فرارو- هشام ابوعون؛ پزشک متخصص فلسطینی ساکن در نوار غزه.

به گزارش فرارو به نقل از میدل ایست آی؛ من به عنوان پزشکی که بیش از 25 سال از عمرم را در حوزه مراقبت از کودکان گذرانده ام، این عرصه را انتخاب کردم چون باور داشتم که کودکان، آینده ما هستند. آن ها سزاوارِ بهترین خدمات بهداشتی و درمانی و مراقب هستند. با این حال در وضعیت کنونی، در بیمارستانی که من در غزه در آن مشغول به فعالیت هستم، آینده بسیار دور و مبهم است.

در شهر غزه، ما در حال تجربه یکی از بدترین حملات نظامی هستیم که تاکنون به خود دیده ایم. تقریبا اغلب مناطق مسکونی بمباران شده اند و ارتش اسرائیل در این رابطه هیچ ملاحظه‌ای را مد نظر ندارد. اینکه این ارتش مدام اعلامیه تخلیه فوری مناطق گوناگون را صادر می کند یک معنا دارد و آن هم این است که هزاران غیرنظامی بایستی گاه و بیگاه خانه‌های خود را ترک و آواره شوند. موضوعی که بعضا ده‌ها بار رخ داده است.

کلمات نمی توانند عمق فاجعه ای را که ما تجربه می کنیم، بیان کنند. ما خسته هستیم و همه در نقطه ای بیش از سطح تحمل خود هستند. من حتی نمی دانم که آیا فردا زنده خواهم بود یا خیر. این رنج بزرگ همراه شده با تحمیل گرسنگی اجباری به مردم غزه که توسط ارتش رژیم اسرائیل مدیریت می شود. کمبود دارو و تجهیزات پزشکی نیز بیداد می کند و سبب می شود تا نتوانیم همراه با نسل‌کشی بی‌پایان اسرائیل در نوار غزه، به پیش رویم و از مردم محافظت کنیم.

من مسوول بخش مراقبت از کودکان و نوزادان در یکی از بیمارستان های شهر غزه هستم. بیمارستانی که با کمک‌های انساندوستانه ساخته و مدیریت می شود. من همین حالا 13 بیمار دارم که شاملِ: سه کودک در بخش مراقبت های ویژه، و 10 نوزاد در بخش مراقبت های ویژه نوزادان می شود. بقیه هم در دیگر بخش های مراقبتی حضور دارند. تقریبا تمامی این بیماران وضعیتی خاص دارند. افرادی که در نتیحه حملات رژیم اسرائیل آسیب دیده اند. آن ها اغلب در نتیجه بمباران های ارتش اسرائیل اندام های خود را از دست داده اند و با مشکلات جدی سلامتی دست به گریبان هستند.

هیچ پناهگاه امنی وجود ندارد

در یک مورد، در نتیجه بمباران های اسرائیل، خانه یک خانواده به طور کامل بمباران شد. مادر خانواده که هشت ماهه باردار بود از زیر آوار بیرون کشیده شد. او یک عمل جراحی اورژانسی و سزارین را پشت سرگذاشت. نوزاد حاصل از این عمل به بخش مراقبت های ویژه منتقل شد. او سه هفته در این بخش به دلیل تشنج در نتیجه نرسیدن اکسیژن به مغزش به دلیل آسیب های وارده در نتیجه بمباران ارتش اسرائیل، بستری بود. این چیزی است که برای ما عجیب نیست و ما تقریبا آن را روزانه تجربه می کنیم.

کودکان زیادی در حالی که از سوتغذیه حاد رنج می برند و یا کاهش وزن شدید دارند، به بیمارستان مراجعه می‌کنند. مادران آن ها هیچ پناهگان امنی ندارند و دسترسی به آب و غذای سالم هم که کیمیا است. آن ها مجبور به تحمل بمباران دائم و همیشگی و البته آوارگی و وحشت هستند. ما در نوار غزه نرخ بالایی از زایمان زودتر از موعد را به دلیل استرس شدید مادران شاهد هستیم.

محاصره نوار غزه به این معناست که ما در بیمارستان خود به هیچ عنوان دسترسی به تجهیزات مورد نیاز برای مراقبت از کودکان و نوزادان را نداریم. حتی داروهای لازم را هم نداریم. ما هیچ مرکزی برای تامین اکسیژن مورد نیاز کودکان نداریم و صرفا به چند سیلندر اکسیژن تکیه داریم و از آن ها استفاده می کنیم.

