طرفداری | بن فاستر، دروازه‌بان پیشین منچستریونایتد، از کریستیانو رونالدو به عنوان «نمونهٔ کامل یک حرفه‌ای» یاد کرده و او را «دُردانهٔ سر الکس فرگوسن» دانسته است.
فاستر در گفت‌وگو با برنامهٔ talkSPORT Breakfast توضیح داد که چگونه روتین صبحگاهی و تمرکزِ تزلزل ناپذیر او، تفاوتش را با بقیهٔ تیم رقم می‌زد:
او همیشه آماده بود؛ واقعاً همیشه. اولین نفری بود که به زمین تمرین می‌آمد و آخرین نفری بود که می‌رفت. می‌دانم کلیشه‌ای به نظر می‌رسد که می‌گویند فلان بازیکن خیلی حرفه‌ای است، اما او واقعاً همین‌طور بود. وقتی من هم خیلی زود می‌رسیدم، او پیش از من آمده بود، ماساژ گرفته بود و گرم کردن یا ریکاوری خودش را انجام داده بود.
رونالدو در سال ۲۰۰۳ از اسپورتینگ لیسبون به منچستریونایتد پیوست و زیر نظر فرگوسن به ستاره‌ای جهانی تبدیل شد. او طی شش فصل حضور در اولدترافورد، در ۲۹۲ بازی ۱۱۸ گل زد و سه قهرمانی لیگ برتر، یک لیگ قهرمانان اروپا، دو لیگ کاپ، یک جام حذفی و توپ طلای ۲۰۰۸ را به دست آورد.
فاستر ادامه داد:
آیا رونالدو با سایر بازیکنان به گردش می‌رفت؟ نه، هیچ علاقه‌ای به این کار نداشت. او اهل نوشیدنی نبود و نمی‌خواست درگیر آن فضا شود. می‌دانست افراد زیادی هستند که می‌خواهند از او عکس بگیرند یا او را در موقعیتی نامناسب قرار دهند. چنین چیزی برایش جذابیتی نداشت. اما وقتی نوبت به فوتبال، تمرین و کار حرفه‌ای می‌رسید، او همیشه در بالاترین سطح بود.
او در ادامه افزود:
فرگوسن همیشه در رسانه‌ها با تحسین از رونالدو حرف می‌زد و البته حق هم داشت. همه می‌دانستند که او قطعاً عزیزدردانهٔ مربی بود. اما این لطف و تبعیض نبود، چون کاملاً آشکار بود که او از همه سرتر است؛ رونالدو نیازی به مزیتی ویژه نداشت، چون به وضوح برتر بود.
فاستر تأکید کرد که موفقیت رونالدو فقط حاصل استعداد نبود، بلکه نتیجهٔ وسواس او برای رسیدن به کمال بود؛ از تمرینات اضافه در باشگاه گرفته تا رژیم غذایی سختگیرانه و انضباط خارج از زمین.
اکنون و در ۴۰ سالگی، رونالدو همچنان رکوردشکن است؛ او با ۹۴۸ گل در دوران حرفه‌ای خود و تلاشی ادامه‌دار برای رسیدن به رکورد هزار گل، الگویی الهام‌بخش برای نسل جوان محسوب می‌شود.
فاستر در پایان گفت:
فکر می‌کنم ریاض محرز بود که وقتی از او پرسیدند آیا ۴ سال بعد در جام جهانی بعدی بازی خواهد کرد یا نه و او با خنده گفت: «من که کریستیانو رونالدو نیستم!» و حق هم دارد. هیچ‌کس نمی‌تواند مثل کریستیانو این سطح از عملکرد را برای چنین مدتی طولانی حفظ کند. او پدیده‌ای منحصر به فرد است؛ اما این نشان می‌دهد که اگر واقعاً خودت را وقف هدفت کنی، می‌توانی عمری طولانی در بالاترین سطح فوتبال داشته باشی.