کیومرث کرمانشاهی* - روزنامه اطلاعات| این روزها عده‌ای تلاش دارند تا دلایل بروز همه مشکلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و خصوصا اقتصادی را صرفا به عوامل سیاسی ربط دهند تا خود و همفکران را بَری از مسئولیت بروز این مشکلات جلوه داده و جناح رقیب را پاسخگوی ناکامی‌ها معرفی کنند. هرجا هم توفیقی وجود داشته باشد خود را در آن شریک بدانند و هیچ اشاره ای به نقش طیف رقیب در کسب این موفقیت نکنند!
در نتیجه بخش زیادی از وقت مدیریتی کشور به جدل سیاسی و اتهام‌زنی مسئولین وقت و گذشته با یکدیگر صرف می شود که نه‌تنها باری از دوش مردم بر نمی‌دارد، بلکه در این شرایط حساس "نه جنگ، نه صلح" منابع فکری و تجربی برای حل مشکلات را به هدر می‌دهد!
نگاهی به کمتر از نیم‌قرن حکمرانی گذشته ایران نشان می‌دهد؛ همه جناح‌های سیاسی اعم از چپ، راست و میانه هرگاه بر سرکار می آیند و مسئولیت امور حکمرانی را به عهده می‌گیرند؛
صرفاً از مشورت با هم‌طیفان و اعضای جناح سیاسی خود بهره می‌برند و در پایان دوره مدیریت نیز بدون ارائه شاخص‌های عملکردی مسئولیت ناکامی‌ها را از خود ساقط کرده و به احدی جوابگو نیستند!
این در حالیست که هرکدام از جریان‌ها سیاسی چپ و راست و میانه در سالهای گذشته؛ به سهم خود در تعیین سرنوشت کشور و وضعیت فعلی جامعه نقش داشته اند و اگر امروز در برخی حوزه‌ها با ناکامی روبرو هستیم، مسئولیت این فرجام با همه مدیران حال و گذشته است.
باید نظام حکمرانی ما به پاسخگو کردن همه مدیران در طول سالهای قبل عادت کند و در پایان هر دوره مدیریتی، بیلانی از عملکردها و مسئولیت‌ها ارائه دهد.
به ویژه در این برهه زمانی که عمده مشکلات مردم از جنس اقتصادی و معیشتی است، باید مسئولیت دولت‌های قبلی در ایجاد وضعیت فعلی و کسب شاخص های مختلف اقتصادی تعیین شود و صرفاً یک جناح سیاسی مورد مؤاخذه قرار نگیرد.
شاخص هایی نظیر: نرخ بهره، تولید ناخالص داخلی(GDP)، تولید ناخالص ملی(GNP) و تعدیل‌های ضمنی هریک، قیمت مصرف‌کننده(CPI)، قیمت تولیدکننده(PPI)، قیمت عمده‌فروشی(WPI)، قیمت خرده فروشی(RPI)، قیمت کالاهای صادراتی(XPI)، قیمت کالاهای وارداتی(MPI)، قیمت واردات و صادرات (XMPI)، نرخ تورم، تراز تجاری، مدیران خرید(PMI)، هزینه اشتغال(ECI)، اعتماد مصرف کننده(CCI)، نرخ بیکاری، نرخ اشتغال، مدعیان بیکاری، قیمت مسکن (HPI)، مجوزهای ساخت و ساز، درآمد شخصی، درآمد و دستمزد، ذخایر نفت خام و گاز طبیعی، منحنی بازده، نرخ فلاکت و امثال آنها باید در پایان هردوره مدیریتی ارزیابی شده و به مردم گزارش شوند.
یقیناً موفقیت‌ها و ناکامی‌های هر دوره مدیریتی در بهبود شاخص های فوق می‌تواند ملاکی برای عملکرد مسئولین اقتصادی در گذشته و برنامه‌ریزی‌های کشور در آینده باشد.
