طرفداری | در گل‌باران شبی تماشایی در لیگ قهرمانان، قهرمان این رقابت‌ها، پاری سن ژرمن برای تفریح گل می‌زد. برنده توپ طلا، عثمان دمبله، در بازگشتش به ترکیب پاریسی‌ها موفق به گلزنی شد تا تیمش در جدالی پرگل و نفس‌گیر با نتیجه ۷-۲ در زمین بایرلورکوزن پیروز شود؛ مسابقه‌ای که هر دو تیم مدت زیادی را با ۱۰ نفر بازی کردند.
پاری سن ژرمن با زدن سه گل در هفت دقیقه پایانی نیمه نخستی پرحادثه، بایرلورکوزن را در هم کوبید؛ در حالی‌که هر دو تیم پس از اخراج بازیکنان خود، تقریباً یک ساعتی را ۱۰ نفره بازی می‌کردند. قهرمان اروپا حقیقتاً تیم محشری است!
بارسلونا با هت‌تریک فرمین لوپز و دو گل از مارکوس رشفورد، به یک پیروزی قاطع ۶-۱ مقابل المپیاکوس دست یافت.
پی‌اس‌وی آیندهوون در نمایشی غیرمنتظره، پس از عقب افتادن در مقابل ناپولیِ کونته با گل اسکات مک تومینای، در نهایت با نتیجه ۶-۲ به پیروزی رسید و نخستین برد فصل خود در لیگ قهرمانان را جشن گرفت. هلندی‌ها فوق‌العاده بودند. فلیکس انمچا در هر نیمه برای دورتموند گل زد تا این تیم، علی‌رغم پذیرش یک گل به خودی، با نتیجه ۴-۲ کپنهاگن را شکست دهد.
فرانچسکو اسپوزیتو هم پس از یک موقعیت از دست رفته، اولین گل خود در لیگ قهرمانان را به ثمر رساند تا اینتر در بروکسل با نتیجه ۴-۰ یونیون سن ژیلواز را در هم بکوبد و سومین برد متوالی خود را در این فصل ثبت کند.
در بازی‌های تیم‌های انگلیسی، نیوکاسل با نتیجه ۳-۰ بنفیکای ژوزه مورینیو را مغلوب کرد و ارلینگ هالند برای نهمین بازی پیاپی باشگاهی گل زد تا منچسترسیتی با دو گل، ویارئال را شکست دهد. اما در میان همه این نتایج و گلباران‌ها، پیروزی ۴-۰ آرسنال با توجه به رقیبی که در برابر خود داشت، بسیار چشمگیر بود. توپچی‌های آرتتا با اعتماد به نفس کامل، نفس مردان دیگو سیمئونه را بند آوردند. نبرد امارات، دیدار برجسته‌ی شب گذشته بود.
پیش از بازی، اتلتیکومادرید سعی کرد با غر زدن درباره دوش‌های سرد ورزشگاه امارات در دوشنبه شب، یک جنگ روانی ساختگی به راه بیندازد، اما وقتی رویارویی واقعی در شمال لندن آغاز شد و نوبت به فوتبال رسید، آن‌ها زیر ضربات سنگین آرسنال دوام نیاوردند و کاملاً تحقیر شدند.
سیمئونه با کت و شلوار مشکی مثل همیشه و چهره‌ای گرفته در کنار زمین ایستاده بود؛ بیشتر شبیه مربی‌ای بود که آمده تا با حیله آرسنال را به بازی بگیرد، اما در پایان مغلوب هوش و ذکاوت آرسنال شد.
شبی سخت برای دیگو سیمئونه در امارات رقم خورد
باید گفت آرسنال برای اسپانیایی‌ها بیش از حد خوب بود؛ بیش از حد دقیق و باانگیزه. مردان سیمئونه با شکست سنگینی به خانه برگشتند و این را هم می‌دانند که نتیجه می‌توانست حتی بدتر از این هم باشد.
نیمه اول بازی بدون گل به پایان رسید، اما آرسنال در نیمه دوم کنترل کامل بازی را به دست گرفت. دو گل از روی ضربات ایستگاهی توسط گابریل و ویکتور یوکرس، کاملاً مطابق با سبک کلاسیک آرسنال به ثمر رسید. در این میان، گابریل مارتینلی با ضربه‌ای زیبا یک گل به ثمر رساند. چهار گل در سیزده دقیقه!
