بزارید مطلب را اینگونه آغاز کنم . اول برای آشنایی بیاید یه دور نتایج رو مرور کنیم ، علت انتخاب سال ۱۹۵۷ بعنوان مبدأ بحث رو آخر این مقاله خواهید فهمید
بعد از ۱۹۵۷ این نتایج باخت های رئال مادرید با + ۶ گل خورده بودن .
والنسیا (۶.۰) // ۱۹۹۹ لالیگا
رئال ساراگوسا (۶.۱) // ۲۰۰۶ کوپا دل ری
رئال ساراگوسا (۶.۱) // ۱۹۷۵ لالیگا
بارسلونا (۶.۱) // ۱۹۵۷ کوپا دل ری
بارسلونا (۶.۲ ) // ۲۰۰۹ لالیگا
مالاگا (۶.۲) // ۱۹۸۳ لالیگا
اتلتیکو‌مادرید (۷.۳) // جام قهرمانی بین‌الملل ۲۰۱۹
بایرن مونیخ (۹.۱) // بازی دوستانه ۱۹۸۰
که البته فقط ۲ تای آخری حالت غیر رسمی داشتن . جفت بازی های برای تیم رئال مادرید حیثیتی بوده . بازی ۷.۳ ، کارواخال با دیگو کاستا درگیری ایجاد می‌کنه تا از سنگینی شکست کم کنه و جفتشون اخراج میشن و دیگو کاستایی که ۴ گل زده بود و خطرناک ترین مهره اتلتیکو بود با خروجش از زمین توان هجومی اتلتیکو رو از بین میبره و بازی که تا اون لحظه ۶.۱ بود در نهایت ۷.۳ به پایان میرسه .
و اما مورد بعدی ، بازی ۹.۱ بایرن ۱۹۸۰
۵ آگوست سال ۱۹۸۰ بین رئال و بایرن هم با حضور تمامی بازیکنای اصلی ۲ تیم یه بازی دوستانه برگزار میشه رئال با نتیجه ۹.۱ شکست میخوره ، حالا خواستن هر جور که شده این نتیجه رو حذف کنن ، از اونجایی که حتی نام گلزنان هم درج نشده .
این نتیجه به حدی تحقیرآمیز بوده برای رئال مادرید که ۳۱ آگوست همون سال جام سانتیاگو برنابئو رو برای دومین سال متوالی برگزار میکنن . اونجا بازی ۱.۱ به پایان میرسه و می‌ره به پنالتی ها و بایرن تو ضربات پنالتی میبره . جام سانتیاگو برنابئو به تقلید از جام خوان گامپر طراحی شده بود و حالت دوستانه اما حیثیتی داشت .
این هم تمام باخت های رسمی و غیررسمی بارسلونا با ۶+ گل خورده
والنسیا (۶.۲) // لالیگا ۱۹۶۱
والنسیا (۶.۲) // اینترسیتیز فیرزکاپ ۱۹۶۲
بایرن (۸.۲) // لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۲۰
از سال ۱۹۶۲ تا به امروز بارسا فقط مقابل بایرن مونیخ ۶ گل یا بیشتر خورده . حالا چرا ؟ دلیل این همه تفاوت چیه !؟
چرا عملکرد تیم بارسلونا تو بازی های رو در رو مقابل تمام تیما از بعد از ۱۹۵۷ تا قبل از ۱۹۵۷ فرق داره ؟
در سال ۱۹۵۷ ، ۲ انقلاب فوتبالی در بارسلونا رخ داد . یکی داخل باشگاه بارسلونا و دیگری از طرف فیفا ، قانونی که بازی رو برای همیشه تغییر داد .
انقلاب داخلی بارسا ، ساخت نیوکمپ بود ، بهره بردن از قدرت میزبانی یا ظرفیت ده ها هزار تماشاگر که سال ۱۹۵۷ قدرت مضاعفی به بارسا میداد . طبق محاسبات خودم ، تا سال ۱۹۸۰ . به طور میانیگن حداقل ۷۰ درصد امتیازات تیم های لیگ از بازی های خونگی بوده (این موضوع تحت بررسی قرار نگرفته پس خودم سال به سال تحقیق کردم و از نتیجه نهایی اطمینان کامل دارم) . حتی تیمای بالای جدول هم آنچنان از این قاعده مستثنی نبودن !
اهمیت بازی های خانگی بشدت زیاد بود تا همین ۲ دهه قبل که پپ گواردیولا این ورزش رو برای همیشه تغییر داد و اولین قهرمان لیگ داخلی تاریخ شد که امتیازات خارج از خونش همتراز امتیاز های خونگیش شده بود و تقریبا به عدد ۵۰ درصد رسید . و در سال ۲۰۱۲ رئال مادرید مورینیو اولین تیم قهرمان تاریخ لالیگا شد که امتیازات خارج از خونه بیشتری نسبت به بازی خانگی بدست آورده و البته این دستاورد هنوز به دست هیچ تیمی در ۵ لیگ معتبر شکسته شکسته نشده .
