمورد آن ندارند.
یک مسئله دیگر اشاره دکتر عراقچی به جایگاه بالای افغانستان در بازرگانی ایران است و به نظر اینجانب نشان فاصله ایران با اقتصاد جهانی و قطع بازرگانی ایران با اقتصادهای پویای دنیاست. ظاهرا ما از دیپلماسی فعال و مطلوب فاصله گرفته‌ایم و این قابل افتخار نیست، چه برسد به این که براساس آن، وزیر خارجه ایده دیپلماسی استانی را به میان آورد.
در کشوری همانند ایران که همسایگانش پیوندهای فرهنگی و خونی و هویتی و زبانی و مذهبی هم با استانهای مرزی دارند، در تاریخ مطامع ارضی و حتی پروژه‌های نفوذ فرهنگی و هویتی و…نسبت به استانهای همجوار ایران وجود داشته است.
دیپلماسی استانی می‌تواند تهدیدی جدی علیه تمامیت ارضی ایران باشد. فعالیتهای رژیم صهیونیستی در همین زمینه را از یاد نبریم و نیز کارهای موذیانه ترکیه و جمهوری آذربایجان در مناطق آذری‌نشین و حتی برخی کشورهای عربی در مناطقی از خوزستان نیز که ریشه‌های تاریخی دارد، بگذریم از ادعای امارات در مورد جزایر سه‌گانه که لقمه‌ای بسیار بزرگتر از دهان شیوخ است.