از نظر سرمربی آرسنال، شاید مهم‌ترین نکته، عدم دریافت گل بود؛ نهمین کلین شیت در دوازده بازی این فصل و شاید هم دو گل توسط مهاجم نوک تیمش، کسی که هنوز چندان با هماهنگی کامل با هم‌تیمی‌هایش نرسیده است.
هیچ‌یک از گل‌های یوکرس چندان زیبا نبودند، اما این گل‌ها، نخستین گل‌های این مهاجم سوئدی از اوایل سپتامبر بود که آمار کل گل‌های او را به پنج رساند. ولی از لحاظ افزایش اعتماد به نفس و پیدا کردن روند مناسب و جا افتادن در تیم، از اهمیت بسزایی برخوردار بودند.
آرسنال که در ابتدای فصل کمی مردد و نامطمئن بود، حالا در اوج قرار دارد. آن‌ها در حال حاضر روی فرم‌ترین تیم انگلستان هستند و احتمالاً هیچ تیمی در اروپا مایل نیست با آن‌ها روبه‌رو شود و در مقابل توپ‌های آن‌ها قرار گیرد. قرمزپوشان لندن از همان ابتدا سریع و تیز وارد زمین شدند و دقیقاً تصویری را که باید، ترسیم کردند؛ تیمی سرشار از اعتماد به نفس در تمامی سطوح.
آن‌ها یک ماه پیش فاصله‌ای با شکست خانگی مقابل منچسترسیتی نداشتند، اما مارتینلی در لحظات پایانی بازی برای تیمش یک امتیاز گرفت و از آن زمان به بعد، آرسنال شش بازی پیاپی را با پیروزی پشت سر گذاشته و تنها یک گل دریافت کرده است. همین روند مثبت باعث شد بازی آرسنال روان‌تر و قابل‌انعطاف‌تر به نظر برسد و برای مدتی، آن‌ها بیش از اندازه و فراتر از انتظارات اتلتیکو، پرسرعت و هماهنگ بودند.
ابرچی ازه که در پست شماره ده پشت سر یوکرس بازی می‌کرد، بسیار خطرناک ظاهر شد؛ در حالی‌که زوج بوکایو ساکا و یورین تیمبر در سمت راست هم به‌طور مداوم امکان حمله را برای صدرنشین لیگ انگلیس فراهم می‌کردند.
اتلتیکو که روز اول بازی‌ها مقابل لیورپول شکست خورده بود، آن‌قدر با‌تجربه هست که با ارعاب و تهدید از لحاظ روحی عقب‌نشینی نکند. دیگو سیمئونه، طبق معمول در کنار زمین همان روحیه و جنگجویی همیشگی را داشت. شاید او «معروف‌ترین دیگو» در کشور خودش نباشد، اما به عنوان مربی، ارزش‌هایش را در طول چهارده سال حضورش در مادرید ثابت کرده است.
آرسنال باید در سی دقیقه ابتدایی از تیم سیمئونه جلو می‌افتاد. ازه در دقیقه پنجم با حرکتی زیبا مدافع خود را جا گذاشت و شوتی زد که توپ پس از برخورد به پاشنه پای داوید هانکو به هوا رفت و به تیر افقی دروازه برخورد کرد. دکلان رایس به توپ برگشتی رسید، اما شوتش پس از برخورد به زمین به بیرون رفت.
اتلتیکو در خط حمله دچار مشکل بود، اما توسط دروازه‌بان آرسنال، داوید رایا، یک فرصت به دست آورد. رایا که برای خارج کردن یک توپ سرگردان تا نزدیکی خط کناری دویده بود، با یک تکل وارد صحنه شد و خودش را به دردسر انداخت. سپس وقتی توپ سریع به خولیان آلوارز رسید، بازیکن سابق منچسترسیتی با ضربه‌ای بی‌درنگ به سمت دروازه شوت زد، اما توپ با اختلافی اندک به بیرون رفت. پس از این اتفاقات، رایا کمی خجالت‌زده به نظر می‌رسید؛ دلیلش هم روشن بود.
در طرف دیگر، زمانی‌که مارتینلی پاس ساکا را روی تیر دوم به گل تبدیل کرد، آرسنال موفق شد توپ را وارد دروازه کند، اما به دلیل آفساید، آن هم با اختلاف کم ولی مشخص، گل مردود اعلام شد.
در پانزده دقیقه پایانی نیمه اول، بازی کمی از سطح بالای خود فاصله گرفت و متعادل‌تر شد. در واقع، این اتلتیکو بود که در اوایل نیمه دوم بهترین فرصت را داشت؛ زمانی‌که آلوارز با ضربه‌ای فنی از لبه محوطه جریمه، توپ را به کنج بالای دروازه فرستاد، اما ضربه‌اش به تیرک برخورد کرد.
