شناسهٔ خبر: 75302324 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه اطلاعات | لینک خبر

نظر ناطق نوری درباره جنگ ۱۲ روزه، رژیم صهیونیستی و مذاکره با غرب/ موشک ایران باعث شد اسرائیل آتش‌بس بخواهد

ناطق نوری، رئیس پیشین دفتر بازرسی رهبری می‌گوید ایران هیچ‌وقت نگفته راه دیپلماسی بسته است؛ هیچ‌یک از مسئولان این را نگفته‌اند، نه رهبری، نه رئیس‌جمهور و نه وزیر امورخارجه.

صاحب‌خبر -

علی‌اکبر ناطق نوری، روحانی میانه‌رو، پس از سال‌ها سکوت خود را شکست. چهره‌ای که سال‌ها در بالاترین سطوح تصمیم‌گیری کشور حضور داشته و از اعتماد رهبری نیز برخوردار بوده است.

او در گفت‌وگوی تازه‌ای که برخی قسمت‌های آن پیش‌تر منتشر شد، درباره مذاکره با غرب گفت: ایران هیچ‌گاه نگفته که راه دیپلماسی بسته است؛ نه رهبری، نه رئیس‌جمهور و نه وزیر امورخارجه. باید گفت‌وگو کنیم و مذاکره با نگاه حل مسائل داشته باشیم؛ اما اگر طرف مقابل بخواهد با زور و شروط یک‌طرفه وارد مذاکره شود، حتما نباید آن را بپذیریم.

بخشی از پرسش و پاسخ با علی‌اکبر ناطق نوری را به نقل از دنیای اقتصاد می‌خوانید:

پس از این تجربه چهار دهه‌ای، اکنون با مشکلات متعددی روبه‌رو هستیم؛ در سیاست خارجی به بن‌بستی رسیده‌ایم، شاهد یک جنگ ۱۲ روزه بودیم و اکنون احتمال جنگ دیگری مطرح است...

  • نکته‌ای که باید گفت، مسئله اسرائیل و جریان صهیونیستی است. عده‌ای بر این اعتقادند که منطقه باید زیر سلطه آن‌ها قرار گیرد و طرح‌های ایدئولوژیک و ژئوپلیتیک مخصوصی را دنبال می‌کنند. از منظر من، بخشی از تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی با این منافع و برنامه‌ها ارتباط دارد. همچنین معتقدم که پیدایش گروه‌های افراطی مثل داعش به‌نحوی از سوی قدرت‌های خارجی شکل گرفتند تا اهداف سیاسی و منطقه‌ای خاصی را پیش ببرند؛ این تحلیل من از تحولات پیچیده پس از حادثه ۱۱ سپتامبر و گسترش موج اسلام‌هراسی است.
  • در جنگ‌ها و بحران‌ها تجربه‌هایی کسب کردیم. در جنگ هشت‌ساله در آغاز، امکانات‌مان بسیار کم بود: عراق موشک می‌زد و ما در برخی مقاطع چیزی برای دفاع نداشتیم. لذا پس از دفاع مقدس، در مسائل دفاعی و نظامی سرمایه‌گذاری کردیم؛ تلاش متخصصان ما باعث شد در حوزه موشکی به پیشرفت‌های خوب و تاثیر گذاری دست پیدا کنیم. امروز از منظر برد و توان موشکی، جزء کشورهای مطرح جهان هستیم و این توان در تقابل‌های اخیر مؤثر افتاد، همین موضوع یکی از دلایلی است که طرف‌های مقابل خواستار از بین رفتن توان موشکی ما می‌شوند.
  • در جنگ ۱۲ روزه اخیر، تعدادی از فرماندهان و افسران نظامی و شهروندان بیگناه شهید شدند و خساراتی به کشور و مردم وارد شد اما مشخص شد که ما می‌توانیم مانور قدرت داشته باشیم و تهدیدهایی مثل حمله به تل‌آویو را نیز برای طرف مقابل معنادار کنیم؛ همین باعث شد که طرف مقابل تقاضای آتش‌بس کند. از سوی دیگر، تحلیل دشمنان و هم‌پیمانانشان این بود که همزمان با تهاجم نظامی، ممکن است با فشار داخلی مواجه شویم و نظام را تضعیف کنند؛ اما عکس آن رخ داد و مردم متحد شدند. باید قدردان این رفتار ملی و میهنی مردم بود و از آن استفاده بهینه کرد.
  • ما نباید با عملکردهای نامناسب، رفتارهای نسنجیده، اظهارنظرهای بی‌ربط یا حمله لفظی به برخی گروه‌ها یا افراد، این وحدت را به خطر بیندازیم. بعضی از رفتارها، و حتی گفتارهای تند دلواپسان یا گروه‌های افراطی باعث رنجش مردم می‌شود و به مصلحت کشور و نظام نیست. درست این است که با هوشمندی، تدبیر و در کنار حفظ وحدت ملی، از این تجربه چهل‌ساله درس بگیریم و مسیرهایی را برای اصلاحات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و همچنین تنش‌زدایی در سیاست خارجی پیدا کنیم.

