به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم‌آباد، لرستان پس از سال‌ها که از سطح اول فوتبال ایران دور شده بود در انتظار فرصتی بود تا صدای خود را بلند کند و صعود خیبر خرم‌آباد به لیگ برتر نه فقط یک موفقیت ورزشی بلکه جرقه‌ای اجتماعی و فرهنگی برای استان بود. این صعود، باور را در دل جامعه احیا کرد؛ نوجوانانی که تا پیش از این چشم‌انداز حرفه‌ای در استان نمی‌دیدند، حالا با امید بیشتری به پیراهن سبز خیبر فکر می‌کنند. شعارها، پرچم‌ها و شورِ هواداری در خیابان‌ها جلوه‌گر این امید بودند.
در روز مسابقات، ورزشگاه تختی خرم‌آباد به قلب شهر تبدیل می‌شود؛ انرژی مثبت آزاد می‌شود و پیوندی بین نسل‌ها شکل می‌گیرد. حضور جوانان، مادران، پدران، کودکان در سکوی تماشاگران، تصویر جدیدی از یک شهر ورزشی را خلق کرده است. این هم‌نشینی فرهنگی ـ اجتماعی، قابل چشم‌پوشی نیست.
حضور تیم در لیگ برتر استقبال عمومی را برانگیخته است؛ در بسیاری از بازی‌ها، بلیت‌ها به‌سرعت به فروش رفتند که نشانی از پویایی هواداران استان است؛ در حالی که برخی تیم‌های بزرگ با بودجه‌های کلان هم در تأمین تماشاگر مشکل داشتند، خیبر نشان داد که با پشتوانه اجتماعی و هویت منطقه‌ای می‌تواند مَردمی عمل کند.
فصل گذشته برای خیبر، آزمونی سخت اما موفق بود. تیمی دور از قطب‌های فوتبالی پایتخت با تکیه بر جوانان توانست به هدف خود در فصل اول که همان ابقا در لیگ برتر بود برسد.
در فصل اول حضور خیبر در لیگ برتر علاوه بر بازی‌های خوب مقابل پرسپولیس تهران، سپاهان و تراکتور ثبت پیروزی تاریخی برابر استقلال تهران، لحظه‌ای فراموش‌نشدنی بود که نه‌فقط سه امتیاز بلکه پیام «ما هم می‌توانیم» را مخابره کرد.
با شروع فصل جدید، خیبر نشان داده است که موفقیتش اتفاقی نبوده است؛ تیمی متعهد، منسجم و حرفه‌ای با هدف تثبیت جایگاه. پیروزی اخیر مقابل پرسپولیس در ورزشگاه تختی گواهی بر بلوغ فنی و روحیه جنگندگی بازیکنان این تیم است. این نتیجه نه‌فقط سه امتیاز بلکه مستندی برای وجود ظرفیت در استان لرستان بود.
اما آن‌چنان که چشم‌انداز بیرون از زمین روشن است، چالش‌ها نیز پا برجایند؛ مالکیت خصوصیِ باشگاه تحت رهبری مسعود عبدی نقطه تمایز است؛ وقتی باشگاهی در استان با مالک بخش خصوصی وارد لیگ برتر می‌شود، الگوی دیگری از مدیریت فوتبال شکل می‌گیرد. در حالی که تیم‌های بزرگی با پشتوانه بودجه دولتی یا شرکت‌های بزرگ فعالیت می‌کنند، خیبر نشان داده بخش خصوصی هم می‌تواند وارد شود و مسئولیت بپذیرد.
تیمهایی چون سپاهان، فولاد خوزستان، گل‌گهر سیرجان و پیکان کاملأ با پشتوانه مالی دولتی یا صنعتی شکل گرفته‌اند؛ اما خیبر در لرستان شروع متفاوتی دارد و این شروع مستقیم بخش خصوصی، فرصتی بزرگ است که مسئولان استان باید آن را جدی بگیرند.
حال که بخش خصوصی وارد فوتبال لرستان شده است، انتظار منطقی آن است که نهادهای دولتی، شهرداری، اداره ورزش و استانداری به کمک بشتابند؛ نه به‌عنوان مخاطب ثابت هزینه، بلکه به‌عنوان شریک استراتژیک که امکان توسعه زیرساخت، آکادمی و استعدادیابی را مهیا می‌کند.
در حوزه آکادمی و استعدادیابی، نیاز به امکانات از جمله زمین چمن مناسب، سالن تمرین، مربیان دارای مجوز و برنامه‌ریزی بلندمدت وجود دارد. باشگاه خیبر نمی‌تواند، و نباید، تمام این بار را بر دوش مالکش بگذارد؛ مسئولیت اجتماعی ورزش استان، به دستگاه‌ها نیز مربوط است.
