عصر ایران ــ جنگل بیالوویزا، آخرین جنگل بکر و باستانی اروپا، میان لهستان و بلاروس قرار دارد. برخی از درختان آن پیش از تولد داوینچی یا حتی پیش از کشف قاره آمریکا روییده‌اند. ورود به این جنگل تنها با همراهی راهنما مجاز است، زیرا هر گام در این مکان گنجینه‌ای طبیعی را در خود دارد. در اینجا هیچ درخت زنده‌ای قطع نشده و طبیعت در شکل اولیه خود باقی مانده است. بلوط‌های سرخ چندصدساله، گرگ‌ها، سیاه‌گوش‌ها و گونه‌های نادر قارچ و حشرات، بخشی از این اکوسیستم زنده‌اند.
حدود ۲۰ هزار درخت در این منطقه به‌عنوان میراث ملی ثبت شده و سالانه نزدیک به ۱۵ هزار بازدیدکننده از آن دیدن می‌کنند. بااین‌حال حتی خروج از مسیرهای تعیین‌شده ممنوع است تا از آسیب به زیست‌بوم جلوگیری شود.
مارک کوزینتسکی، عکاس طبیعت، گونه‌های جانوری این ناحیه را مستند می‌کند: از گاومیش‌های کوهان‌دار بازمانده دوران باستان که تنها ۷۰۰ رأس از آن‌ها در لهستان مانده، تا دارکوب‌ها و سهره‌ها. اما تغییرات اقلیمی، به‌ویژه کاهش سطح آب، باعث شده پرندگانی مانند درناها در زادآوری با مشکل روبه‌رو شوند.
دانشمند دیگری به نام میشل موویسکی هشدار می‌دهد که تابستان‌های بسیار گرم و زمستان‌های بی‌سردی، بسیاری از درختان کاج نوئل را از بین برده است. با این حال، طبیعت همچنان خود را بازتولید می‌کند؛ مانند بلوط‌های جوانی که از دل خاک روییده‌اند.
بزرگ‌ترین تهدید کنونی، قطع درختان مرده است؛ در حالی که همین درختان میزبان گونه‌های فراوانی‌اند و بخش مهمی از چرخه‌ی حیات جنگل را تشکیل می‌دهند. بیالوویزا در ده‌هزار سال گذشته از جنگ‌ها و کشاورزی جان سالم به در برده و هنوز تنها جنگل دست‌نخورده‌ی اروپا باقی مانده است.