در همین ارتباط:

به نظر شما در شرایط فعلی، باید راه دیپلماسی را به‌طور کامل نادیده بگیریم و هیچ مسیر گفت‌وگویی با غرب باز نکنیم؟

  • ایران هیچ‌گاه نگفته که راه دیپلماسی بسته است. هیچ‌یک از مسئولان این را نگفته‌اند؛ نه رهبری، نه رئیس‌جمهور و نه وزیر امورخارجه. بلکه باید گفت‌وگو کنیم و مذاکره با نگاه حل مسائل داشته باشیم؛ اما هرگز نباید تن به ذلت دهیم. اگر طرف مقابل بخواهد با زور و شروط یک‌طرفه وارد مذاکره شود، حتما نباید آن را بپذیریم. مثلا اگر بگویند بیا مذاکره کنیم، اما اول برنامه موشکی‌تان را جمع کنید، غنی‌سازی صلح‌آمیز را کاملا کنار بگذارید و…، این قابل قبول نیست.
  • از زمان مرحوم امام و به‌ویژه در دوره مقام معظم رهبری بارها اعلام کرده‌ایم که از نظر شرعی ساخت بمب هسته‌ای جایز نیست و جمهوری اسلامی ایران به هیچ وجه دنبال سلاح اتمی نیست. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به طور مستمر بر سایت‌های غنی‌سازی نظارت داشته، حتی برخی آزمایشگاه‌های دانشگاهی ما را بازدید کرده است؛ کاملاروشن است که ما به ‌دنبال ساخت بمب اتمی نیستیم. هدف ما استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای برای تولید برق، ساخت دارو و معالجه بیماران است و ما عضو معاهدات بین‌المللی هستیم؛ بنابراین بازرسی و شفافیت را می‌پذیریم.
  • اما اگر طرف مقابل شروطی بگذارد که معنایش خلع‌سلاح یک‌جانبه باشد، آیا باید دست‌های‌مان را بالا ببریم و تسلیم شویم؟ آیا ملت ایران می‌پذیرد که به‌خاطر فشارها تن به تسلیم بدهد؟ ما برای حفظ تمامیت ارضی کشور این‌همه شهید داده‌ایم و در برابر زور ایستاده‌ایم تا زیر بار ذلت نرویم.
  • در گذشته هم مذاکراتی وجود داشت؛ از جمله برجام که مذاکره و امضایش صورت گرفت. برخی طرف‌ها بعدا از تعهدات خود عدول کردند. قطر و عمان در مقاطعی واسطه بودند و گفت‌وگوهایی انجام شد، اما رفتار طرف مقابل گاه متناقض بوده است؛ اقداماتی انجام شده که اعتماد را تضعیف کرده، مانند برخی فشارها یا اقدامات نظامی علیه تاسیسات ما.
  • این‌که پس از بحث و بررسی و تبادل نظر قطعنامه‌ای در شورای امنیت تصویب می‌شود و سپس یکی بدون هیچ استدلال منطقی، امکان وتوی آن را دارد، آیا واقعا عادلانه است؟ به‌ویژه وقتی جنایاتی مانند آن‌چه در غزه رخ می‌دهد و اکثریت با تصویب قطعنامه خواستار توقف عملیات نظامی و یا آتش‌بس می‌شوند اما توسط یک دولت و با یک وتوی سیاسی بی‌اثر می‌شود، آیا انصافا قابل قبول است؟ با این حال، ما در چارچوب مقررات بین‌المللی و سازمان ملل حرکت می‌کنیم؛ اما هرگز حاضر به پذیرش تحقیر یا شروطی که امنیت و عزت ملی را به خطر اندازد، نخواهیم بود.

