طرفداری | تا روزهای آینده، اعضای آخرین نسل شکست‌ناپذیر آلمان غربی در باواریا گرد هم می‌آیند. این تجدید دیدارها هر پنج سال یک بار اتفاق می‌افتند و این بار آن‌ها ناگزیر هستند یاد رفقای غایب را هم گرامی بدارند.
فرانتس بکن باوئر، سرمربی تیم قهرمان جام جهانی 1990 سال گذشته از دنیا رفت و آندریاس برمه، زننده‌ی تنها گل فینالِ رم هم در همان سال درگذشت. فرانک میل، مهاجم ذخیره‌ی تیم نیز دو ماه پیش فوت شد. اما میراث آن قهرمانان هنوز زنده است و سایه‌ای بلندتر از همیشه دارد، به‌خصوص وقتی پیش‌بینی‌های خوش‌بینانه‌ی قدیمی را به‌خاطر آوریم.
زمانی بود که بسیاری گمان می‌کردند آلمان متحد، تیم ملی قدرتمندتری از تیم فرانتس بکن باوئر خواهد داشت اما پس از گذشت چند نسل و بزرگ‌تر شدن آلمان از نظر وسعت و جمعیت، این تیم در دو جام جهانی متوالی نتوانسته از مرحله‌ی گروهی بالاتر برود و در مسیر صعود به جام جهانی 2026، تنها یک لغزش کافی است تا کنترل صعود مستقیم از دستش در برود. اگر در بازی امشب آلمان و ایرلند شمالی، آلمان مقابل میزبانِ هم‌امتیاز خود شکست بخورد، فشار رسانه‌ها نسبت به تیمی که روزگاری نبض تورنمنت‌ها را در دست داشت، به حداکثر میزان خواهد رسید.
خیلی از چهره‌های قدیمی، موضع خود را مشخص کرده‌اند. لوتار ماتئوس، کاپیتان تیم قهرمان جام جهانی 1990 در مصاحبه با نشریه‌ی بیلد گفته بهتر است آلمان دست از آزمون و خطا بکشد. ماتیاس زامر، رهبر تیم قهرمان یورو 1996 هم به اسکای آلمان گفته بود که این تیم باید به ثبات و اطمینان برسد و تونی کروس، قهرمان جام جهانی 2014 هم اعتقاد دارد آلمان ذخایر بازیکن تراز اول چندانی ندارد.
نشانه‌های این کمبود استعداد را می‌توان در همین لیست یولیان ناگلزمان برای بازی با ایرلند شمالی در بلفاست دید؛ جایی که تماشاگران تیم میزبان با روحیه‌ی بالا از شکست دادن اسلواکی به ورزشگاه می‌آیند و احتمالاً از انتقاد ماه گذشته‌ی ناگلزمان هم دلخور هستند؛ سرمربی تیم ملی آلمان پس از پیروزی 3-1 مقابل ایرلند شمالی در بازی رفت گفته بود ایرلند شمالی یک فوتبال صرفاً مستقیم و غیرتماشاگرپسند ارائه می‌کند.
پیروزی مقابل ایرلند شمالی، پایانی بود بر سه باخت متوالی آلمان و این نشانه‌ای از یک دوران گذار سخت است. از میان بازیکنانی که در مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی یورو 2024 مقابل اسپانیا از ابتدا بازی کردند، فقط سه نفر در لیست کنونی ناگلزمان حضور دارند و بسیاری از بازیکنان جدید تیم، تجربه‌ی بازی در تورنمنت‌های بزرگ را نداشته‌اند. الیور بائومان، دروازه‌بان اول ماه‌های اخیر آلمان که 35 ساله است، فقط هفت بازی ملی دارد. نیک ولتماده از نیوکاسل، مکس بیر از دورتموند و یوناتان بورکارت از آینتراخت فرانکفورت که جزو مهاجمان نوک آلمان هستند، هیچ‌یک گل ملی ندارند.
نیک ولتماده با وجود امیدهای فراوانی که نسبت به او وجود دارد، هنوز برای آلمان گلی نزده است
باتجربه‌ترین بازیکن این تیم، کاپیتان یوسوا کیمیش است، کسی که پس از سال‌ها همچنان با یک پرسش تکراری روبه‌رو است؛ پست بازی او کجاست و این پست براساس نیاز تیم برای پوشش نقاط ضعف تعیین می‌شود یا توانایی شخص او؟
ناگلزمان اعتقاد دارد آلمان در مقایسه با رقبای خود بیش از همه از فشار مسابقات تقویم آسیب دیده است:
ما نسبت به بسیاری از تیم‌های ملی دیگر، بازیکنان بیشتری از دست داده‌ایم.
