دومین وقفه فیفادی در شروع فصل جاری سبب شد لیگ برتر کشورمان با استراحتی نزدیک به دو هفته‌ای مواجه شود. در پایان هفته ششم فرصت خوبی است که آمار و ارقام به جا مانده از این لیگ مهیج را بررسی کنیم.
نه اینکه خدای ناکرده قصد تحقیر رقابت‌های وطنی را داشته باشیم؛ بالاخره اعداد هستند و گاهی اوقات نمایش دادن آن به صلاح نیست. ما و اعداد را با هم ببخشید!
در این ۶ هفته استقلال و پرسپولیس در قلعه‌حسن‌خان از رقبا پذیرایی کردند، چادرملو اردکان و استقلال خوزستان آواره پایتخت بودند تا در تهرانی که برای تیم‌های خودش هم استادیوم ندارد دنبال زمین بازی باشند و سقف ورزشگاه تازه تاسیس پارس شیراز هم روی سر مردم خراب شد. جنجال‌های داوری همچنان وجود دارند و کیفیت چمن‌ها طوری است که آدمیزاد خجالت می‌کشد حتی به آن قدم بگذارد چه برسد به بازی کردن.
اما در این شرایط که حقوق فوتبالیست‌های معمولی چند صد برابر کارمندها و چند هزار برابر کارگرهاست، تماشای یک فوتبال زیبا کمترین حقی است که دنبال‌کنندگان این رشته باید برای خودشان قائل باشند. با این حال خروجی که از لیگ به اصطلاح برتر می‌بینیم، مشتی تیم فشل و بدون تاکتیک هستند که گل زدن برایشان سخت‌ترین کار دنیاست. رقابتی که ارزش تیم‌های آن از نظر ترانسفر مارکت حدود ۱۳۵میلیون یورو تخمین زده می‌شود (نزدیک به ۱۸ هزار میلیارد تومان) اما تا پایان هفته ششم و پس از انجام ۴۸ مسابقه، تنها ۸۱ بار توپ از خط دروازهها عبور کرده است؛ یعنی به طور میانگین ۱.۶ گل در هر بازی!
تصور کنید حتی اگر برای تفریح هم مشتی جوان دور هم جمع شوند و زمین بازی کرایه کنند، احتمالا پس از ۶ هفته اگر چنین میانگینی از زحمتشان به جای بماند عطای ورزش را به لقایش می‌بخشند اما در فوتبال ایران همه تصور می‌کنند در حال شکستن شاخ غول هستند. برای مثال تیمی مثل فولاد خوزستان با امکانات فوق‌العاده، سرمربی همیشه مدعی و ردیف بودجه بالا، در این ۶ بازی تنها ۲ گل به ثمر رسانده است. آماری که رویمان نمی‌شود آن را بازگو کنیم؛ به‌خصوص در مقام مقایسه با کشورهای اطراف.
با اوج گیری پروژه بزرگ سعودی‌ها، تیم‌های قطری و اماراتی حریف باشگاه‌های ما در این سال‌ها شده‌اند که متاسفانه حتی برابر آنها هم اکثریت سهم فوتبال ایران، ناکامی بوده است. در همین لیگ امارات که تعدادی بازیکن ایرانی هم در آنجا حضور دارند، در پایان هفته ششم و انجام ۳۵ مسابقه، ۸۳ بار توپ از خط دروازهها رد شده که معدل ۲.۳ گل به ازای هر بازی را نشان می‌دهد.
تازه اوضاع آنها نسبت به قطر و عربستان تیره‌تر است چرا که در لیگ ستارگان در ۳۵ جدال، ۱۱۶ گل (میانگین ۳.۲) به ثبت رسیده و برای سعودی‌ها هم این عدد پس از ۳۶ بازی در پایان هفته چهارم، ۱۰۹ گل است (میانگین ۳.۰۲) خب سوالی که پیش می‌آید اینجاست ما برای چه پیگیر برگزاری این لیگ برتر هستیم؟ وقتی ابتدایی‌ترین امکانات وجود ندارد و رسالت اصلی فوتبال یعنی جذابیت در آن دیده نمی‌شود، شاید بهترین روش همانی باشد که برخی از مدیران موفق سابق مدعی آن شده‌اند؛ یعنی تعطیلی چند ساله این ورزش پرهزینه و ناکارآمد. پوزش می‌طلبیم این عریانی را جار می‌زنیم ولی باور کنید اوضاع تحقیرآمیز است نه اینکه ما خودتحقیر باشیم.