به گزارش خبرگزاری حوزه، احمد علی وقتی به مدرسه ابتدائی می‌رفت، بسیار مهربان بود و تا می‌توانست به همکلاسی‌هایش که مشکل مالی داشتند کمک می‌کرد.

روزی در خانه‌، غذای خیلی خوب و مفصلی مادرش درست کرده بود، همه آماده‌ی خوردن غذا بودیم، که دیدیم احمد جلو نمی‌آید.

می‌گفت: توی این محل خیلی از مردم اصلا نمی‌توانند چنین غذایی تهیه کنند، حالا ما اینطور باید غذا بخوریم!

این درحالی بود که او هنوز دانش‌آموز ابتدائی بود!!!

منبع: عارفانه، خاطرات و زندگینامه شهید احمدعلی نیری