طرفداری | شب دوم از دور سوم رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا، آشوب شب اول را نداشت. روی کاغذ، برخورد بزرگان اسپانیا و ایتالیا، رئال مادرید و یوونتوس، با ناامیدی خوش‌بین‌ترین طرفداران تیم ایتالیایی که شانسی برای تیم خود قائل نبودند، با اولین گل فصل جود بلینگام، قبل از هنرنمایی‌های وینیسیوس، ۰-۱ به نفع اسپانیایی‌ها خاتمه یافت.
کورتوا در موقعیت تک به تک ضربه دوشان ولاهوویچ را مهار کرد، سپس بلینگام در حالی که شوت وینیسیوس جونیور به تیرک خورده بود، توپ برگشتی را گل کرد. رئال مادرید می‌توانست گل دیگری هم بزند، اما دی گرگوریو با واکنش‌های عالی، موقعیت‌های امباپه و ابراهیم دیاز را دفع کرد.
بایرن و رئال مادرید بدون شکست به روند خود ادامه دادند. بایرن مونیخ ۴-۰ کلوب بروخه را به راحتی از راه خود کنار زد. لنارت کارل عنوان جوان‌ترین گلزن تاریخ بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا را به نام خود ثبت کرد. این بازیکن ۱۷ ساله با ضربه‌ای زیبا، اولین گل بازی را به ثمر رساند و سپس مثل همیشه، هری کین، کاپیتان تیم ملی انگلیس، گل خود را زد. لوئیس دیاز، بازیکن سابق لیورپول، و نیکولاس جکسون، بازیکن اسبق چلسی، گل‌های سوم و چهارم را به ثمر رساندند تا بایرن مقتدرانه در جدول به رده دوم صعود کند.
لیورپول و چلسی در یک هفتهٔ رکوردشکن، پنج گل زدند. چلسی با پیروزی چشمگیر مقابل آژاکس، به لطف کارت قرمز نیمه اول و سه پنالتی، موفق شد به برد بزرگی دست یابد. دو بازی نیز بدون گل خاتمه یافت: آتالانتا ۰-۰ اسلاویا پراگ و موناکو ۰-۰ تاتنهام.
با این وجود، هفته سوم مسابقات یک هفته تاریخی بود؛ در مجموع رکورد ۷۱ گل به ثمر رسید که پیش از این تکرار نشده بود.
با توجه به شرایط نامتعادل لیورپول و چهار شکست پیاپی در رقابت‌های داخلی و اروپا، تمرکز من معطوف به مسابقه این تیم در فرانکفورت بود.
آینتراخت فرانکفورت ۱-۵ لیورپول
هواداران فرانکفورت با جدیت کامل خود را برای رویارویی با لیورپول آماده کرده بودند. در جایگاه اصلی «دویچه بانک»، یک تیفوی بزرگ با عبارت «!Mit allen Mann» به نمایش گذاشتند، به معنی «با همه مردان!».
شاید «با همه مردان» انگیزه‌ای برای مردان اسلوت بود. باید همگی مردانه و جانانه در زمین ظاهر می‌شدند تا ماه کابوس‌وار را پایان دهند و از ننگ تبدیل شدن به اولین تیم لیورپول از سال ۱۹۵۳ که پنج بازی پیاپی را می‌بازد، رهایی یابند.
شبی بسیار مهم پیش‌روی آرنه اسلوت و شاگردانش بود. هنوز برای تغییر روند این فصل خیلی دیر نشده است، اما همان‌طور که منچسترسیتیِ گواردیولا در فصل گذشته تجربه کرد، اگر شکست‌ها ادامه پیدا کند، تمامی جوایز خیلی سریع از دسترس خارج خواهند شد.
همه این را در زندگی روزمره هم تجربه کرده‌ایم؛ وقتی اوضاع بر وفق مراد نیست، پشت سر هم بد می‌آورید و واقعاً هیچ چیز درست پیش نمی‌رود! وقتی باران می‌بارد، با شدت و حدت به سر و روی شما می‌کوبد.