همچنین ببینید:

  •  شیخ ناطق نوری، از گود زورخانه تا قله دماوند؛ افسردگی گرفته بودم! +ویدیو
  •  ناطق نوری: وقتی اظهار نظر سودی ندارد، سکوت ارزشمندتر است +ویدیو

علی‌اکبر ناطق نوری، روحانی میانه‌رو، پس از سال‌ها سکوت خود را شکست. چهره‌ای که سال‌ها در بالاترین سطوح تصمیم‌گیری کشور حضور داشته و از اعتماد رهبری نیز برخوردار بوده است.

او در گفت‌وگوی تازه‌ای که برخی قسمت‌های آن پیش‌تر منتشر شد، درباره مذاکره با غرب گفت: ایران هیچ‌گاه نگفته که راه دیپلماسی بسته است؛ نه رهبری، نه رئیس‌جمهور و نه وزیر امورخارجه. باید گفت‌وگو کنیم و مذاکره با نگاه حل مسائل داشته باشیم؛ اما اگر طرف مقابل بخواهد با زور و شروط یک‌طرفه وارد مذاکره شود، حتما نباید آن را بپذیریم.

بخشی از پرسش و پاسخ با علی‌اکبر ناطق نوری را به نقل از دنیای اقتصاد می‌خوانید:

پس از این تجربه چهار دهه‌ای، اکنون با مشکلات متعددی روبه‌رو هستیم؛ در سیاست خارجی به بن‌بستی رسیده‌ایم، شاهد یک جنگ ۱۲ روزه بودیم و اکنون احتمال جنگ دیگری مطرح است...

  • نکته‌ای که باید گفت، مسئله اسرائیل و جریان صهیونیستی است. عده‌ای بر این اعتقادند که منطقه باید زیر سلطه آن‌ها قرار گیرد و طرح‌های ایدئولوژیک و ژئوپلیتیک مخصوصی را دنبال می‌کنند. از منظر من، بخشی از تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی با این منافع و برنامه‌ها ارتباط دارد. همچنین معتقدم که پیدایش گروه‌های افراطی مثل داعش به‌نحوی از سوی قدرت‌های خارجی شکل گرفتند تا اهداف سیاسی و منطقه‌ای خاصی را پیش ببرند؛ این تحلیل من از تحولات پیچیده پس از حادثه ۱۱ سپتامبر و گسترش موج اسلام‌هراسی است.
  • در جنگ‌ها و بحران‌ها تجربه‌هایی کسب کردیم. در جنگ هشت‌ساله در آغاز، امکانات‌مان بسیار کم بود: عراق موشک می‌زد و ما در برخی مقاطع چیزی برای دفاع نداشتیم. لذا پس از دفاع مقدس، در مسائل دفاعی و نظامی سرمایه‌گذاری کردیم؛ تلاش متخصصان ما باعث شد در حوزه موشکی به پیشرفت‌های خوب و تاثیر گذاری دست پیدا کنیم. امروز از منظر برد و توان موشکی، جزء کشورهای مطرح جهان هستیم و این توان در تقابل‌های اخیر مؤثر افتاد، همین موضوع یکی از دلایلی است که طرف‌های مقابل خواستار از بین رفتن توان موشکی ما می‌شوند.
  • در جنگ ۱۲ روزه اخیر، تعدادی از فرماندهان و افسران نظامی و شهروندان بیگناه شهید شدند و خساراتی به کشور و مردم وارد شد اما مشخص شد که ما می‌توانیم مانور قدرت داشته باشیم و تهدیدهایی مثل حمله به تل‌آویو را نیز برای طرف مقابل معنادار کنیم؛ همین باعث شد که طرف مقابل تقاضای آتش‌بس کند. از سوی دیگر، تحلیل دشمنان و هم‌پیمانانشان این بود که همزمان با تهاجم نظامی، ممکن است با فشار داخلی مواجه شویم و نظام را تضعیف کنند؛ اما عکس آن رخ داد و مردم متحد شدند. باید قدردان این رفتار ملی و میهنی مردم بود و از آن استفاده بهینه کرد.
  • ما نباید با عملکردهای نامناسب، رفتارهای نسنجیده، اظهارنظرهای بی‌ربط یا حمله لفظی به برخی گروه‌ها یا افراد، این وحدت را به خطر بیندازیم. بعضی از رفتارها، و حتی گفتارهای تند دلواپسان یا گروه‌های افراطی باعث رنجش مردم می‌شود و به مصلحت کشور و نظام نیست. درست این است که با هوشمندی، تدبیر و در کنار حفظ وحدت ملی، از این تجربه چهل‌ساله درس بگیریم و مسیرهایی را برای اصلاحات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و همچنین تنش‌زدایی در سیاست خارجی پیدا کنیم.