از این یافته ها به طور قطعی در می‌یابیم که اهمیت بازی های خانگی چقدر زیاد بوده برای تیم میزبان
و اما انقلاب بعدی و شاید مهمترین تغییر فوتبالی
اضافه شدن قانون تعویض . قانونی که سالها بارسا از نبودش رنج برد ، قانونی که اگر وجود داشت ، نه فاجعه ۱۲.۱ بیلبائو هیچگاه رقم میخورد ، نه ۱۱.۱ سویا و رئال مادرید ، شاید برعکس ! افتخارات بارسا به راحتی ۲ برابر میشد . بارسایی که به شدت از نبود قانون تعویض رنج برد در سالهایی که ورزشگاه حریف حتی بدتر از کلوسئوم هایی که گلادیاتور ها در آن به نبرد می‌پرداختن بود .
شما تنها با خواندن نحوه بازی تیم استودیانتس آرژانتین در جام های بین قاره ای مقابل بقیه تیم ها ، چشمه ای از خشونت داخل استادیوم های اسپانیایی در آن دوره رو درک خواهید کرد .
البته که هر ۳ شکست بزرگ تاریخ بارسلونا پر از جزییات مهم و تاثیر گذار هست .
از ۱۲.۱ مقابل بیلبائو در سال ۱۹۳۱ گرفته که از دقیقه ۲۰ بارسا بازی رو ۹ نفره ادامه میداد از دقیقه های اول بازی که که باتا هم رحم نکرد همون ۲۰ دقیقه اول ۳ هیچ جلو افتادن . ضمن اینکه همین بیلبائو بازی رفت رو ۶.۳ به بارسلونا واگذار کرده بود و آخر همین فصل اتلتیک بیلبائو با ۲۲ امتیاز به علت تفاضل گل بهتر قهرمان لالیگا میشه بالاتر از باشگاه های ریسینگ و رئال سوسیداد و بارسا هم با ۲۱ امتیاز به عنوان تیم چهارمی لیگ میرسه .
یا مورد بعدی ۱۱.۱ سویا که هفته اول لالیگای ۱۹۴۰ و بارسلونایی که هنوز آماده رقابت نبود ، فرانکویی که بخش زیادی از مردم بارسلونا رو به اردوگاه اجباری فرستاد که به ( وحشت سفید ) معروفه ، ۲۰۰ تا ۴۰۰ هزار نفر کشته بر اثر کار اجباری و اعدام ، که فقط ۱۹۳ هزار مورد تایید شده ! جنایاتی که بخش زیادیش دامان شهر بارسلونا رو گرفت . تعدادی از خانواده های بازیکنای بارسا در این سال ها جان باختن . به هر حال سال ۱۹۴۰ لالیگا ، ۲ بار برگزار شد ، تا تعویق ۳ ساله رو کمی جبران کنن و نتیجه ۱۱.۱ بارسا و سویا ، در دومین لالیگای سال ۱۹۴۰ اتفاق افتاد ، هفته اول لالیگای دوم ۱۹۴۰ . سویا هیچوقت نتونسته بود بارسا رو با اختلاف بیش از ۲ گل شکست بده تا قبل از بازی
پایان همین سال بارسلونا لیگ رو بالاتر از سویا که در رتبه ۵م به کارش خاتمه داده بود به پایان می‌رسونه و البته در بازی برگشت سویا رو با ۴ گل تحقیر می‌کنه و تمام ۵ بازی بعدی بارسلونا و سویا با شکست های تحقیر آمیز تیم سویا همراه میشه .
و اما ماجرای پلیدترین بازی تاریخ فوتبال ؛
رئال مادرید ۱۱ بارسلونا ۱ بازی برگشت نیمه نهایی کوپا دل ری سال ۱۹۴۲ . روایت های زیاده ولی حقیقت مشخص . بارسا بعنوان مدافع قهرمانی کوپا دل ری پا به بازی گذاشته بود ! اعتراضات مردم بارسلونا در اون سال علیه فرانکو زیاد شده بود . و قهرمانی بارسا در کوپا دل ری اون سال باعث شده بود مردم بارسلون در مقابل حکومت فرانکو مغرور بشن .
خود فرانکو هرگز در این بازی دست نداشت . بازی تحت تاثیر جو مسموم ناشی از غرور و تنفر بود ، هوادارایی که با باخت ۳.۰ در بازی رفت مقابل رقیب همیشه دیرینه . ورزشگاه رو به میدان نبرد تبدیل کرده بودن و داوری که جرئت نمی‌کرد طبیعتاً تو این جو علیه میزبان سوت بزنه . بازی حتی شروع هم نشده بود که هوادارای رئال مادرید به سمت بازیکنای بارسا اشیا پرت میکردن ، قبل از شروع بازی هم موقع ورود بازیکنای بارسلونا به استادیوم اونا رو مورد حمله قرار میدن و نه تنها جنگ روانی بلکه اونجا هم اشیا پرت میکردن ، ناظر مسابقه جرئت متوقف کردن بازی رو نداشت ، دقت کنید ، بهتون قبلا گفتم ، بازی ۱۹۳۱ مقابل بیلبائو هم دقیقا همینجوری بود .
