سده گذشته جنوب شرقی آمریکا به قطب تولید کاغذ تبدیل شد، کارخانه‌هایی که هر روز میلیون‌ها درخت کاج را خرد و به خمیر تبدیل می‌کردند. اما از دل این فرایند، ماده‌ای سیاه و غلیظ به نام «لیکور سیاه» باقی می‌ماند.
به گزارش عصر ایران به نقل از ام ای تی تکنولوژی، لیکور سیاه، محصول مایع حاصل از فرآیند شیمیایی پخت خمیر کاغذ است که به علت وجود برخی ترکیبات آلی و معدنی به شدت آلوده‌کننده است و بازیابی مواد شیمیایی و انرژی موجود در لیکور سیاه یکی از بحث های مورد تحقیق پژوهشگران است.
پسماندی پر از مواد شیمیایی که پس از سوزاندن به سوخت زیستی تبدیل می‌شود و حجم عظیمی از دی‌اکسیدکربن آزاد می‌کند .
اکنون شرکت‌هایی چون مایکروسافت، جی‌پی مورگان، آلفابت، متا، شاپیفای و... وارد میدان شده‌اند تا مسیر این گاز گلخانه‌ای را تغییر دهند. آن‌ها در قراردادهایی چند میلیون دلاری با کارخانه‌های کاغذ توافق کرده‌اند تا سامانه‌های جذب و ذخیره‌ی کربن را در این واحدها نصب کنند. در این روش، کربن پس از جذب از دودکش‌ها، از طریق لوله‌هایی به اعماق زمین تزریق می‌شود تا برای همیشه در سنگ‌های شور محبوس بماند .
هدف نهایی، دستیابی به چیزی فراتر از «انتشار صفر» است : انتشار منفی . یعنی کارخانه‌ای که با سوزاندن چوب یا سوخت زیستی، کربن تولید می‌کند، همان کربن را دوباره از چرخه‌ی جوی حذف کند. این مفهوم به‌سرعت در حال رشد است.
مایکروسافت که می‌خواهد تا سال ۲۰۳۰ کربن منفی شود، بزرگ‌ترین خریدار این پروژه‌هاست. این شرکت اخیراً با یک شرکت کانادایی قراردادی برای جذب و دفن ۳.۷ میلیون تُن کربن‌دی‌اکسید در یکی از کارخانه‌های خمیرکاغذ جنوب آمریکا امضا کرده و سپس قراردادی بزرگ‌تر با AtmosClear برای حذف ۶.۷ میلیون تُن دیگر منعقد کرده است .
مایکروسافت می‌گوید برای جلوگیری از چنین انحرافاتی، تمامی پروژه‌ها را با بررسی میدانی و کارشناسی مستقل تأیید می‌کند تا مطمئن شود مواد اولیه به‌طور طبیعی طی چند سال دوباره کربن را به جو بازمی‌گرداند .
برخی کارشناسان هم البته معتقدند این امر امکان‌پذیر نیست.