همیشه کمی شانس مسیر را تغییر خواهد داد. فقط همین چند روز پیش بود وقتی کودی خاکپو سه بار مقابل منچستریونایتد توپ را به تیر دروازه زد!
بنر طرفداران فرانکفورت پیش از آغاز، پیامی برای مردان لیورپول به همراه داشت. اما شواهد نشان می‌داد لیورپول شانس زیادی در برابر تیم‌های آلمانی دارد و شاید بتواند با نمایشی مناسب و با بختی خوش، از شر بداقبالی رهایی پیدا کند.
فرانکفورت و لیورپول در رویارویی مستقیم، تاریخچه کم‌رنگی دارند و پیش از این به ندرت با هم روبه‌رو شده‌اند. تنها بازی قبلی‌شان به دور اول جام یوفا ۷۳-۱۹۷۲ بازمی‌گردد که لیورپول در مجموع با نتیجه ۲-۰ پیروز شد. همان فصل، لیورپول قهرمان جام شد.
اما روند اخیر در برابر تیم‌های آلمانی مهم‌تر است. لیورپول در ۱۵ بازی اخیر خود مقابل تیم‌های آلمانی در لیگ قهرمانان یا جام باشگاه‌های اروپا فقط یک بار باخته، ۱۰ برد داشته و ۴ بازی آخرش مقابل تیم‌های بوندسلیگا، به ویژه خارج از خانه را برده است؛ از جمله پیروزی ۱-۰ مقابل لایپزیش در فصل گذشته.
رکورد خانگی فرانکفورت برابر تیم‌های انگلیسی از فصل ۱۹-۲۰۱۸ متفاوت بوده است؛ آن‌ها وست هم را برده‌اند، با چلسی مساوی کرده‌اند، به آرسنال باخته‌اند و در فصل ۲۵-۲۰۲۴ از تاتنهام شکست خوردند؛ در حالی که دو فصل قبل مقابل همین تیم به تساوی رسیده بودند.
امکان نداشت این روند ادامه پیدا کند، مگر نه؟ واقعاً نمی‌شد. اما برای ۹ دقیقه در نیمه اول، تنها چیزی که به ذهنم می‌رسید آن نقل قول معروف میک مک‌کارتی با آن لهجه برنزلی غلیظش بود که با دو کلمه کوتاه توضیح داد چرا همیشه ممکن است اوضاع بدتر شود.
جمله معروف میک مک‌کارتی، مربی سابق ایرلندی، این بود:
وقتی کسی از او پرسید: «بدتر از این نمی‌شه، نه؟»
او با لهجه برنزلی خودش پاسخ می‌داد: «می‌شه.»
این یعنی همیشه اوضاع می‌تواند بدتر از آن‌چه هست هم بشود.
وقتی مک‌کارتی آن حرف‌ها را زد، تیم بلکپولِ او فقط یک پیروزی در ۱۷ بازی لیگ به دست آورده بود؛ جمله‌ای که حالا حداقل روزی یک بار در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود و واکنش مناسبی به بسیاری از مشکلات روزمره آدم‌هاست.
شاید شرایط برای لیورپولِ آرنه اسلوت به آن بدی نبود، اما در آن ۹ دقیقه در نیمه اول، بین گل آینتراخت فرانکفورت و تساوی قهرمان انگلیس، نکته‌ای مهم برای فکر کردن در ذهن هواداران لیورپول به جا مانده بود؛ از این بدتر هم می‌شود؟
یک لغزش کوچک در آستانه تبدیل شدن به یک بحران واقعی بود. صفحه ویکی‌پدیای فصل ۵۴-۱۹۵۳ لیورپول، آخرین باری که پنج بازی پیاپی را باختند و در یکی از بدترین دوره‌های تاریخ باشگاه سقوط کردند، در این هفته بیش از هر زمان دیگری بازدید داشت.
