به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

افسون حضرتی:  تیم ملی فوتبال کشورمان بالاخره موفق شد در یک دیدار دوستانه و تدارکاتی تیم ملی فوتبال تانزانیا را شکست دهد تا در روزی که عربستان به جام جهانی صعود کرد، ژاپن با کامبک‌زدن 3 بر 2 برزیل را برد و کره جنوبی هم مقابل پاراگوئه با دو گل به برتری رسید، در بین قدرت‌های آسیا خودی نشان دهد. اما باز هم امیر قلعه‌نویی ابراز رضایت کرد و گفت تانزانیا تاکنون از هیچ تیمی دو گل نخورده و یکی از تیم‌های بسیار خوبی بود که ما با آنها بازی کردیم. احتمالا سطح تشخیص مخاطب خیلی پایین است که حتی وقتی مسابقه را می‌بیند، نمی‌تواند فرق خوب و بد را تشخیص دهد. سرمربی تیم ملی فوتبال ایران معتقد است که برخی ستاره‌های تیم ملی افول کرده‌اند و همین موضوع روی عمکلرد این تیم تأثیر گذاشته است. قلعه‌نویی در نشست خبری بعد از بازی تأکید کرد که تانزانیا تیم خوب و با برنامه‌ای بود: «نتایج این تیم نشان می‌دهد بیش از دو گل از هیچ تیمی در مقدماتی جام‌ جهانی نخورده است. این تیم مراکش را برده و نتایج خوبی گرفته است. تیم ما از روسیه به اینجا آمد که شرایط آب‌و‌هوایی متفاوتی داشت و پنج ساعت پرواز داشتیم تا به دوبی رسیدیم. بعضی‌ها هم فشار آوردند و به‌همین‌خاطر این برد برای ما ارزشمند شد». چرا امیر قعله‌نویی فکر می‌کند که پیروزی مقابل تیم 107 فیفا یک دستاورد بزرگ برای فوتبال ملی است؟ او به‌خوبی می‌داند که این روزها سیل انتقادات از سوی کارشناسان فوتبال و حتی علاقه‌مندان این رشته به سوی او سرازیر است، بنابراین بهترین گزینه را انتخاب می‌کند؛ «فرار رو به جلو»: «اشتباهاتی داشتیم و باید یک بار دیگر فیلم بازی را ببینیم و کم‌کم برای ترکیب نهایی آماده بشویم. ان‌شاءالله بازیکنان مصدوم برسند، از فیفادی بعدی دیگر به دنبال تست‌کردن بازیکنان نخواهیم بود و ترکیب ۲۴نفره خودمان را انتخاب می‌کنیم و برای جام‌ جهانی آماده می‌شویم». این یعنی جوان‌گرایی که مطلوب افکار عمومی است، از این پس جایی در تیم ملی نخواهد داشت. همان ترکیبی که از قبل هم مشخص بود راهی جام جهانی خواهد شد. تلفیقی از بازیکنان پا به سن گذاشته و پراشتباه که در باشگاه‌های خود هم درخشش قدیم را ندارند. سرمربی تیم ملی در روزی که حریفان آسیایی برای جهانیان خط‌ونشان کشیدند، می‌گوید که برد و باخت در بازی‌های دوستانه اهمیتی ندارد: «برد و باخت بازی‌های دوستانه مهم نیست و باید نقاط ضعف را پیدا کنیم اما در ایران مدل دیگری نگاه می‌کنند. کره پنج گل می‌خورد اما هیچ فشاری رویش نیست و با آرامش به دنبال بازی بعدی می‌رود. ۴۰ درصد ترکیب اصلی ما نیستند و مصدوم هستند. یک وقت منویی دارید اما با این شرایطی که داریم، باید به روسیه می‌رفتیم و بعد به اینجا می‌آمدیم. هرچند بازی روسیه درس‌های زیادی به ما داد. زمانی که می‌خواستیم به روسیه برویم، نزدیک یه یک‌ساعت‌ و نیم روی هوا بودیم تا اجازه فرود پیدا کنیم و همین امر به بازیکنان ما استرس داده بود. باید نقاط ضعف خودمان را در ساختار دفاعی و اشتباهات فردی پیدا کنیم». قلعه‌نویی حداقل در یک نقطه با صاحب‌نظران فوتبال هم‌عقیده است: «درباره حفظ کیفیت بازیکنان باید صادقانه بگویم که انجام نشد. آن چیزی که توقع داشتیم انجام نشد، چون بازیکنان مصدوم زیادی داریم. از این بابت ناراحتیم، اما خوشحالیم که این بازیکنان در تیم ملی مصدوم نشدند، چون ترکش‌های آن بیشتر می‌شد. از شرایط برخی راضی نیستیم. به‌ویژه بازیکنانی که در امارات و لیگ خودمان هستند، آن‌طوری که فکر می‌کردیم، هنوز کیفیت خوب ندارند. در زمان صعود کیفیت بازیکنان به ما کمک کرد. آن زمان سردار و قایدی بودند که تأثیرگذار بودند. امیدوارم کم‌کم اینها به تیم اضافه بشوند». مهدی طارمی، مهاجم تیم ملی، هم که مقابل تانزانیا به میدان نرفت، در پایان مسابقه با ناراحتی که در صحبت‌هایش معلوم بود که دو روزی استراحت می‌کند و مصدوم نیست. احتمالا انتظار داشته که در این مسابقه به میدان رفته و آمار گل‌های زده خود را بیشتر کند. درد این فوتبال این است که همه می‌خواهند به هر شکلی که می‌توانند فقط باشند. حتی بازیکنی با تجربه طارمی، حاضر نیست که فرصت بازی‌کردن را در اختیار بازیکن جوانی بگذارند. اما او نباید نگران باشد. از الان مشخص است که او یکی از مهاجمان تیم ملی است و احتمالا سردار آزمون به ‌عنوان ذخیره همراه تیم عازم جام جهانی می‌شود.

