در شرایط اقتصادی متلاطم ایران، انتخاب بهترین گزینه برای حفظ ارزش دارایی همواره یکی از دغدغه‌های اصلی مردم بوده است. میان گزینه‌های مختلف، مسکن و دلار دو بازار مهم و پرطرفدار محسوب می‌شوند که هر یک ویژگی‌ها، مزایا و ریسک‌های خاص خود را دارند. تصمیم‌گیری میان این دو بستگی به هدف سرمایه‌گذار، مدت‌زمان سرمایه‌گذاری و میزان ریسک‌پذیری او دارد.
به گزارش اقتصاد 24، بازار مسکن یکی از سنتی‌ترین و در عین حال پایدارترین بازار‌های ایران است. خرید ملک در طول سالهای اخیر به عنوان راهی مطمئن برای حفظ ارزش پول و مقابله با تورم شناخته شده است. برخلاف بازار‌هایی مانند دلار یا طلا، مسکن معمولاً نوسانات کمتری دارد و در بلندمدت بازدهی قابل‌قبولی ارائه می‌دهد. از سوی دیگر، مسکن می‌تواند به‌عنوان دارایی مولد نیز عمل کند؛ به این معنا که مالک می‌تواند از طریق اجاره ملک، درآمد ثابتی کسب کند.
بازار ارز و به‌ویژه دلار، در سالهای اخیر به یکی از پرنوسان‌ترین بازار‌های مالی کشور تبدیل شده است. مزیت اصلی سرمایه‌گذاری در دلار، نقدشوندگی بسیار بالا و امکان خرید با سرمایه اندک است. اما این بازار به‌شدت تحت تأثیر سیاست‌های اقتصادی و سیاسی است. کوچک‌ترین تغییر در روابط بین‌المللی، توافق‌های سیاسی یا تحریم‌ها می‌تواند نرخ دلار را بالا یا پایین ببرد.
در مقابل، بازار مسکن معمولاً رشد کندتر، اما پایدارتری دارد. حتی اگر در یک سال خاص قیمت ملک افزایش چندانی نداشته باشد، در بلندمدت همواره هم‌پای تورم یا بالاتر از آن رشد کرده است. به همین دلیل، سرمایه‌گذاران محافظه‌کار اغلب مسکن را گزینه‌ای کم‌ریسک‌تر و مطمئن‌تر می‌دانند.
تورم یکی از عوامل تعیین‌کننده در هر دو بازار است. در زمان‌هایی که تورم افزایش می‌یابد، مردم برای حفظ ارزش دارایی‌های خود به سمت بازار دلار یا مسکن حرکت می‌کنند. دلار معمولاً زودتر از مسکن واکنش نشان می‌دهد، زیرا خرید و فروش آن آسان‌تر است.
کارشناسان اقتصادی معتقدند انتخاب میان دلار و مسکن بستگی به دوره زمانی سرمایه‌گذاری و هدف شخصی دارد. اگر هدف، حفظ ارزش پول در کوتاه‌مدت باشد، دلار گزینه بهتری است. اما برای سرمایه‌گذاری بلندمدت، مسکن معمولاً بازدهی مطمئن‌تر و قابل‌اعتمادتری دارد.