به گزارش خبرگزاری تسنیم، پس از گرندپری ایالات متحده، تیم ردبول به دلیل اقدام یکی از مکانیک‌هایش در تلاش برای کندن برچسب مخصوصی که تیم مک‌لارن برای لاندو نوریس تهیه کرده بود تا به او در قرارگیری دقیق در خط استارت کمک کند، 50 هزار یورو جریمه شد. البته از نظر فنی، دلیل جریمه، کندن خودِ برچسب نبود، بلکه انجام این کار پس از علامت ترک خط استارت بود. نیمی از این جریمه به حالت تعلیق درآمده و در صورت تکرار تخلف، اجرا خواهد شد.

در ادامه بررسی می‌کنیم که این برچسب چه کاربردی دارد و آیا اقدام ردبول از نظر قانونی و اخلاقی قابل توجیه است یا خیر.

 نشانه‌ای برای نوریس
خودروهای مدرن فرمول یک به گونه‌ای طراحی شده‌اند که راننده در ارتفاعی بسیار پایین و با دیدی محدود می‌نشیند. با وجود محافظ‌های جانبی، هاله‌ ایمنی و لاستیک‌های بزرگ، دیدن جلوی خودرو تقریباً غیرممکن است؛ به‌ ویژه در شروع مسابقه، زمانی که رانندگان پس از دور گرم‌کردن باید خودرو را دقیقاً در موقعیت تعیین‌ شده روی شبکه استارت قرار دهند.

به‌ منظور کمک به آنان، برگزارکنندگان خطوط زردرنگی را روی زمین رسم می‌کنند تا راننده بتواند لاستیک جلو را بر اساس آنها تنظیم کند. با این حال، حتی دیدن این خطوط نیز دشوار است. اگر خودرو از خط سفید عبور کند، شروع راننده «اشتباه» تلقی می‌شود؛  اتفاقی که برای نوریس در گرندپری بحرین امسال رخ داد.

در نتیجه، مک‌لارن راه‌حلی خلاقانه یافت: مکانیک‌ها تکه‌ای نوار چسب را روی دیواره جانبی روبروی کابین راننده می‌چسباندند تا نوریس که قد نسبتاً کوتاه‌تری دارد، نشانه‌ دیداری دقیقی برای تنظیم موقعیت خود داشته باشد. جالب آنکه نوریس تنها کسی نیست که از چنین ترفندهایی بهره می‌برد؛ لوئیس همیلتون نیز به استفاده از علائم اضافی مشهور است و درست همین نوار بود که یکی از مکانیک‌های ردبول پیش از شروع مسابقه در آستین، سعی در کندن آن داشت. گفته می‌شود این نخستین بار هم نبود و مک‌لارن حتی مجبور شد شیوه‌ چسباندن نوار را تغییر دهد تا محکم‌تر بماند. هدف اتریشی‌ها روشن بود؛ ایجاد اختلال در شروع نوریس!

 آیا این کار قانونی است؟
از منظر قوانین فدراسیون جهانی اتومبیل‌رانی (FIA) پاسخ پیچیده است. از آنجا که مارشال‌ها یا ناظران مسابقه چنین برچسب‌هایی را به‌ طور رسمی تنظیم یا کنترل نمی‌کنند، ردبول از نظر فنی همان‌قدر حق دارد برچسب را بردارد که مک‌لارن حق دارد آن را بچسباند. بنابرین، اگر این اقدام در زمان مجاز انجام می‌شد، می‌توان گفت از دید مقررات تخلفی رخ نداده است.

با این حال، نیت ردبول روشن بود؛ هدف از کندن برچسب، سریع‌تر کردن خودروی ردبول نبود، بلکه کند کردن یا عصبی کردن رقیب بود. این رویکرد شاید از نظر روح ورزشی خوشایند نباشد اما در دنیای فرمول یک چیز تازه‌ای نیست.

 بازی در حاشیه قانون
زمانی که سرخیو پرس، لوئیس همیلتون را در پیست نگه می‌دارد، استاپ او را به تأخیر می‌اندازد و عملاً مسابقه‌ خود را قربانی می‌کند تا به مکس فرستاپن کمک کند، همه او را «وزیر دفاع» و قهرمان تیم می‌نامند اما اقدامات پرس نیز با هدف ایجاد مانع برای رقیب انجام می‌شود.

نمونه‌های مشابه دیگری هم وجود دارد: صدور دستورهای ساختگی برای فریب رقبا و واداشتن آنها به پیت‌استاپ اشتباه یا توقف عمدی در خروجی پیت‌لین برای خنک شدن لاستیک‌های رانندگان عقب‌تر. همه‌ اینها بخشی از «بازی» فرمول یک است و تا زمانی که ناظران به‌ طور صریح چنین روش‌هایی را ممنوع نکنند، تیم‌ها آزادند از آنها استفاده کنند، هر چند ممکن است با روح جوانمردی چندان سازگار نباشد.

خط قرمزها و مرز خطر
اما مورد مکانیک ردبول متفاوت بود: او زمانی برای کندن نوار اقدام کرد که دویدن در امتداد دیواره پیت دیگر مجاز نبود. از همین رو، ناظران می‌توانستند واکنشی بسیار سختگیرانه‌تر نشان دهند.

در عمل، مکس فرستاپن بابت چنین تخلفی جریمه نمی‌شد (اگر مکانیک تیم تسونودا بود هم همین‌طور)، اما از نظر تئوریک، این اقدام می‌توانست به قیمت از دست رفتن امتیاز تیم، محدود شدن زمان استفاده از تونل باد یا حتی اعمال جریمه‌ای سنگین‌تر تمام شود؛ خصوصاً با توجه به محدودیت بودجه‌ای که بر تیم‌ها تحمیل شده است.

 نبردی واقعی برای قهرمانی
از زاویه‌ای دیگر، می‌توان گفت فرمول یک به مرحله‌ای رسیده که هر سه راننده‌ برتر همزمان برای عنوان قهرمانی می‌جنگند و تیم‌ها آماده‌اند برای پیروزی هر کاری (در چارچوب معقول) انجام دهند. آخرین بار چنین نبرد شدید و پرتنشی در سال 2021 دیده شد و اکنون نیز رقابت برای مقام نخست جدول رانندگان به‌ شکلی کم‌سابقه غیرقابل پیش‌بینی است.

لحظه‌هایی مانند ماجرای «برچسب نوریس» اگرچه در ظاهر حاشیه‌سازند اما در عمل به جذابیت و درام این نبرد بزرگ می‌افزایند.

انتهای پیام/