* قائم مقام اسبق سازمان توسعه تجارت ایران
کیومرث کرمانشاهی* - روزنامه اطلاعات| این روزها عده‌ای تلاش دارند تا دلایل بروز همه مشکلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و خصوصا اقتصادی را صرفا به عوامل سیاسی ربط دهند تا خود و همفکران را بَری از مسئولیت بروز این مشکلات جلوه داده و جناح رقیب را پاسخگوی ناکامی‌ها معرفی کنند. هرجا هم توفیقی وجود داشته باشد خود را در آن شریک بدانند و هیچ اشاره ای به نقش طیف رقیب در کسب این موفقیت نکنند!
در نتیجه بخش زیادی از وقت مدیریتی کشور به جدل سیاسی و اتهام‌زنی مسئولین وقت و گذشته با یکدیگر صرف می شود که نه‌تنها باری از دوش مردم بر نمی‌دارد، بلکه در این شرایط حساس "نه جنگ، نه صلح" منابع فکری و تجربی برای حل مشکلات را به هدر می‌دهد!
نگاهی به کمتر از نیم‌قرن حکمرانی گذشته ایران نشان می‌دهد؛ همه جناح‌های سیاسی اعم از چپ، راست و میانه هرگاه بر سرکار می آیند و مسئولیت امور حکمرانی را به عهده می‌گیرند؛
صرفاً از مشورت با هم‌طیفان و اعضای جناح سیاسی خود بهره می‌برند و در پایان دوره مدیریت نیز بدون ارائه شاخص‌های عملکردی مسئولیت ناکامی‌ها را از خود ساقط کرده و به احدی جوابگو نیستند!
این در حالیست که هرکدام از جریان‌ها سیاسی چپ و راست و میانه در سالهای گذشته؛ به سهم خود در تعیین سرنوشت کشور و وضعیت فعلی جامعه نقش داشته اند و اگر امروز در برخی حوزه‌ها با ناکامی روبرو هستیم، مسئولیت این فرجام با همه مدیران حال و گذشته است.
باید نظام حکمرانی ما به پاسخگو کردن همه مدیران در طول سالهای قبل عادت کند و در پایان هر دوره مدیریتی، بیلانی از عملکردها و مسئولیت‌ها ارائه دهد.
به ویژه در این برهه زمانی که عمده مشکلات مردم از جنس اقتصادی و معیشتی است، باید مسئولیت دولت‌های قبلی در ایجاد وضعیت فعلی و کسب شاخص های مختلف اقتصادی تعیین شود و صرفاً یک جناح سیاسی مورد مؤاخذه قرار نگیرد.
شاخص هایی نظیر: نرخ بهره، تولید ناخالص داخلی(GDP)، تولید ناخالص ملی(GNP) و تعدیل‌های ضمنی هریک، قیمت مصرف‌کننده(CPI)، قیمت تولیدکننده(PPI)، قیمت عمده‌فروشی(WPI)، قیمت خرده فروشی(RPI)، قیمت کالاهای صادراتی(XPI)، قیمت کالاهای وارداتی(MPI)، قیمت واردات و صادرات (XMPI)، نرخ تورم، تراز تجاری، مدیران خرید(PMI)، هزینه اشتغال(ECI)، اعتماد مصرف کننده(CCI)، نرخ بیکاری، نرخ اشتغال، مدعیان بیکاری، قیمت مسکن (HPI)، مجوزهای ساخت و ساز، درآمد شخصی، درآمد و دستمزد، ذخایر نفت خام و گاز طبیعی، منحنی بازده، نرخ فلاکت و امثال آنها باید در پایان هردوره مدیریتی ارزیابی شده و به مردم گزارش شوند.
یقیناً موفقیت‌ها و ناکامی‌های هر دوره مدیریتی در بهبود شاخص های فوق می‌تواند ملاکی برای عملکرد مسئولین اقتصادی در گذشته و برنامه‌ریزی‌های کشور در آینده باشد.
* قائم مقام اسبق سازمان توسعه تجارت ایران