در دقیقه ۵۷ لحظه تعیین‌کننده رقم خورد و خیلی زود، بازی عملاً به پایان رسید. مارتین زوبیمندی که بسیار تأثیرگذار بود، یک موقعیت گل از جریان بازی برای یوکرس ایجاد کرد، اما اوبلاک جلو آمد و دروازه را نجات داد. ولی وقتی رایس ضربه آزاد را از جناح چپ ارسال کرد، گابریل با کنار زدن نیکو گونزالس با ضربه سر گل زد.
این یک گل کاملاً نمونه‌ای از آرسنال مدرن بود که ورزشگاه را به وجد آورد، اما همچنین واکنشی کوتاه از تیم اسپانیایی به دنبال داشت. تنها یک دقیقه بعد، جولیانو سیمئونه از سمت راست نفوذ کرد و شوت زد که توپ با برخورد به پای چپ گابریل به بیرون رفت. جالب است که گابریل این دفع توپ را با همان شور و اشتیاقی جشن گرفت که گلش را جشن گرفته بود؛ این بیان‌گر روحیه تیمی جدید آرسنال است: مبارز و با انگیزه!
در این لحظات، بازی پر انرژی بود و نیم ساعت پایانی نیز هیجان زیادی به همراه داشت. در این بین، آرسنال در دقایق ۶۴، ۶۷ و ۷۰ سه گل دیگر به ثمر رساند که نهایتاً باعث شرمساری اتلتیکو شد.
ابتدا لوئیس اسکلی از میانه زمین عبور کرد و توپ را به مارتینلی در سمت چپ رساند و ضربه پای راست دقیق مهاجم برزیلی به زیبایی به گوشه دروازه اوبلاک نشست. سپس نوبت مارتینلی بود که یک فرصت بسازد و وقتی سانتر او از سمت چپ به پای یوکرس رسید، توپ به گوشه دروازه لغزید. خرید بزرگ تابستانی آرسنال بعد از این گل کمی خجالت‌زده به نظر می‌رسید، اما واقعاً نیازی به این احساس نبود، چون او مانند کل تیم به سختی تلاش کرده بود.
شادی گل مشترک گابریل ماگالاش و ویکتور یوکرس
سه دقیقه بعد، گابریل دوباره یک کرنر عمیق رایس را با ضربه سر به داخل محوطه فرستاد و یوکرس دومین گل خود را به ثمر رساند. این توپخانه آماده‌ای بود که در ورزشگاه امارات شاهدش بودیم؛ جایی‌که آرسنال با نمایشی قاطع، اتلتیکومادرید را با نتیجه ۴-۰ در هم کوبید.
تیم میکل آرتتا در حملات بی‌رحمانه عمل کرد و بدون توپ هم بی‌امان نبرد را تحت کنترل داشت و در تمام طول شب موقعیتی جدی هم به تیم سیمئونه نداد. گابریلِ معرکه، از خط دفاع رهبری تیم را در دست داشت، یوکرس دوباره توان گلزنی خود را پیدا کرد و تماشاگران امارات از یک نمایش مقتدرانه اروپایی دیگر لذت بردند.
آرسنال در حال حاضر تیم‌ها را خفه می‌کند و تقریباً هیچ فرصتی به رقبایش نمی‌دهد. اتلتیکو مادرید در این شب تنها ۰.۷۷ امید به گل ثبت کرد که باز هم نشان‌دهنده تسلط کامل تیم قرمزپوش لندن بود.
آرتتا تیمی ساخته که به اندازه کافی عمق دارد و به اندازه کافی قدرتمند است تا بتواند در جبهه‌های مختلف رقابت کند. حالا پس از شکست دادن یکی از غول‌های سنگین‌وزن اروپا مثل اتلتیکومادرید، آن‌ها باید باور داشته باشند که می‌توانند این فصل یک قدم جلوتر بگذارند و در لیگ قهرمانان به موفقیتی که «شکست‌ناپذیران ونگر» موفق به انجام آن نشدند، نائل آیند.
با این تیم و با این فرم، هیچ‌گونه لغزشی ممکن نیست و توپچی‌های آرتتا نمی‌توانند دست خالی بمانند. بدجوری در انتظار ملاقات غول سفیدپوش مادرید با آرسنال در ۱۹ نوامبر و در ورزشگاه امارات هستم! نمایش دل‌پذیری خواهد بود.