بازی تحت تاثیر مسمومترین جو ممکن ادامه یافت ، اسم این بازی دیگر فوتبال نبود . هیچوقت هم رسانه های مادریدی جرئت نکردن فیلم واقعی گل های بازی رو پخش کنن تا جو مسموم چامارتین رو به نمایش بزارن . یه سری ویدیو دادن بیرون که اونم مشخص شد همه اون ویدیو ها مربوط به بازی های دیگه بودن . قبل از بازی هم رسانه های مادریدی به شدت از بازیکنای رئال مادرید بخاطر باخت ۳.۰ مقابل بارسا انتقاد کردن و یه جنگ روانی تمام عیار با برده های سفید پوش علیه بازیکنان مظلوم بارسا رهبری کردن . بعد از این بازی رئال مادرید در یک ورزشگاه بی طرف به مصاف اتلتیک بیلبائو تو فینال کوپا دل ری رفت و اونجا با نتیجه یک هیچ شکست خورد !
هیچ صحتی در اینکه کسی بازیکنای بارسا رو تهدید کرده قبل بازی وجود نداره . البته که واضحه تو اون شرایط ورزشگاه چامارتین توانایی و جنبه برگزاری بازی رو نداره و باید توی روند مسابقه دخالت میکرد و بازی رو به تعویق می‌نداخت یا گارد اضافه ای رو به بازی فرا میخوند که جلوی پرتاب اشیاء از سمت تماشاگران حداقل گرفته بشه . بازیکنای بارسا بعد از دیدن اتفاقات نیمه اول میگن با این وضع بهتره انصراف بدیم ، (بازی نیمه اول ۸.۰ به پایان رسید) ، ادامه این بازی تعبیر های متفاوتی داره . که به اون تعابیر کاری ندارم .
بازی ای که چنین شرایطی داره اصن حتی نباید برگزار میشد !
و اما بریم وارد سال ۱۹۵۷ بشیم . ۲ومین سال از شروع تاسیس جام جام باشگاه های اروپا ، آخرین دوره ی جام لاتین . تاسیس نیوکمپ و اضافه شدن قانون تعویض در پایان سال .
طعنه آمیزه ، بارسایی که سالها از نداشتن ورزشگاه خانگی مناسب رنج میبرد ، حالا که صاحب استادیوم خودش شده بود و می‌توانست در کمتر از چند سال تمام باخت های تحقیر آمیز رو جبران کنه ، در کمتر از چند ماه با یه مانع مواجه شد ، مانعی که می‌توانست داروی خود بارسلونا لقب بگیرد اگر کمی زودتر نمایان میشد ، اضافه شدن قانون تعویض ، مانعی بود که هرگز اجازه نداد بلایی که سر بارسا آورده بودند ، بارسا به سر بقیه تیم ها بیاره .
۳ تصادف زمانی وحشتناک در این سال وجود داره ، سال ۱۹۵۷ فصلی برای آغاز تغییر بود .
۱- قهرمانی همزمان رئال مادرید در جام باشگاه های اروپا و جام لاتین و لالیگا ، بدون شک ، بهترین فصل تمام تاریخ کرکس ها .
۲-تحقیر شدن ۲ تیم محبوب فرانکو ، اتلتیکو مادرید و رئال مادرید به دست بارسلونا با نتایج زیر ؛
تحقیر اتلتیکو مادرید با نتایج ۷.۳ / ۸.۱ / ۵.۲ بدست بارسلونا در لالیگا (۷.۳) و ۲ تای دیگه در کوپا دل ری .
و تحقیر رئال مادرید با نتیجه ۶.۱ در کوپا دل ری همان فصل ۱۹۵۷ .
تمام این نتایج در ورزشگاه لس کورتس رقم خورد ، ورزشگاه اختصاصی بارسلونا قبل از نیوکمپ . آخرین الکلاسیکوی برگزار شده هم همان تحقیر ۶.۱ رئال مادرید به دست بارسلونا در سال ۱۹۵۷ ثبت شد . آنها می‌دانستند که اوضاع در نیوکمپ جدید برای آنها بسیار بدتر از بلایی خواهد بود که بارسلونا سال ۱۹۵۷ در کوپا دل ری سر تیم های مورد علاقه ژنرال فرانکو و البته خانواده سلطنتی رقم زد .
۳۳ گل زده در مجموع ۸ بازی مقابل ۲ تیم اول پایتخت ، آن هم در فصلی که رئال مادرید بهترین فصل خود را رقم زد .