کودکان در بیمارستان های نوار غزه به راحتی می‌میرند زیرا ما تجهیزات لازم برای زنده نگه داشتن آن ها را نداریم. هرچقدر هم تلاش کنیم نیاز به تجهیزات و دارو داریم. همزمان با تشدید حملات علیه غزه و آوارگی اجباری مردم این شهر، تبعات این مساله برای بیمارستان ها و بیماران به مراتب وخیم‌تر است. من هر روز این هراس را دارم که مبادا بیمارستان ما یک فرمان تخلیه فوری از سوی ارتش اسرائیل بگیرد.

با این حال، تخلیه کودکان بیمار از بیمارستان به معنای واقعی کلمه غیرممکن است. اینکه آن ها را بدون تجهیزات تخصصی و پروتکل های درمانی و بهداشتی جابجا کنیم، تنها یک گزاره را به ذهن متبادر می کند و آن هم این است که عملا موجب مرگ آن ها خواهیم شد. ما به عنوان پزشکان و پرستاران در نوار غزه، تا آخرین لحظه سرِ کار خودمان هستیم و بیماران را رها نخواهیم کرد. ما تا پای جان به وظیفه خودمان عمل می‌کنیم.

جهان باید بداند که تاکنون بیش از 1700 نفر از کادر بهداشت و درمان در نوار غزه از زمان آغاز جنگ غزه به شهادت رسیده اند. این یعنی در دو سال اخیر، به ازای هر روز بیش از دو نفر از همکاران من جان خود را در نتیجه کارزار جنایت و نسل‌کشی اسرائیل از دست داده اند.

اسرائیل و جنایت عامدانه

علی رغم اینکه بیمارستان ها و کادر درمان بر طبق حقوق بین الملل از هرگونه درگیری باید مصون باشند، این قاعده در مورد نوار غزه رعایت نمی شود و حتی ما به صورت عامدانه از سوی ارتش اسرائیل هدف قرار می گیریم. در این رابطه به طور خاص می توان به تجربه وحشتناک همکارانمان در بیمارستان شفا غزه در سال گذشته اشاره کرد. زمانی که ارتش اسرائیل به این بیمارستان یورش برد و شماری از پزشکان، پرستاران و بیماران این بیمارستان را به صورت میدانی اعدام کرد و پیکر آن ها را در محوطه بیمارستان دفن کرد!

این جنایات جنگی حقیقتا انسانیت را زیر پا گذاشته اند. آیا واقعا اسرائیل باید با من و دیگر همکارانم که در حال انجام وظیفه حرفه ای خود هستیم چنین رفتار کند؟ من یک پزشک ساده هستم. من یک فلسطینی عادی هستم که در حال تجربه تراژدی هستم که اسرائیل به ما تحمیل کرده است. ما تحت حملات مداوم قرار داریم. من مدام نگران بیماران و خانواده خود هستم. من عزیزانم را هر روز می گذارم و به محل کارم می روم. من خوب می دانم که شاید دیگر آن ها را نبینم با این حال، نمی‌توانم وظیفه خود را هم انجام ندهم. کودکان که در بیمارستان بستری شده اند نباید به این دلیل که دارو و تجهیزات پزشکی وجود ندارد، جانشان را از دست بدهند.

این ساده‌ترین و پایه ای‌ترین حق یک کودک است. حقِ دریافت مراقبت های پزشکی در وضعیت بحرانی فعلی، حق هر کودکی در نوار غزه است. من نمی توانم تصور کنم که یک کودک بیمار را به حال خود رها کنم تا با مرگ دست و پنجه نرم کند. اگر چنین کنم این به معنای ارتکاب به یک جنایت بزرگ علیه انسانیت و کودکان است. ما مردم فلسطین زندگی را دوست داریم. ما هم انسان هایی مثال شما هستیم. ما هم آینده، کودکان، رویاها و جاه‌طلبی‌هایی داریم. ما می خواهیم به آن ها دست یابیم. لطفا نسل‌کشی علیه مردم غزه را متوقف کنید. جنگ و  خرابی بس است. به ما کمک کنید تا نفس بکشیم و زنده بمانیم.