به گزارش قدس آنلاین، مظفری با صدایی جوان، گرم و گوشنواز با بیش از پنج دهه فعالیت حرفهای و خلق صداهای ماندگار در سینما و تلویزیون ایران و جهان، همواره جزو پیشکسوتانی بود که صدایش در خاطره مخاطبان جاودانه شد.
سعید مظفری در سال ۱۳۲۱ متولد شد و فعالیت حرفهای خود در زمینه دوبله را از حدود سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. نخستین تجربه او، گویندگی نقش کوتاهی در فیلم «معجزه» با بازی راجر مور بود. از همان ابتدا صدای او، با جوانی و شفافیت خاصش، توجه مدیران دوبله و مخاطبان را جلب و او به سرعت جایگاهی ویژه در این حرفه پیدا کرد. مظفری همواره معتقد بود دوبله هنری است که تعطیلی ندارد و پیشکسوت واقعی کسی است که تا آخرین روزهای زندگی، مشغول انتقال هنر و تجربه خود به دیگران باشد.
آثار برجسته و نقشهای ماندگار
مظفری در طول زندگی حرفهای خود گویندگی بسیاری از شخصیتهای شاخص سینما و تلویزیون را بر عهده داشت. از جمله میتوان به گویندگی به جای کلینت ایستوود در فیلمهای «خوب، بد، زشت» و «به خاطر یک مشت دلار» اشاره کرد. او همچنین صدای دمین توماس در نقش زید در فیلم «محمد رسول الله» و ریوزو شوهر شخصیت اصلی سریال «اوشین» بود.
در عرصه سریالهای تلویزیونی، مظفری صدای ریک گرایمز در سریال محبوب «مردگان متحرک»، سالی در «پزشک دهکده» و راگنار لودبروک در سریال «وایکینگها» را بر عهده داشت. او همچنین گوینده اصلی نقشهای رایان اونیل بود و به جای پیرس برازنان، متیو مککانهی، برد پیت و جکی چان صحبت کرده است. توانایی مظفری در انتقال احساسات و لحن شخصیتهای مختلف، او را به یکی از شناختهشدهترین و ماندگارترین صداهای دوبله ایران تبدیل کرد.
صدای ویژه مظفری امکان حرکت در طیفهای مختلف صوتی، از بم و خشدار تا زیر و جوانتر را فراهم میکرد و به همین دلیل توانست جای جوانی و پیری بسیاری از بازیگران را با مهارت و دقت بر عهده بگیرد. اگر امروز بینندگان ایرانی به یاد کلینت ایستوود، برد پیت یا بیژن امکانیان میافتند، بخشی از آن مدیون صدای ماندگار مظفری است.
او درباره دلایل ماندگاری صدایش و اینکه چطور بعضی از نقشهایی که دوبله کرده، بیشتر در ذهن مخاطب ماندگار شدهاند، گفته بود: ماندگاری هر صدایی بستگی به نوع حنجره دارد، تارهای صوتی هر کسی یک نوع است و این تارها در بعضی افراد، دیر کهنه میشوند. ناگفته نماند نوع گفتار نیز در ماندگاری صدا بیتأثیر نیست، در واقع مهم این است که شما مطلب را چگونه بیان کنید تا به دل مخاطب بنشیند، یک بخش از این موضوع مهم خدادادی و بخش دیگر آن اکتسابی است و با تمرین و ممارست بدست میآید.
تأثیرگذاری و یاد ماندگار
مظفری همواره بر این باور بود که دوبله باید جایگاه باز و گستردهای داشته باشد و نباید در انحصار چند نفر باقی بماند. او 10سال پیش با همکاری زهره شکوفنده، آموزش و هدایت جوانان متقاضی ورود به دوبله را در واحد دوبلاژ صدا و سیما بر عهده گرفت و با حوصله و صبر مثالزدنی، تجربه و مهارت خود را در اختیار آنها گذاشت. این نگاه نشاندهنده دغدغهمندی مظفری برای آینده دوبله ایران و اهمیت انتقال تجربه به نسل جوان بود.
سعید مظفری نه تنها صدای شخصیتها را زنده میکرد، بلکه با تبحر خود، فرهنگ و هنر دوبله ایران را به نسلهای بعد منتقل میکرد. او با تعهد و اخلاق حرفهای، بسیاری از آثار سینمای جهان و ایران را در ذهن مخاطب ایرانی جاودانه کرد. مظفری بارها تأکید کرده بود که هنر دوبله نیازمند احترام به نقشها و حفظ تعادل است و نباید اجازه داد تعصب یا انحصار مانع رشد نسلهای بعد شود.
رفتار حرفهای، صدای ماندگار و استعداد بینظیر او موجب شد آثار برجسته سینمای جهان از جمله فیلمهای کلاسیک و سریالهای پرمخاطب، با جذابیت و گیرایی بیشتری برای بینندگان ایرانی ارائه شوند.
فقدان پیشکسوتی تأثیرگذار
درگذشت سعید مظفری، درست مانند فقدان چهرههای شاخص دوبله ایران همچون منوچهر اسماعیلی، بهرام زند و جلال مقامی، جای خالی بزرگی در این هنر ایجاد میکند. او یکی از معدود پیشکسوتانی بود که تا واپسین روزهای زندگی فعال ماند و بازنشستگی را به رسمیت نمیشناخت. فقدان مظفری، اهمیت نقش پیشکسوتان در حفظ کیفیت و هویت دوبله ایران را بیش از پیش آشکار میکند. نسل میانی دوبله، از جمله علیهمت مومیوند، سعید مقدممنش و مریم رادپور در کنار جوانترها به فعالیت ادامه میدهند، اما نبود پیشکسوتانی چون مظفری، نشاندهنده خلأ بزرگ این عرصه است. سعید مظفری با بیش از پنج دهه فعالیت حرفهای، صدایی بود که هم نقشها را زنده میکرد و هم هنر دوبله ایران را به نسلهای بعد منتقل کرد.
در سال ۱۳۹۸ زندگی خانوادگی و حرفهای سعید مظفری در مستندی به نام «نامههای شنیدنی» به تصویر کشیده شد و از شبکه مستند سیما به نمایش درآمد.
فقدان او ضربهای عمیق به بدنه دوبله کشور است و یاد و صدای ماندگارش برای همیشه در خاطره مخاطبان و جامعه دوبله ایران زنده خواهد ماند.