درست هم می‌گوید؛ کای هاورتس و نیکلاس فولکروگ، دو مهاجم اصلی تیم غایب هستند. نبود جمال موسیالا ضربه‌ای بزرگ است و در دفاع و دروازه، غیبت آنتونیو رودیگر و مارک آندره تراشتگن نیز کاملاً به چشم می‌آید.
موسیالا پس از برخورد با جانلوییجی دوناروما در بازی‌های جام جهانی باشگاه‌ها دچار شکستگی نازک نی شد و امیدوار است پیش از سال 2026 به میادین برگردد و در صورت رسیدن به فرم تأثیرگذار گذشته، انتخابش برای تیم ملی قطعی خواهد بود. درباره‌ی سایر غایبان اما ابهام‌های بیشتری وجود دارد. هاورتس که در حال بهبودی مصدومیت زانو است، باید جایگاهش در آرسنال را پس بگیرد. فولکروگ پیش از مصدومیتی که در وست‌هم داشت، در شش بازی لیگ برتری گلی نزد و همین موضوع باعث نگرانی وولتماده و بورکارت نیست. در خصوص رودیگر هم معلوم نیست ژابی آلونسو بعد از بهبودی او چه استفاده‌ای از این مدافع می‌کند چون هاوسن و میلیتائو در دسترس هستند.
پیچیده‌ترین وضعیت اما مربوط به تراشتگن است؛ او پس از جراحی کمر، زمان بازگشتش به‌طور دقیق مشخص نیست و در بارسلونا هم وضعیت روشنی ندارد. بارسلونا پس از ده سال اعلام کرده او دیگر دروازه‌بان شماره یک نیست و بخش اعظمی از بودجه‌ی نقل‌وانتقالات تابستانی خود را صرف دروازه‌بانی جوان‌تر به‌نام خوان گارسیا کرد؛ البته گارسیا فعلاً مصدوم است اما اگر تراشتگن بخواهد به جام جهانی برسد، احتمالاً باید در ژانویه از بارسلونا جدا شود.
این وضعیت باعث شده ناگلزمان حس کند نشست‌های خبری‌اش تکراری‌اند. او بعد از پیروزی 4-0 آلمان مقابل لوکزامبورگ گفت: «نصف وقت من صرف صحبت درباره‌ی دروازه‌بان ها می‌شود.»
چون همیشه ناگلزمان با یک پرسش تکراری روبه‌رو است؛ آیا او قصد دارد مانوئل نویر، دروازه‌بان قهرمان جام جهانی 2014 را به تیم ملی برگرداند یا نه؟
نویر بعد از یورو 2024 از فوتبال ملی خداحافظی کرد و به‌نظر می‌رسید سال‌ها پشت خط ماندن تراشتگن تمام شده است اما مصدومیت‌های متوالی و جایگاه متزلزل او در بارسلونا باعث به‌هم‌خوردن این برنامه شد. با وجود تمجید ناگلزمان از عملکرد الیور بائومان، حقیقت این است که این دروازه‌بان هوفنهایم که در شروع جام جهانی 36 ساله خواهد بود، تجربه‌ی بین‌المللی اندکی دارد.
اولیور بائومان در تیم ملی آلمان عملکرد بدی نداشته اما در جام جهانی، مانوئل نویر می‌تواند تفاوت‌ساز باشد
نویر در شروع جام جهانی، 40 ساله خواهد بود اما با داشتن 124 بازی ملی، هنوز در بایرن مونیخ عملکرد درخشانی دارد. همین موضوع باعث شده اساطیر فوتبال آلمان، توصیه‌های خود را تکرار کنند.
ماتیاس زامر می‌گوید:
آیا واقعاً می‌توانیم از بهترین بازیکنان در دسترس‌مان چشم‌پوشی کنیم؟
یواخیم لوو، سرمربی تیم قهرمان جام جهانی 2014 نیز دراین‌باره به بیلد گفته:
مطمئنم یولیان [ناگلزمان] در فکر بازگرداندن مانوئل است اما این تصمیم باید کاملاً ورزشی باشد، نه احساسی. اگر نویر همچنان در همین سطح بازی کند، ناگلزمان حتماً به برگرداندنش فکر خواهد کرد.