شناسهٔ خبر: 75420000 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: قدس آنلاین | لینک خبر

سواد خانواده : چگونه می‌توان بین کار و خانواده، تعادل ایجاد کرد؟

برای کاهش تنش و تقویت رابطه، تفاوت نگرش زن و مرد را درک کنید: اعتراض همسر نشانه نیاز است نه حمله. با ابراز نیاز محترمانه، قدردانی متقابل و اختصاص ۱۰–۱۵ دقیقه توجه کامل پس از ورود به خانه، ارتباط عاطفی تقویت و تنش‌ها کاهش می‌یابد.

صاحب‌خبر -

حجت‌الاسلام والمسلمین رضا یوسف زاده، کارشناس و مشاوره خانواده به پرسش و پاسخی در موضوع «تقویت روابط زن و مرد» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

* من از صبح تا شب کار می‌کنم و از نظر مالی چیزی کم نگذاشته‌ام، اما همسرم بارها از من گله کرده که به او توجه نمی‌کنم و وقت نمی‌گذارم. وقتی از سر کار خسته برمی‌گردم یا آخر هفته استراحت می‌کنم، می‌گوید توجه کافی به او ندارم. چگونه می‌توانم این موقعیت را مدیریت کنم؟

صدای این مخاطب گرامی، صدای بسیاری از مردان مسئول و سخت‌کوش در جامعه است. این مردان، هم در ایران و هم در جهان، برای رفاه خانواده خود تلاش و جهاد می‌کنند و باور دارند که فداکاری‌شان بلندترین فریاد «دوستت دارم» را به خانواده می‌رساند.

می‌فهمم که این خستگی را تجربه می‌کنید. انگار شما ناخدای یک کشتی در دریایی طوفانی هستید و بعد از یک روز پر از فشار، دنبال یک بندرگاه امن برای استراحت می‌گردید، نه طوفان جدید.

یکی از تفاوت‌های اساسی بین زنان و مردان، نحوه درک آن‌ها از خانه است: مردان خانه را بندرگاه امنی برای استراحت می‌دانند، در حالی که زنان خانه را محل فعال برای زندگی، ایفای نقش و انجام تکالیف می‌دانند.

مرد می‌گوید: «نقش من بیرون از خانه است؛ آن را انجام می‌دهم، حالا می‌آیم استراحت کنم.» و زن می‌گوید: «الان که تو خانه هستی، باید نقش‌های خانه را انجام دهی و به من توجه کنی.»

مسئله اصلی این است که اگر ظرایف ارتباطی مدیریت شود، زن و مرد زبان یکدیگر را بهتر می‌فهمند.

زنان حق دارند آخر هفته به تفریح و استراحت نیاز داشته باشند، اما مرد هم باید توجه کند که همسرش تمام روز در خانه و با فرزندان مشغول است و طبیعی است که نیاز به توجه دارد.

وقتی همسر نیازش را به شکل اعتراض بیان می‌کند، مثلاً می‌گوید «به من توجه نمی‌کنی»، این یک علامت نیاز است، نه حمله.

روانشناسان این نوع اعتراض‌ها را «غرهای عاشقانه» می‌نامند؛ یعنی: «من به تو نیاز دارم، به من توجه کن.»

برای درک بهتر، بهتر است زنان با فن و ادب ابراز نیاز کنند. مثلاً به جای گفتن «چرا به من توجه نمی‌کنی؟»، بگویند: «به توجهت نیاز دارم.» این جمله مرد را تشویق می‌کند که احساس کند مفید است و می‌تواند کاری برای خانواده انجام دهد. اگر مرد حس کند کافی نیست، از خانه فاصله می‌گیرد و انگیزه خود را از دست می‌دهد.

مردان نیاز دارند که احساس کنند به درد می‌خورند، مؤثر هستند و مورد قدردانی قرار می‌گیرند.

بنابراین، روش درخواست بسیار مهم است. به جای اعتراض و سرزنش، نیازها به صورت مستقیم، عاشقانه و محترمانه بیان شود. برای مثال: «من به تشکر تو نیاز دارم» به جای «چرا تشکر نکردی؟».

این باعث می‌شود همسر احساس ارزشمندی و رضایت کند و رابطه عاطفی تقویت شود.

یک قاعده عملی دیگر برای مردان: «ده تا پانزده دقیقه توجه کامل به همسر بلافاصله پس از ورود به خانه»

این زمان کوتاه، با لبخند و آرامش، مانند ملاقات اول در بازاریابی عمل می‌کند؛ اثرش ماندگار است و به هر دو طرف انرژی مثبت می‌دهد.

در این مدت، هیچ کس حق ندارد از تلفن همراه استفاده کند؛ این زمان کاملاً متعلق به زوج است.