لیورپول درست مانند هواپیمای تیم در فرودگاه جان لنون مرسی‌ساید، که چهار ساعت در باند فرودگاه برای پرواز به فرانکفورت معطل مانده بود، حقیقتاً در آستانه زمین‌گیر شدن بود.
۹ دقیقه شادی بی‌حد و حصر هواداران فرانکفورت و وحشت فزاینده دوستداران لیورپول، ناگهان در ۹ دقیقه جادویی کاملاً تغییر کرد.
اسلوت با آهی طولانی از روی آسودگی، نظاره‌گر واقعه‌ی حیاتی برای سرنوشت خود و تیمش بود. آهی از سوی دوستداران لیورپول در جهان، جایی‌که بین دقایق ۳۵ تا ۴۴ قرمزپوشان موفق شدند سه بار گل بزنند تا به روند دهشتناک خود پایان دهند. سرانجام «همه‌ی مردان» مردانه عمل می‌کردند تا به مسیر پیروزی بازگردند.
آرنه اسلوت نفسی به راحتی کشید
کمی بعد، آن‌ها تعداد گل‌ها را به پنج رساندند. به این ترتیب، اگر بازی پرهیجان ۵-۴ تیم‌های زیر ۱۹ سال در لیگ جوانان یوفا که زودتر در همان روز برگزار شد را هم حساب کنیم، چهارشنبه شب میان فرانکفورت و لیورپول ۱۵ گل رد و بدل شده بود.
نکته‌ی مهم‌تر برای اسلوت این بود که این پیروزی، نتیجه‌ی مسابقه‌ای بود که چندین خرید پرهزینه‌ی تابستانی او نقش تأثیرگذاری در آن داشتند. داشتن خط حمله‌ای به ارزش ۲۰۴ میلیون پوند هم البته کمک می‌کند. اسلوت، محمد صلاح را از ترکیب اصلی کنار گذاشت و اکیتیکه در کنار الکساندر ایساک بازی می‌کرد. آن‌ها به‌خوبی با هم هماهنگ بودند و گران‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال بریتانیا حالا تیزبین‌تر و کمی بهتر به نظر می‌رسد. هرچند دو فرصت را با شوت‌های ضعیف از دست داد، ولی بار دیگر به دلیل نگرانی‌های فیزیکی در بین دو نیمه تعویض شد.
هوگو اکیتیکه، خرید ۷۹ میلیون پوندی، اولین گل لیورپول در این دیدار و ششمین گل فصلش را در برابر تیم سابقش به ثمر رساند و با وقار از شادی صرف‌نظر کرد و دست‌هایش را به عنوان عذرخواهی در هوا گرفت.
در حالی‌که فلوریان ویرتس با ۱۱۶ میلیون پوند به آلمان برگشته بود و نیازمند یک نمایش خوب بود، لحظاتی کیفیت خود را نشان داده، اما پیش از بازی هنوز به گل یا پاس گل برای لیورپول نرسیده بود. اما او هم در پستی غیرمعمول در جناح راست عالی ظاهر شد و دو پاس گل ارسال کرد.
در این بین اسلوت، محمد صلاح را که ماه گذشته در شکست لیورپول مقابل گالاتاسارای در لیگ قهرمانان نیز جزو نیمکت‌نشینان بود، این بار با انجام پنج تغییر، روی نیمکت قرار داد. این موضوع باعث شد لیورپول سیستم خود را تغییر دهد و با آرایش ۲-۴-۴ و حضور هم‌زمان ایساک و اکیتیکه در خط حمله و ویرتس در کناره‌ی میدان بازی کند. قمار تاکتیکی اسلوت به خوبی جواب داد، ولی این تغییرات به طور حتم صلاح را آشفته‌حال خواهد کرد.