تفکر خودبزرگ‌بینی آن‌قدر در تیم ملی بالاست که شجاع خلیل‌زاده بازی مقابل تانزانیا و برد مقابل آنها را یک دستاورد می‌داند و اینکه تیم، بازی به بازی بهتر می‌شود. کاش در کنار این‌همه «منیّتی» که در تیم ملی وجود داشت، یک نفر هم واقعیت را به کادر فنی و بازیکنان یادآوری می‌کرد که شما بهترین نیستند. اگر شما جزء بهترین‌های آسیا باشید، کره و ژاپن باید فرازمینی تلقی شوند. با این تفکر تیم ملی به جایی نمی‌رسد. بدون‌‌شک رقبا در جام جهانی سر‌سخت هستند و قوی. حداقل با تدارکات بهتری به جام جهانی آمده‌اند. اما این نگرش اشتباه ماست که اجازه نمی‌دهد نقش خودمان را در آینه ببینیم. آینه‌ای که وقتی زشتی‌ها را نشان می‌دهد، می‌خواهیم زمین و زمان را به هم بدوزیم. راهی که قعله‌نویی و تیمش می‌روند و با توجه به اینکه گفت از این پس به دنبال نفرات اصلی است، راه اشتباهی است. شاید خودش هم می‌داند، اما ترجیح می‌دهد که با همان روش همیشگی کار کند؛ روشی که در تیم‌های باشگاهی باعث شد یک دهه این مربی هیچ دستاوردی نداشته باشد. برد کم‌رنگ تیم ملی این بار به غیر از همه مصیبت‌هایی که سرمربی تیم به آن اشاره کرد، به ضعف استقلال و پرسپولیس در لیگ هم برمی‌گردد، ژنرال به این مسئله هم اشاره کرده بود و البته چون سرخابی‌ها در آزادی بازی نمی‌کنند، به این روز افتاده‌اند. با این منطق حرفی برای گفتن در جام جهانی دارید؟