با رعایت این اصول ساده اما مؤثر، همسر احساس توجه و اهمیت می‌کند و مرد هم آرامش خود را پیدا می‌کند. در نتیجه، تنش‌های خانه کاهش یافته و کیفیت زندگی مشترک بهبود می‌یابد.

حجت‌الاسلام والمسلمین رضا یوسف زاده، کارشناس و مشاوره خانواده به پرسش و پاسخی در موضوع «تقویت روابط زن و مرد» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

* من از صبح تا شب کار می‌کنم و از نظر مالی چیزی کم نگذاشته‌ام، اما همسرم بارها از من گله کرده که به او توجه نمی‌کنم و وقت نمی‌گذارم. وقتی از سر کار خسته برمی‌گردم یا آخر هفته استراحت می‌کنم، می‌گوید توجه کافی به او ندارم. چگونه می‌توانم این موقعیت را مدیریت کنم؟

صدای این مخاطب گرامی، صدای بسیاری از مردان مسئول و سخت‌کوش در جامعه است. این مردان، هم در ایران و هم در جهان، برای رفاه خانواده خود تلاش و جهاد می‌کنند و باور دارند که فداکاری‌شان بلندترین فریاد «دوستت دارم» را به خانواده می‌رساند.

می‌فهمم که این خستگی را تجربه می‌کنید. انگار شما ناخدای یک کشتی در دریایی طوفانی هستید و بعد از یک روز پر از فشار، دنبال یک بندرگاه امن برای استراحت می‌گردید، نه طوفان جدید.

یکی از تفاوت‌های اساسی بین زنان و مردان، نحوه درک آن‌ها از خانه است: مردان خانه را بندرگاه امنی برای استراحت می‌دانند، در حالی که زنان خانه را محل فعال برای زندگی، ایفای نقش و انجام تکالیف می‌دانند.

مرد می‌گوید: «نقش من بیرون از خانه است؛ آن را انجام می‌دهم، حالا می‌آیم استراحت کنم.» و زن می‌گوید: «الان که تو خانه هستی، باید نقش‌های خانه را انجام دهی و به من توجه کنی.»

مسئله اصلی این است که اگر ظرایف ارتباطی مدیریت شود، زن و مرد زبان یکدیگر را بهتر می‌فهمند.

زنان حق دارند آخر هفته به تفریح و استراحت نیاز داشته باشند، اما مرد هم باید توجه کند که همسرش تمام روز در خانه و با فرزندان مشغول است و طبیعی است که نیاز به توجه دارد.

وقتی همسر نیازش را به شکل اعتراض بیان می‌کند، مثلاً می‌گوید «به من توجه نمی‌کنی»، این یک علامت نیاز است، نه حمله.

روانشناسان این نوع اعتراض‌ها را «غرهای عاشقانه» می‌نامند؛ یعنی: «من به تو نیاز دارم، به من توجه کن.»

برای درک بهتر، بهتر است زنان با فن و ادب ابراز نیاز کنند. مثلاً به جای گفتن «چرا به من توجه نمی‌کنی؟»، بگویند: «به توجهت نیاز دارم.» این جمله مرد را تشویق می‌کند که احساس کند مفید است و می‌تواند کاری برای خانواده انجام دهد. اگر مرد حس کند کافی نیست، از خانه فاصله می‌گیرد و انگیزه خود را از دست می‌دهد.

مردان نیاز دارند که احساس کنند به درد می‌خورند، مؤثر هستند و مورد قدردانی قرار می‌گیرند.

بنابراین، روش درخواست بسیار مهم است. به جای اعتراض و سرزنش، نیازها به صورت مستقیم، عاشقانه و محترمانه بیان شود. برای مثال: «من به تشکر تو نیاز دارم» به جای «چرا تشکر نکردی؟».

این باعث می‌شود همسر احساس ارزشمندی و رضایت کند و رابطه عاطفی تقویت شود.

یک قاعده عملی دیگر برای مردان: «ده تا پانزده دقیقه توجه کامل به همسر بلافاصله پس از ورود به خانه»

این زمان کوتاه، با لبخند و آرامش، مانند ملاقات اول در بازاریابی عمل می‌کند؛ اثرش ماندگار است و به هر دو طرف انرژی مثبت می‌دهد.

در این مدت، هیچ کس حق ندارد از تلفن همراه استفاده کند؛ این زمان کاملاً متعلق به زوج است.

با رعایت این اصول ساده اما مؤثر، همسر احساس توجه و اهمیت می‌کند و مرد هم آرامش خود را پیدا می‌کند. در نتیجه، تنش‌های خانه کاهش یافته و کیفیت زندگی مشترک بهبود می‌یابد.