گروه سیاسی: فرزاد مؤتمن، کارگردان سینما، در واکنش به خبر اعطای جایزه صلح نوبل به چهره‌ای که از سیاست‌های جنگ‌طلبانه حمایت کرده، نوشت: «مدافع نسل‌کشی و قتل‌عام برنده جایزه صلح نوبل شد؛ او در نامه‌ای به نتانیاهو خواستار حمله اسرائیل به ونزوئلا شده است.»
به گزارش بولتن نیوز، حتی اگر این روایت در جزئیات نیاز به بررسی داشته باشد، اصل پرسش مؤتمن همچنان پابرجاست: چگونه ممکن است برنده جایزه‌ای به نام صلح، در صف حامیان جنگ بایستد؟
نوبل صلح که قرار بود پاداش وجدان‌های بیدار جهان باشد، سال‌هاست به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به سیاست‌های مداخله‌گر و خشونت‌بار تبدیل شده است.
از سیاست‌مدارانی که با لبخند صلح جایزه می‌گیرند و در همان حال دستور بمباران می‌دهند، تا کسانی که تحریم و دخالت نظامی را ابزار آزادی می‌دانند — همه در یک صف ایستاده‌اند.
اگر «مدافع نسل‌کشی» می‌تواند برنده جایزه صلح شود، پس باید پذیرفت که معناها وارونه شده‌اند.
در جهانی که نوبل صلح به جنگ‌افروزان می‌رسد، صلح دیگر نه افتخار، که طنز تلخ قرن ماست —صلحی که نوبل دارد، اما معنا ندارد.