در مجموع، خط حمله‌ی این تیم کاملاً متفاوت و قدرتمندتر ظاهر شد، اما همچنان نگرانی‌هایی درباره‌ی خط دفاعی وجود دارد. فرانکفورت با استفاده از فضای موجود در خط میانی لیورپول، توسط بازیکن سابق لیدز، راسموس کریستنسن، که در دقیقه‌ی ۲۶ توپ را با ضربه‌ی محکم و پس از برخورد به تیر وارد دروازه کرد، گل نخست را به ثمر رساند.
این باعث شد لیورپول برای هشتمین بازی متوالی موفق به ثبت کلین‌شیت نشود. آن‌ها این فصل ۱۸ گل دریافت کرده‌اند. در این زمینه هنوز کار زیادی باقی مانده، به خصوص که جورجی مامارداشویلی تا به حال در هر بازی خود گل خورده است.
هوگو اکیتیکه گلی شبیه به گل‌های ارلینگ هالند به ثمر رساند؛ همه می‌دانند او چه می‌خواهد بکند اما نمی‌توانند متوقفش کنند. مهاجم فرانسوی که از فرانکفورت به لیورپول آمده، درخشان ظاهر شد و آن‌ها را مجازات کرد.
اندی رابرتسون پس از تغییرات اسلوت نسبت به ترکیب بازی با منچستریونایتد به تیم برگشته بود. یک توپ بلند زیبا به پشت دفاع آلمانی‌ها ارسال کرد و همین کافی بود تا اکیتیکه در موقعیت گلزنی قرار بگیرد. او از نیمه‌ی میدان به سوی دروازه پیش رفت و گویی هم‌زمان فریاد می‌زد: «اگر می‌تونید به من برسید!»
روبین کوخ، بازیکن سابق لیدز که دو سال با اکیتیکه هم‌بازی بود، به‌خوبی می‌دانست چه اتفاقی قرار است بیفتد اما ناتوان بود و مهاجم سرعتی لیورپول به راحتی از او عبور کرد و مانند همیشه با اعتماد به نفس در مقابل التراها و هواداران دوآتشه‌ی فرانکفورت، گل مهم خود را به ثمر رساند.
به قول دوست دوآتشه‌ی لیورپولی‌ام، سعید، که ای‌کاش می‌توانستم پیام صوتی او را برایتان بگذارم تا بشنوید، ترکیب و تغییرات او دقیقاً با تغییرات اسلوت هم‌خوانی داشت. صلاح را بیرون گذاشته بود، رابرتسون را در تیم قرار داده بود و زجه می‌زد به چه دلیل عجیبی اکیتیکه در باخت مقابل چلسی و منچستریونایتد روی نیمکت نشسته است؟
پیش از این در این سیاهه‌ها اشاره کردم، او تا این‌جا با اختلاف بهترین خرید جدید لیورپول به حساب می‌آید و عملکردش بسیار بهتر از ایساک، خرید پر سر و صدای دیگرِ تیم در تابستان است. او باید حتماً در ترکیب اصلی قرار داشته باشد، چه با ایساک، چه بدون او.
بماند، چند دقیقه بعد لیورپول ۳-۱ جلو افتاد؛ با دو گل طی پنج دقیقه توسط مدافعان میانی، کاپیتان ویرجیل فن دایک و ابراهیما کوناته.
اما مسئول اصلی در این‌جا چه کسی بود؟ آرون بریگز، مربی ضربات ایستگاهی. صادقانه باید گفت، لیورپول تا قبل از این مسابقه، در ضربات ایستگاهی کاملاً ضعیف عمل کرده بود. بریگز برخلاف افرادی مثل نیکولا ژوور، مربی ضربات ایستگاهی آرسنال، علاقه‌ای به دیده شدن ندارد، ولی اسلوت نقش او را در گذر از این روند بد، بسیار مهم و اولویت شماره‌ی یک تیم می‌داند.
