سید محمد بحرینیان - روزنامه اطلاعات| نبود استراتژی حمایت از تولیدملی در ایران و بی توجهی به اهمیت فعالیت صنعتی، موجب شده تا در دامنه قله توسعه، از حرکت اصلی جا بمانیم.
داده های رسمی نشان می دهد در فاصله سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۰ حدود ۵۳۶ میلیارد دلار بنزین و گازوئیل در ایران مصرف شده، اما حتی یک‌درصد از این منابع برای تولید موتور پیشرفته خودرو در کشور صرف نشده است تا امروز جزو بزرگترین مصرف کنندگان سوخت در بخش حمل و نقل آلودکنندگان محیط زیست نباشیم.
اعتبارات تحقیق و توسعه در صنایع خودروسازی ایران در این دوره به جای ساخت موتور ملی، صرف تسویه بدهی‌های هنگفت ایران‌خودرو به شرکت پژو فرانسه شدکه رقم آن سه برابر بودجه طراحی و ساخت موتور ملی است.
آیا هدررفت این حجم از منابع به رشد صنعتی کشور کمک کرده و موجب رونق تولید ملی شده است؟!
در سایر حوزه های صنعتی نیز با بی‌توجهی به مدیریت منابع، سرمایه‌گذاری ناکارآمد و وابستگی روزافزون و بی‌محابا به واردات روبرو هستیم که هرگز موجب دستیابی ما به قله توسعه نشده است.
به عنوان نمونه در شرایط فعلی کشور که با بحران ناترازی انرژی روبرو شده ایم و بخش صنعت به ناچار باید از انرژی تجدیدپذیر برای نیازهای خود استفاده کند، هنوز به دنبال تخصیص ارز و واردات تجهیزات نیروگاهی از بازار خارجی هستیم و برنامه ای برای سرمایه‌گذاری در تولید محصولات این حوزه نداریم. طبق آمار ظرف ۳ سال گذشته ۵۰۰ میلیون دلار برای واردات پنل های خورشیدی از چین هزینه شده است، در حالیکه می شد ارز این واردات را به توسعه ظرفیت نیروگاهی برای تولید برق ارزان تخصیص داد.
اکنون ضعف ظرفیت نیروگاهی، دولت را وادار کرده تا برق صنایع را قطع کند و برای عملکرد خود در افکار مشترکان خانگی محبوبیت بخرد. از سوی دیگر دولت سالانه سه میلیون اشتراک جدید برق ایجاد می‌کند بدون اینکه ظرفیت تولید نیروگاهی را بالا ببرد.
چرا نمی گوئیم که این نگرش مصرف انرژی در کشور، چه تعداد از واحدهای صنعتی را به بدبختی کشانده و استهلاک سرمایه‌گذاری آنها را بیشتر کرده ایم و به تبع با افزایش استهلاک، میزان مصرف برق صنایع هم افزایش یافته است.
اگر قرار است صنایع داخلی برق مصرفی خود را با قیمت های کاملا تجاری از بورس خریداری کرده و یا خودشان نیروگاه برق ایجاد کنند، دیگر چه نیازی به دستگاه عریض و طویل وزارت نیرو داریم؟
حمایت از تولید ملی و الویت تخصیص منابع به واحدهای صنعتی به جای مصرف بی رویه در بخش های غیرمُولّد، قرار است چه زمانی در تصمیمات مدیریتی کشور مورد توجه قرار گیرد تا از مسیر دسترسی به قله توسعه منحرف نشویم؟!
سید محمد بحرینیان - روزنامه اطلاعات| نبود استراتژی حمایت از تولیدملی در ایران و بی توجهی به اهمیت فعالیت صنعتی، موجب شده تا در دامنه قله توسعه، از حرکت اصلی جا بمانیم.
داده های رسمی نشان می دهد در فاصله سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۰ حدود ۵۳۶ میلیارد دلار بنزین و گازوئیل در ایران مصرف شده، اما حتی یک‌درصد از این منابع برای تولید موتور پیشرفته خودرو در کشور صرف نشده است تا امروز جزو بزرگترین مصرف کنندگان سوخت در بخش حمل و نقل آلودکنندگان محیط زیست نباشیم.
اعتبارات تحقیق و توسعه در صنایع خودروسازی ایران در این دوره به جای ساخت موتور ملی، صرف تسویه بدهی‌های هنگفت ایران‌خودرو به شرکت پژو فرانسه شدکه رقم آن سه برابر بودجه طراحی و ساخت موتور ملی است.
آیا هدررفت این حجم از منابع به رشد صنعتی کشور کمک کرده و موجب رونق تولید ملی شده است؟!
در سایر حوزه های صنعتی نیز با بی‌توجهی به مدیریت منابع، سرمایه‌گذاری ناکارآمد و وابستگی روزافزون و بی‌محابا به واردات روبرو هستیم که هرگز موجب دستیابی ما به قله توسعه نشده است.
به عنوان نمونه در شرایط فعلی کشور که با بحران ناترازی انرژی روبرو شده ایم و بخش صنعت به ناچار باید از انرژی تجدیدپذیر برای نیازهای خود استفاده کند، هنوز به دنبال تخصیص ارز و واردات تجهیزات نیروگاهی از بازار خارجی هستیم و برنامه ای برای سرمایه‌گذاری در تولید محصولات این حوزه نداریم. طبق آمار ظرف ۳ سال گذشته ۵۰۰ میلیون دلار برای واردات پنل های خورشیدی از چین هزینه شده است، در حالیکه می شد ارز این واردات را به توسعه ظرفیت نیروگاهی برای تولید برق ارزان تخصیص داد.
اکنون ضعف ظرفیت نیروگاهی، دولت را وادار کرده تا برق صنایع را قطع کند و برای عملکرد خود در افکار مشترکان خانگی محبوبیت بخرد. از سوی دیگر دولت سالانه سه میلیون اشتراک جدید برق ایجاد می‌کند بدون اینکه ظرفیت تولید نیروگاهی را بالا ببرد.
چرا نمی گوئیم که این نگرش مصرف انرژی در کشور، چه تعداد از واحدهای صنعتی را به بدبختی کشانده و استهلاک سرمایه‌گذاری آنها را بیشتر کرده ایم و به تبع با افزایش استهلاک، میزان مصرف برق صنایع هم افزایش یافته است.
اگر قرار است صنایع داخلی برق مصرفی خود را با قیمت های کاملا تجاری از بورس خریداری کرده و یا خودشان نیروگاه برق ایجاد کنند، دیگر چه نیازی به دستگاه عریض و طویل وزارت نیرو داریم؟
حمایت از تولید ملی و الویت تخصیص منابع به واحدهای صنعتی به جای مصرف بی رویه در بخش های غیرمُولّد، قرار است چه زمانی در تصمیمات مدیریتی کشور مورد توجه قرار گیرد تا از مسیر دسترسی به قله توسعه منحرف نشویم؟!