اما باز هم امیر قلعه‌نویی ابراز رضایت کرد و گفت تانزانیا تاکنون از هیچ تیمی دو گل نخورده و یکی از تیم‌های بسیار خوبی بود که ما با آنها بازی کردیم. احتمالا سطح تشخیص مخاطب خیلی پایین است که حتی وقتی مسابقه را می‌بیند، نمی‌تواند فرق خوب و بد را تشخیص دهد. سرمربی تیم ملی فوتبال ایران معتقد است که برخی ستاره‌های تیم ملی افول کرده‌اند و همین موضوع روی عمکلرد این تیم تأثیر گذاشته است. قلعه‌نویی در نشست خبری بعد از بازی تأکید کرد که تانزانیا تیم خوب و با برنامه‌ای بود: «نتایج این تیم نشان می‌دهد بیش از دو گل از هیچ تیمی در مقدماتی جام‌ جهانی نخورده است. این تیم مراکش را برده و نتایج خوبی گرفته است. تیم ما از روسیه به اینجا آمد که شرایط آب‌و‌هوایی متفاوتی داشت و پنج ساعت پرواز داشتیم تا به دوبی رسیدیم. بعضی‌ها هم فشار آوردند و به‌همین‌خاطر این برد برای ما ارزشمند شد». چرا امیر قعله‌نویی فکر می‌کند که پیروزی مقابل تیم 107 فیفا یک دستاورد بزرگ برای فوتبال ملی است؟ او به‌خوبی می‌داند که این روزها سیل انتقادات از سوی کارشناسان فوتبال و حتی علاقه‌مندان این رشته به سوی او سرازیر است، بنابراین بهترین گزینه را انتخاب می‌کند؛ «فرار رو به جلو»: «اشتباهاتی داشتیم و باید یک بار دیگر فیلم بازی را ببینیم و کم‌کم برای ترکیب نهایی آماده بشویم. ان‌شاءالله بازیکنان مصدوم برسند، از فیفادی بعدی دیگر به دنبال تست‌کردن بازیکنان نخواهیم بود و ترکیب ۲۴نفره خودمان را انتخاب می‌کنیم و برای جام‌ جهانی آماده می‌شویم». این یعنی جوان‌گرایی که مطلوب افکار عمومی است، از این پس جایی در تیم ملی نخواهد داشت. همان ترکیبی که از قبل هم مشخص بود راهی جام جهانی خواهد شد. تلفیقی از بازیکنان پا به سن گذاشته و پراشتباه که در باشگاه‌های خود هم درخشش قدیم را ندارند. سرمربی تیم ملی در روزی که حریفان آسیایی برای جهانیان خط‌ونشان کشیدند، می‌گوید که برد و باخت در بازی‌های دوستانه اهمیتی ندارد: «برد و باخت بازی‌های دوستانه مهم نیست و باید نقاط ضعف را پیدا کنیم اما در ایران مدل دیگری نگاه می‌کنند. کره پنج گل می‌خورد اما هیچ فشاری رویش نیست و با آرامش به دنبال بازی بعدی می‌رود. ۴۰ درصد ترکیب اصلی ما نیستند و مصدوم هستند. یک وقت منویی دارید اما با این شرایطی که داریم، باید به روسیه می‌رفتیم و بعد به اینجا می‌آمدیم. هرچند بازی روسیه درس‌های زیادی به ما داد. زمانی که می‌خواستیم به روسیه برویم، نزدیک یه یک‌ساعت‌ و نیم روی هوا بودیم تا اجازه فرود پیدا کنیم و همین امر به بازیکنان ما استرس داده بود. باید نقاط ضعف خودمان را در ساختار دفاعی و اشتباهات فردی پیدا کنیم». قلعه‌نویی حداقل در یک نقطه با صاحب‌نظران فوتبال هم‌عقیده است: «درباره حفظ کیفیت بازیکنان باید صادقانه بگویم که انجام نشد. آن چیزی که توقع داشتیم انجام نشد، چون بازیکنان مصدوم زیادی داریم. از این بابت ناراحتیم، اما خوشحالیم که این بازیکنان در تیم ملی مصدوم نشدند، چون ترکش‌های آن بیشتر می‌شد. از شرایط برخی راضی نیستیم. به‌ویژه بازیکنانی که در امارات و لیگ خودمان هستند، آن‌طوری که فکر می‌کردیم، هنوز کیفیت خوب ندارند. در زمان صعود کیفیت بازیکنان به ما کمک کرد. آن زمان سردار و قایدی بودند که تأثیرگذار بودند. امیدوارم کم‌کم اینها به تیم اضافه بشوند». مهدی طارمی، مهاجم تیم ملی، هم که مقابل تانزانیا به میدان نرفت، در پایان مسابقه با ناراحتی که در صحبت‌هایش معلوم بود که دو روزی استراحت می‌کند و مصدوم نیست. احتمالا انتظار داشته که در این مسابقه به میدان رفته و آمار گل‌های زده خود را بیشتر کند. درد این فوتبال این است که همه می‌خواهند به هر شکلی که می‌توانند فقط باشند. حتی بازیکنی با تجربه طارمی، حاضر نیست که فرصت بازی‌کردن را در اختیار بازیکن جوانی بگذارند. اما او نباید نگران باشد. از الان مشخص است که او یکی از مهاجمان تیم ملی است و احتمالا سردار آزمون به ‌عنوان ذخیره همراه تیم عازم جام جهانی می‌شود.

تفکر خودبزرگ‌بینی آن‌قدر در تیم ملی بالاست که شجاع خلیل‌زاده بازی مقابل تانزانیا و برد مقابل آنها را یک دستاورد می‌داند و اینکه تیم، بازی به بازی بهتر می‌شود. کاش در کنار این‌همه «منیّتی» که در تیم ملی وجود داشت، یک نفر هم واقعیت را به کادر فنی و بازیکنان یادآوری می‌کرد که شما بهترین نیستند. اگر شما جزء بهترین‌های آسیا باشید، کره و ژاپن باید فرازمینی تلقی شوند. با این تفکر تیم ملی به جایی نمی‌رسد. بدون‌‌شک رقبا در جام جهانی سر‌سخت هستند و قوی. حداقل با تدارکات بهتری به جام جهانی آمده‌اند. اما این نگرش اشتباه ماست که اجازه نمی‌دهد نقش خودمان را در آینه ببینیم. آینه‌ای که وقتی زشتی‌ها را نشان می‌دهد، می‌خواهیم زمین و زمان را به هم بدوزیم. راهی که قعله‌نویی و تیمش می‌روند و با توجه به اینکه گفت از این پس به دنبال نفرات اصلی است، راه اشتباهی است. شاید خودش هم می‌داند، اما ترجیح می‌دهد که با همان روش همیشگی کار کند؛ روشی که در تیم‌های باشگاهی باعث شد یک دهه این مربی هیچ دستاوردی نداشته باشد. برد کم‌رنگ تیم ملی این بار به غیر از همه مصیبت‌هایی که سرمربی تیم به آن اشاره کرد، به ضعف استقلال و پرسپولیس در لیگ هم برمی‌گردد، ژنرال به این مسئله هم اشاره کرده بود و البته چون سرخابی‌ها در آزادی بازی نمی‌کنند، به این روز افتاده‌اند. با این منطق حرفی برای گفتن در جام جهانی دارید؟

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.