به گزارش شهدای ایران: گفتم:«من دیگر نماز نمی‌خوانم. نماز به جای خود. اصلاً به خدا نیازی ندارم تا نماز بخوانم.» گفت:«راست می‌گویی. در این دنیای پُر از شبهات و شهوات، جایی برای خدا نیست!» گفتم:«منکر خدا نیستم. او به جای خود، من هم به جای خود. من خودم با عقل و تجربه‌ای که دارم می‌توانم دنیایم را اداره کنم!» گفت:«حق داری! وقتی تو اضطرار و احتیاجی به خدا نداشته باشی، یک روز صدایش می‌زنی و صدروز کاری به کارش نداری و خدا می‌رود در حاشیه‌ی زندگی تو. اما اگر تو زندگی را بیشتر از هفتادسال دیدی می‌فهمی که عقل و تجربه‌ات تا همان هفتادسال است آن‌وقت می‌فهمی برای لحظه‌لحظه زندگی‌ات محتاج خدایی. اما اگر دنیا برای تو یک خوابگاه و حمام و دستشویی شد همین عقل و تجربه‌ی ناقصت کافی است و اصلاً به خدا احتیاجی نداری!»