شور نوجوانان و کودکان لرستانی برای پوشیدن لباس خیبر یا قدم گذاشتن در ورزشگاهی که تیم‌شان در لیگ برتر حضور دارد، قابل مشاهده است. این شور اگر به مسیر مثبت هدایت شود، می‌تواند سرمایه‌ای غیرقابل‌قیمت برای استان باشد؛ اما نیازمند ساختار، آموزش، مسیر حرفه‌ای و انگیزه پایدار است.
کمک‌های درست و اثرگذار می‌تواند مسیر را هموارتر کند؛ با اینکه مسعود عبدی مالکی باشگاه پذیرفته که ورزشگاهی در خور شأن نام این باشگاه فراهم کند اما این دلیل نمی‌شود که نهادهای دولتی خود را کنار بکشند و صرفاً حرف درمانی کنند.
این حقیقتی است که در هیچ جای ایران باشگاه‌ها اقدام به ساخت ورزشگاه نکردند و این دولت بوده که به کمک استان‌ها آمده و ورزشگاه ساخته و این را حتی در استان‌هایی که تیم در لیگ برتر ندارند به کرات دیده‌ایم.
در حال حاضر نباید دغدغه مالک و مدیران باشگاه خیبر ساخت ورزشگاه باشد و این را باید استاندار محترم و دیگر ارگان‌ها بر دوش بکشند و این دغدغه را رفع نمایند و مشکلاتی که پیش روی ساخت ورزشگاه لر آره‌نا هست را برطرف نمایند.
مواردی چون فراهم نمودن زمین تمرینی توسط شهرداری برای آکادمی و بخش استعدادیابی باشگاه، فعال نمودن حمل و نقل عمومی برای جابجایی تماشاگران در روز بازی، یا اختصاص بخشی از بودجه استانی به باشگاه خیبر می‌تواند آثار بزرگی داشته باشد و زیرساخت‌سازی بزرگ‌تر را ممکن‌تر کند.
در بحث حمل‌ونقل و خدمات هواداری، بسیاری از استان‌ها تجربه دارند: در روز مسابقه، اتوبوس‌های ویژه، محورهای امنیتی و فضای فرهنگی در پیرامون ورزشگاه آماده می‌شوند تا تماشاگر احساس تعلق بیشتری کند. در خرم‌آباد، ارتقای این خدمات می‌تواند عاملی برای بهبود تجربه هوادار و رونق بیشتر بازی‌ها باشد.
همچنین تبدیل باشگاه به برند شهری می‌تواند فرصتی برای اقتصاد محلی باشد؛ فروش لباس رسمی، محصولات مرتبط، تبلیغات محیطی در شهر، به‌ویژه در حضور خیبر در لیگ برتر، می‌تواند ضمن تقویت درآمدهای باشگاه، نشاط اقتصادی در استان ایجاد کند.
لازم است است قراردادهای حمایتی با مشارکت استان، شهرداری، صنعت، باشگاه و مالک خصوصی تنظیم شود؛ این قراردادها باید چارچوب مدت‌دار، شفاف‌سازی مالی و اهداف عملکردی داشته باشند تا مشارکت، ساختارمند و پایدار شود و کمک حال مالک جوان باشگاه باشد.
افق اقتصادی حضور خیبر در لیگ فراتر از زمین مسابقه است؛ میزبانی رویدادهای ورزشی، جذب گردشگر ورزشی، رونق فروشگاه‌ها و تبلیغات شهری هم از تبعات بالقوه آن است. این فرصت نباید به‌عنوان صرفاً یک موفقیت ورزشی دیده شود، بلکه باید به چشم سرمایه توسعه استان نگریسته شود.
هم‌اکنون بهترین زمان است تا مسئولان استان با نگاهی بلندمدت وارد عمل شوند؛ مردم لرستان نشان داده‌اند که پشت تیم هستند، و بخش خصوصی وارد شده است، حال نوبت دستگاه‌های حاکمیتی است که مسئولیتشان را بپذیرند و حمایت را در قالب سیاست، بودجه و زیرساخت عملی کنند.
باشگاه خیبر خرم‌آباد امروز فقط یک تیم فوتبال نیست؛ نماد اراده، هویت و امید لرستان است. ماندگار شدن این تصویر نیاز به همراهی جدی دارد؛ وقتی مسئولان استان تعهد کنند، باشگاه می‌تواند نه صرفاً بقا بلکه رشد کند و به الگویی برای فوتبال شهرستانی در ایران بدل شود.
در پایان باید گفت حمایت از خیبر یعنی سرمایه‌گذاری در آینده ورزش استان، یعنی ارتقای نشاط مردم، و یعنی ایجاد مسیر برای نسل جدید. این تیم به فراسوی حداقل‌های ورزشی رسیده و حالا فرصت دارد به حد عالی برسد؛ اما نیاز دارد که همه دست به دست هم دهند: از مالک باشگاه، هوادار، بخش خصوصی تا مسؤولان دولتی.
یادداشت از مرتضی نامدارزاده
انتهای پیام/