آن‌ها برای این بازی، همان‌طور که گزارشگر بازی اشاره داشت، بازیکنان ارسال‌کننده‌ی کرنر را تغییر دادند و این تصمیم نتیجه داد. ابتدا کودی خاکپو یک کرنر تند و تیز از سمت چپ ارسال کرد و کاپیتان فن دایک با ضربه‌ی سر گل زد. سپس دومینیک سوبوسلای از طرف دیگر توپ را به کوناته رساند.
آیا این یک نمایشی بی‌نقص از لیورپول بود؟ خیر، اصلاً این‌طور نبود؛ اما در این سفر به آلمان، نتیجه از هر چیز مهم‌تر بود. آن‌ها شنبه مقابل برنتفورد بازی خواهند داشت؛ تیمی با خط دفاعی بسیار قوی‌تر نسبت به این فرانکفورت بی‌نظم که در ۱۰ بازی این فصل در بوندسلیگا ۲۷ گل خورده است.
اما این واقعیت، چیزی از نمایش بسیار بهتر قهرمان انگلستان طی این دوران افولِ اولِ فصل کم نمی‌کند.
با حضور یولیان ناگلزمان، سرمربی مانشافت که از نزدیک بازی را تماشا می‌کرد، فلوریان ویرتس دوباره به اوج برگشت. ناگلزمان امیدوار است چهره‌ی محبوبش، ویرتس، تابستان آینده نقش مهمی در جام جهانی بازی کند. و باید گفت این بهترین بازی ویرتس با پیراهن لیورپول بود، حتی اگر با از دست دادن توپ، دلیل اصلی تک گل فرانکفورت بود.
صلاح بعد از ورود، موقعیتی استثنایی برای پاس دادن به ویرتس داشت تا او هم به راحتی دروازه‌ی خالی را باز کند، اما او تصمیم گرفت گره پای خود را با یک گل باز کند که دروازه‌بان با مهار توپ، او و ویرتس را به شدت متأثر کرد.
شانس مسلم از دست رفت؛ ویرتس فریاد زد: چرا پاس نمی‌دی؟
جایزه‌ی بهترین بازیکن زمین، رقابتی نزدیک بین ویرتس، اکیتیکه و سوبوسلای بود. سوبوسلای در دقیقه‌ی ۷۰ با شوت زمینی و محکم خود نتیجه را ۵-۱ کرد. کاپیتان مجارستان بهترین بازیکن این فصل لیورپول بوده است.
طرح سؤال: آیا لیورپول تا بوداپست، زادگاه سوبوسلای و میزبان فینال امسال لیگ قهرمانان پیش خواهد رفت یا خیر؟ هنوز خیلی زود است.
اما اگر لیورپول همین‌طور بازی کند و بازیکنان قدیم و جدید در سطح خود ابراز وجود کنند، تمام حرف‌وحدیث‌ها درباره‌ی بحران، به عنوان یک استثنا و افتی بعد از قهرمانی و درگذشت ناگهانی دیوگو ژوتا در تابستان، کنار گذاشته می‌شود.
زیبا و دردناک بود؛ نام دیگو ژوتا در ترکیب لیورپول دیده می‌شد
فرانکفورت نام مهاجم فقید لیورپول، دیوگو ژوتا را با شماره‌ی ۲۰ در گرافیک ترکیب این بازی در استادیوم قرار داده بود، که حرکتی شایسته و زیبا از سوی باشگاه آلمانی بود.
راه دراز و پر پیچ‌و‌خمی پیش روی تمامی تیم‌ها قرار دارد. مردان زخمی مرسی ساید از جا برخاستند. کسی چه می‌داند؟ شاید این فصل هنوز هم می‌تواند «با همه‌ی مردان لیورپول»، فصل بزرگی برای قهرمان زخم‌خورده‌ی انگلیس باشد.