ز ریشه چیدی هر چی کاشتم
گرفتی از من هر چی داشتم
دردی که با رفتنت بزرگ شد
من اسمشو گندم گذاشتم
گندم که بیدونه نمیشه
پرنده بی لونه نمیشه
وقتی که قلبش جلد میشه
هیچ جا براش خونه نمیشه
من این دردو از هر طرف خوندمش درد شد
به کوچه گفتم درختاش همه زرد شد