میهمان‌ها یکی یکی از راه می‌رسند. از دورترین جزایر اقیانوسیه تا نزدیکترین همسایه‌های میزبانان جام جهانی در جزایر مرموز کارائیب. از اردن و ازبکستان تا مهمانان تازه وارد آفریقایی و آمریکای لاتین و...

در روزهایی که بزرگترین سفره تاریخ برای صعود کشورهای بزرگ و کوچک دنیای فوتبال به شلوغ‌ترین جام جهانی با 48 کشور و 3 میزبان پهن شده و گوشه کنار جهان محل برگزاری جشن‌های صعود به تورنمنت بزرگ تابستانی شده، کشوری در منتها الیه غربی نقشه‌های جغرافیایی تلخترین روزهای تاریخ فوتبال خود را می‌گذراند.

کشوری که از زمان 32 تیمی شدن تورنمنت، به بخشی از فرهنگ آن بدل شد، در سال 1998 با سرخپوستهای ویرانگر خود، سالاس و زامورانوها به قلبهای ما وارد شد، 120 دقیقه برزیل در کشور خود در یک هشتم نهایی 2014 به بند کشید و لیونل مسی را سالها در حسرت جام ملی گذاشت، حالا، بزرگترین بحران دوران فوتبال خود را بدون ستاره ای بزرگ و اتفاقی خوش در فوتبال می‌گذراند، در جدول 10 تیمی آمریکای لاتین هفته هاست به قعر جدول چسبیده و هیچ امیدی به صعود به جام جهانی 2026 ندارد. 

در این روزهای جشن ملل مختلف، تنها چیزی که برای شیلیایی‌ها باقی مانده است، نوستالژی سالاس و زامورانوها، الکسیس سانچز و مارسلو بیلسا است، و البته آلبومی باز شده از عکاس بزرگ ورزشی شیلی، خاویر گودوی فاجاردو که در سه تورنمنت 1998، 2010 و 2014 خاطرات طرفداران شیلی در خیابان‌های سه قاره، سه کشور میزبان، فرانسه، آفریقای جنوبی و برزیل را ثبت کرد. از تساوی هیجان انگیز با ایتالیا در بوردو، تا شکست اسپانیای قهرمان جهان در پرتوریا و البته سه بار شکستن قلب شیلی برابر برزیل در هر سه تورنمنت.

این شما و این فریادها، جشنها، سرهای در گریبان و چشمهای مضطرب طرفداران شیلی از جدیدترین شماره مجله so foot... 

.