این دو تصویر ترکیب فرضی دو تیم فوتبال را نشان می‌دهند که توسط هواداران اسرائیل و فلسطین انتخاب شده‌اند. هر دو ترکیب از بازیکنان مشهور دنیای فوتبال تشکیل شده‌اند، اما سبک و فلسفه‌ی انتخاب بازیکنانشان متفاوت است.
ترکیب منتخب بازیکنان طرفدار اسرائيل:
سیستم: 3-5-2
دروازه‌بان: مانوئل نویر (آلمان)
مدافعان: دنی آلوز (برزیل)، سرخیو راموس (اسپانیا)، کاسمیرو (برزیل)
هافبک‌ها: مسی (آرژانتین)، بکام (انگلستان), ژاوی (اسپانیا), اینیستا (اسپانیا), رونالدینیو (برزیل)
مهاجمان: زلاتان ابراهیموویچ (سوئد), لوئیس سوارز (اروگوئه)
این تیم بیشتر بر خلاقیت، کنترل توپ و تکنیک فردی تکیه دارد.
هافبک‌های افسانه‌ای بارسلونا (ژاوی، اینیستا، مسی) قلب تیم را تشکیل داده‌اند و با حضور رونالدینیو و بکام، خط میانی فوق‌العاده‌ای از نظر پاس‌کاری و ضربات ایستگاهی ساخته شده است.
خط حمله با زلاتان و سوارز فیزیکی و خطرناک است. تنها نقطه ضعف: دفاع نسبتاً تهاجمی و غیرسنتی (کاسمیرو در دفاع، آلوز و راموس جلو رونده هستند).
ترکیب منتخب بازیکنان طرفدار فلسطین:
سیستم: 3-4-3
دروازه‌بان: بونو (مراکش)
مدافعان: حکیمی (مراکش)، رودیگر (آلمان)، کوناته (فرانسه)
هافبک‌ها: موسیالا (آلمان)، زیدان (فرانسه)، مودریچ (کرواسی)، رونالدو (پرتغال)
مهاجمان: عثمان دمبله (فرانسه)، رونالدو نازاریو (برزیل)، امباپه (فرانسه)
این تیم ترکیبی از قدرت فیزیکی، سرعت و مهارت مدرن است.
هافبک‌ها ترکیبی از تجربه (زیدان، مودریچ) و جوانی (موسیالا) هستند.
در خط حمله، سه‌گانه‌ی امباپه–رونالدو برزیلی–دمبله یکی از سریع‌ترین و خطرناک‌ترین مثلث‌های ممکن است.
دفاع هم فیزیکی و مدرن‌تر است نسبت به تیم اسرائیل.
مقایسه نهایی:
از نظر زیبایی و هماهنگی تاکتیکی:
تیم اسرائیل (مسی، ژاوی، اینیستا، رونالدینیو) هماهنگ‌تر و تماشایی‌تر بازی می‌کند.
از نظر قدرت بدنی، سرعت و سبک مدرن:
تیم فلسطین برتر است (امباپه، رونالدو نازاریو، دمبله، رودیگر).
اگر بخواهیم نتیجه بگیریم:
️ در یک بازی مستقیم، احتمالاً تیم فلسطین کمی برتری دارد، چون ترکیبش مدرن‌تر، سریع‌تر و متعادل‌تر است.
ولی از نظر هنری و تکنیکی، تیم اسرائیل زیباتر و خلاق‌تر است