در همین ارتباط:

به نظر شما در شرایط فعلی، باید راه دیپلماسی را به‌طور کامل نادیده بگیریم و هیچ مسیر گفت‌وگویی با غرب باز نکنیم؟

  • ایران هیچ‌گاه نگفته که راه دیپلماسی بسته است. هیچ‌یک از مسئولان این را نگفته‌اند؛ نه رهبری، نه رئیس‌جمهور و نه وزیر امورخارجه. بلکه باید گفت‌وگو کنیم و مذاکره با نگاه حل مسائل داشته باشیم؛ اما هرگز نباید تن به ذلت دهیم. اگر طرف مقابل بخواهد با زور و شروط یک‌طرفه وارد مذاکره شود، حتما نباید آن را بپذیریم. مثلا اگر بگویند بیا مذاکره کنیم، اما اول برنامه موشکی‌تان را جمع کنید، غنی‌سازی صلح‌آمیز را کاملا کنار بگذارید و…، این قابل قبول نیست.
  • از زمان مرحوم امام و به‌ویژه در دوره مقام معظم رهبری بارها اعلام کرده‌ایم که از نظر شرعی ساخت بمب هسته‌ای جایز نیست و جمهوری اسلامی ایران به هیچ وجه دنبال سلاح اتمی نیست. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به طور مستمر بر سایت‌های غنی‌سازی نظارت داشته، حتی برخی آزمایشگاه‌های دانشگاهی ما را بازدید کرده است؛ کاملاروشن است که ما به ‌دنبال ساخت بمب اتمی نیستیم. هدف ما استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای برای تولید برق، ساخت دارو و معالجه بیماران است و ما عضو معاهدات بین‌المللی هستیم؛ بنابراین بازرسی و شفافیت را می‌پذیریم.
  • اما اگر طرف مقابل شروطی بگذارد که معنایش خلع‌سلاح یک‌جانبه باشد، آیا باید دست‌های‌مان را بالا ببریم و تسلیم شویم؟ آیا ملت ایران می‌پذیرد که به‌خاطر فشارها تن به تسلیم بدهد؟ ما برای حفظ تمامیت ارضی کشور این‌همه شهید داده‌ایم و در برابر زور ایستاده‌ایم تا زیر بار ذلت نرویم.
  • در گذشته هم مذاکراتی وجود داشت؛ از جمله برجام که مذاکره و امضایش صورت گرفت. برخی طرف‌ها بعدا از تعهدات خود عدول کردند. قطر و عمان در مقاطعی واسطه بودند و گفت‌وگوهایی انجام شد، اما رفتار طرف مقابل گاه متناقض بوده است؛ اقداماتی انجام شده که اعتماد را تضعیف کرده، مانند برخی فشارها یا اقدامات نظامی علیه تاسیسات ما.
  • این‌که پس از بحث و بررسی و تبادل نظر قطعنامه‌ای در شورای امنیت تصویب می‌شود و سپس یکی بدون هیچ استدلال منطقی، امکان وتوی آن را دارد، آیا واقعا عادلانه است؟ به‌ویژه وقتی جنایاتی مانند آن‌چه در غزه رخ می‌دهد و اکثریت با تصویب قطعنامه خواستار توقف عملیات نظامی و یا آتش‌بس می‌شوند اما توسط یک دولت و با یک وتوی سیاسی بی‌اثر می‌شود، آیا انصافا قابل قبول است؟ با این حال، ما در چارچوب مقررات بین‌المللی و سازمان ملل حرکت می‌کنیم؛ اما هرگز حاضر به پذیرش تحقیر یا شروطی که امنیت و عزت ملی را به خطر اندازد، نخواهیم بود.

همچنین ببینید:

  •  شیخ ناطق نوری، از گود زورخانه تا قله دماوند؛ افسردگی گرفته بودم! +ویدیو
  •  ناطق نوری: وقتی اظهار نظر سودی ندارد، سکوت ارزشمندتر است +ویدیو